ยั่วพ่อจนได้เสีย 8

เสียงแรกที่พูดออกมาค่อนข้างแหบ และ เบา เนื่องจากรูปสัมผัสนั้นทำให้ลำคอเค้าแห้งผาก สมคิดกลืนน้ำลายพลางยกแขนซ้าย ขึ้นใช้หลังนิ้วมือไล้ไปที่พวงแก้มสีชมพูเบาๆ "ลูกพ่อ... ลูกทำให้พ่อเงี่ยนรู้ไม๊" จิ๊บเองเมื่อได้ฟังและรู้สึกได้ถึงสัมผัสที่แก้ม ก็เกิดอาการร้อนวูบวาบเธอ ต้องพยายามสะกดลมหายใจอีกครั้งทั้งๆ ที่ไม่สามารถเห็นภาพว่าพ่อเธอทำอะไร กับร่างเกือบเปลือยของเธอบ้างเมื่อ สัมผัสที่แก้มหายไป กลายมาเป็นความอุ่นเข้าครอบเต้าอวบของเธอ สมคิดล่ะมือจากพวกแก้ม ประกบฝ่ามือเข้ากับเต้าอวบของลูกสาวช้าๆ "ลูกพ่อ... ต้องการมันรึเปล่า" เค้าพูดพลางบีบเต้าเต่งในอุ้งมือสลับคลึงมันเบาๆ จิ๊บเองตอนนี้เงี่ยนจนเกือบจนไม่ไหว แต่เมื่อเธอนึกถึงเรื่องเมื่อเย็นถ้าเธอแสดงอาการใดๆ พ่อเธอคงหยุดการกระทำอย่างแน่นอน จิ๊บจึงต้องทำเป็นนอนนิ่ง แต่ปฏิกิริยาในส่วนที่เหนือการความคุม มันกำลังต่อต้านการสะกดของเธอร่างที่ เธอรู้สึกว่าร้อนวูบขึ้นทุกขณะ ภายในร่องเสียวตอด ตุ๊บ ๆ น้ำเมือกเริ่มค่อยๆ ไหลจากภายในจนเธอรู้สึกได้ "เนื้อลูกเนียนเหลือเกินจิ๊บ... จิ๊บลูกพ่อ... อื่มมมม" สมคิดถอยมือกลับมาเล็กน้อย แล้วสอดปลายนิ้วผ่านลงไปในบราเซียตัวบางจ้อยนี่ เป็นครั้งแรกที่ฝ่ามือนี้ได้สัมผัสกับเนื้อแท้อีกครั้ง หลังจากที่จิ๊บโต เป็นสาวจิ๊บ เสียววูบขนลุกเกรียว เมื่อปลายนิ้วของผู้เป็นพ่อค่อยๆ เลื่อนเข้าจนสะกิดถูกยอดถันที่เต่งหดเป็นเม็ด "อืม... อ้า" สมคิดหลับตาร้องครางแทนลูกสาว มือก็บีบเคล้นