ความบังเอิญ 5

 

 
    
 
ตอนที่ 5 อย่าคิดว่าผมไม่รู้

ผมยังนอนไม่หลับ เพราะมีเรื่องอยู่ในหัวเต็มไปหมด ไหนจะเรื่องที่ได้มารู้ว่าคนที่เรามีอะไรด้วยมาตั้งนานกลายมาเป็นแม่เราเอง และไหนจะต้องหาวิธีที่จะทำให้แม่เลิกกับไอ้กรและมาเป็นของผม ถึงผมจะมีความตั้งใจอย่างนั้น แต่คิดน่ะมันง่าย แต่จะทำยังไงล่ะ

ผมมาหลับเอาก็เกือบตี 4 ด้วยความเพลีย แต่โชคดีที่วันพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ไม่งั้นผมลุกไปโรงเรียนไม่ไหวแน่ ๆ ผมตื่นขึ้นมาประมาณเกือบเที่ยงได้ พ่อออกไปทำงานก่อสร้างแล้ว

ปกติผมกับพ่อก็ไม่ค่อยได้มีเวลาเจอกันเท่าไหร่นัก เพราะพ่อผมทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว คิด ๆ ไปแล้วผมนี่ก็แย่นะ วัน ๆ มัวแต่ไปเย็ดผู้หญิงบนรถเมล์ แทนที่จะไปทำงานช่วยพ่อหาเงิน แต่ก็อย่างว่าแหละครับ ความเงี่ยนมันไม่เข้าใครออกใคร

ผมลุกไปอาบน้ำอาบท่า หาข้าวหาปลากิน และรอให้ถึงตอนเย็น เพราะผมจะเข้าไปหาแม่หลังจากที่ไอ้กรไปขับแท็กซี่แล้ว คงจะแปลกใจกันใช่มั้ยครับว่าทำไมผมไม่ไปขึ้นรถเมล์และเย็ดแม่บนรถเหมือนที่ เคยทำ ก็อยากอยู่หรอกครับแต่ว่ามันทำไม่ได้ เพราะว่าวันนี้แม่ผมไม่ได้ไปทำงานน่ะสิครับ แม่ผมทำงานหยุดเสาร์-อาทิตย์

ผมไปถึงก็ประมาณ 5 โมงกว่า ๆ จริง ๆ ที่ผมมาเนี่ย ไม่ใช่ว่าผมนึกแผนอะไรออกหรอกครับ แต่เป็นห่วงอยากรู้ว่าแม่เป็นยังไงบ้างแค่นั้น พอไปถึงผมยังไม่เข้าไปทันทีนะ เพราะต้องสังเกตการณ์ดูก่อนว่าไอ้กรมันไปหรือยัง

ผมดูจนแน่ใจแล้วจึงได้ไปตะโกนเรียกแม่ แม่ดูตกใจเหมือนกันที่เห็นว่าผมมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะคงคิดว่าไอ้กรมันไม่อยู่บ้าน และถ้าให้ผมกลับก่อนที่มันจะกลับมามันคงไม่รู้ว่าผมมา แม่ให้ผมไปนั่งตรงโซฟาตัวเมื่อวานแล้วก็ไปเอาน้ำมาให้กิน

วันนี้แม่ใส่ชุดอยู่บ้าน เสื้อยืด กางเกงขาสั้น แต่ผมเห็นแล้วต้องน้ำลายหกเลยครับ เพราะว่าเสื้อยืดที่แม่ใส่มันเป็นเสื้อรัดรูปจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งของหน้า อก และเอวแม่อย่างชัดเจน กางเกงขาสั้นที่แม่ใส่ก็สั้นเอามาก ๆ และรัดรูปจนก้นงอน ๆ ของแม่ดันกางเกงออกมาเป็นก้อนเลย ตรงเป้าก็นูนออกมาจนสังเกตุได้ ผมอยากจะเห็นจริง ๆ เลยว่าหีแม่จะเป็นยังไง เคยแต่เอาควยยัดเข้าไป แต่ผมก็ไม่อยากจะจ้องมากเกินไปกลัวแม่จะผิดสังเกต

แม่มานั่งโซฟาตัวที่อยู่ติดกันกับผม และผมก็ได้เห็นว่าหน้าแม่มีรอยฟกช้ำที่แก้ม และดูเหมือนปากแม่จะแตกด้วย มีสะเก็ดแผลอยู่ให้เห็น (ผมงงจริง ๆ นะ ปากแม่เป็นแบบนี้แล้วเมื่อคืนอมให้ไอ้กรได้ไงเนี่ย) แต่ส่วนอื่น ๆ ผมก็ไม่รู้ว่าจะมีรอยตรงไหนอีกหรือเปล่าเพราะผมไม่เห็น

ผมรีบถามแม่ทันทีว่าหน้าไปโดนอะไรมา ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ ผมก็รู้อยู่แล้ว แม่สะดุ้ง คงจะลืมไปว่าหน้าตาตัวมีรอยช้ำอยู่ แต่ก็ยังอ้ำอึ้งกลบเกลื่อนไปว่าหกล้มในห้องน้ำเมื่อเช้า ผมถอนหายใจออกมา รู้สึกเสียใจเหมือนกันที่แม่ไม่ยอมบอกความจริงกับผม เราต่างคนต่างเงียบ จนแม่ถามผมว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ผมจึงตัดสินใจที่จะบอกไปว่าผมรู้เรื่องทั้งหมด

"แฟนใหม่แม่ เอ่อ น้ากรน่ะครับ เค้าดีกับแม่หรือเปล่าครับ"
สีหน้าแม่สลดลงแต่ก็ยังไม่ยอมบอกความจริง
"เค้าก็ดีนะลูก ดูแลเอาใจใส่แม่ดี ขยันทำงานด้วย มีอะไรหรืออาร์ม ถึงได้ถามแบบนี้"
"ดีเหรอครับ" ผมถามย้ำ
"ทำไมแม่ต้องโกหกอาร์มด้วยล่ะครับ อาร์มรู้ว่าที่หน้าแม่เป็นแบบนี้ก็เพราะเค้าลงไม้ลงมือกับแม่"
แม่สะดุ้ง หันมาจ้องหน้าผมเขม็งเลยและถามเสียงสูง
"อาร์มรู้ได้ยังไง ใครเป็นคนบอก"

ผมจ้องหน้าแม่ตอบ
"ไม่มีใครบอกอาร์มหรอกครับ ที่อาร์มรู้ก็เพราะเมื่อวานอาร์มยังไม่ได้กลับ อาร์มได้ยินหมดทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่เมื่อคืน"
แม่ตาโตเลย "หมายความว่าไง" ผมหลบสายตาแม่นิดนึง
"อาร์มขอโทษนะครับแม่ เมื่อคืนตอนที่อาร์มบอกแม่ว่าจะกลับบ้านน่ะ อาร์มยังไม่กลับหรอกครับ อาร์มแค่เดินออกไปนิดเดียวแล้วแอบเข้ามาใหม่ แต่ที่อาร์มทำแบบนี้เพราะอยากจะรู้ว่าแม่จะมีปัญหาอะไรเรื่องอาร์มหรือเปล่า เค้าจะว่าอะไร หรือทำอะไรแม่มั้ยแค่นั้นครับ"

แม่ผมถอนใจแล้วนิ่งเงียบไป และผมก็เริ่มถามในสิ่งที่ผมอยากรู้
"แม่ครับ เค้าทำแบบนี้กับแม่บ่อยหรือเปล่า แม่บอกผมตรง ๆ นะครับ"
แม่หันมามองหน้าผมแวบนึงก่อนจะตอบเสียงอ่อย ๆ
"ก็ ไม่ถึงกับบ่อยหรอก น้ากรเค้าเป็นคนโมโหร้ายน่ะ ถ้าโมโหทีไรก็จะคุมตัวเองไม่อยู่ แต่ถ้าปกติเค้าก็ดีกับแม่นะ"
"แล้วทำไมแม่ต้องทนอยู่กับเค้าด้วยล่ะครับ ผมขอโทษนะครับแม่ที่ผมเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเรื่องของแม่ แต่ผมไม่ชอบเลยที่เค้าทำกับแม่แบบนี้"

ผมถามอย่างสงสัยอยู่เต็มอก แม่ลุกขึ้นมานั่งบนโซฟาตัวเดียวกับผมแล้วโอบศรีษะผมไว้ จนหน้าผมสัมผัสกับความนุ่มนิ่มของหน้าอกแม่
"แม่ขอบใจอาร์มนะที่เป็นห่วงแม่ แต่ที่แม่ต้องทนอยู่แบบนี้ เพราะว่าแม่ไม่อยากอยู่คนเดียว แม่เหงา หลังจากที่แม่เลิกกับพ่อของอาร์ม แม่ก็ต้องอยู่คนเดียวมาตลอด จนน้ากรเค้าเข้ามาในชีวิตแม่ ช่วยทำให้แม่หายเหงา แม่เลยตัดสินใจแต่งงานกับเค้า"
"แต่แม่ยังมีผมนะครับ ผมทำให้แม่หายเหงาได้นะ" ผมโพรงออกไปอย่างลืมตัว
แม่หัวเรอะออกมา
"ขอบใจนะจ๊ะ แม่รู้ว่าอาร์มอยากช่วยแม่ แต่แม่คงเลิกกับน้ากรเค้าไม่ได้หรอกนะ เราเปลี่ยนมาเรื่องคุยกันดีกว่า"

ผมก็เลยพูดอะไรไม่ออก เราคุยกันเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อย จนดูเหมือนแม่จะเอะใจและนึกอะไรขึ้นมาได้ และหันมาถามผมอย่างไวเลย
"เมื่อกี้อาร์มบอกว่า เมื่อคืนอาร์มได้ยินหมดทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่ งั้นก็หมายความว่า อาร์ม....."
เข้าล๊อคเลยครับงานนี้ เพราะผมจงใจพูดออกไปเองว่าได้ยินหมดทุกอย่าง ก็เพื่อให้แม่รู้ว่าผมรู้ว่าเมื่อคืนแม่กับไอ้กรมีอะไรกันด้วย แต่กว่าแม่จะนึกได้นี่ผมเองก็นึกว่าจะไม่ได้ผลซะแล้ว

ผมได้แต่แกล้งตะกุกตะกัก "เอ่อ ถ้าแม่จะหมายถึงเรื่อง..."
ผมหยุดไว้แค่นั้น แม่หน้าแดงเลยครับ
"แสดงว่าเรารู้" ผมได้แต่พยักหน้า
"เราได้ยินแค่ไหน" แม่ถามต่อ
ผมก็ได้แต่อ้อมแอ่มตอบไป
"ก็..ตั้งแต่ต้นจนจบเลยครับ"
"ได้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบเลยเหรอ" แม่ร้องออกมา
"ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับแม่ แต่มันได้ยินเองน่ะครับ" ผมรีบแก้ตัว

แม่หน้าแดงขึ้นไปอีก "แล้วรู้ว่าแม่ทำอะไรอยู่ทำไมไม่เลิกฟัง มาแอบฟังจนจบทำไม"
ผมก็แก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ "ผมก็ว่าจะเลิกฟังแหละครับ แต่ขามันกลับไม่ยอมขยับ ก็เลยไม่รู้จะทำไง"
แม่หันมาค้อนผมแล้วบ่นอุบอิบ ผมก็ฟังไม่ออกหรอกครับว่าแม่พูดอะไร แล้วก็หันมาคาดคั้นผมว่า
"อาร์มได้ยินแต่เสียงไม่ได้แอบดูแม่ใช่มั้ย"
"เปล่าครับแม่" ผมรีบแก้ตัว
"มันไม่มีรูให้ดูซะหน่อยครับผมจะเห็นได้ยังไง"

แต่ดูเหมือนคำตอบของผมมันกับแสดงให้แม่รู้ว่าผมอยากจะดูแต่ไม่มีรูให้ดูตะหาก แม่หน้าแดงหนักเลยครับ
"แต่อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะครับแม่ ผมว่าน้ากรเค้าเป็นคนเห็นแกตัวที่สุดเลยครับ ที่เสร็จคนเดียวปล่อยให้แม่อารมณ์ค้างแบบนั้น"
เวรแล้วไง ปากไว้เท่าใจคิด พูดตรง ๆ กับแม่แบบนี้ จะโดนแม่ด่าหรือเปล่าก็ไม่รู้ แม่คงรู้สึกแปลก ๆ แหละครับที่ได้ยินลูกตัวเองคุยเรื่องอย่างว่ากับเค้า

ผมรู้สึกเหมือนใจแม่เต้นแรงมาก เพราะตอนนี้แม่ยังนั่งอยู่ข้าง ๆ ผม และโซฟามันก็ตัวไม่ใหญ่มาก ถ้านั่ง 2 คนก็คือต้องนั่งเบียดกันเลย แม่ลุกขึ้นแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำโดยไม่พูดอะไร ผมว่าแม่คงเขินและอายแน่ ๆ ที่รู้ว่าผมได้ยินเสียงแม่เวลาร่วมรักกับไอ้กร และแต่ละคำที่พูดกันก็หยาบ ๆ ทั้งนั้น หีเอย ควยเอย ยิ่งผมมารู้ว่าเมื่อคืนไอ้กรทำให้แม่อารมณ์ค้างอีกต่างหาก

แม่หายไปในห้องน้ำนานพอสมควร พอออกมาแม่ก็ทำตัวเป็นปกติ และเปลี่ยนเรื่องคุยทันที คงไม่สะดวกใจที่จะคุยเรื่องนี้กับลูกชายตัวเอง ผมก็ไม่อยากทำให้แม่ลำบากใจก็เลยไม่พูดถึงอีก ซักพักแม่ก็ชวนออกไปหาอะไรกินกัน ผมก็ได้แต่ตามใจแก พอกินข้าวกับแม่เสร็จก็ขอตัวกลับบ้านเลย ผมว่าที่มาวันนี้ก็มีผลพลอยได้อยู่เหมือนกันนะ อย่างน้อยก็ได้ตอกย้ำข้อเสียของไอ้กรกับแม่ผมแหละ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าจะมีผลอะไรหรือเปล่าก็เถอะ....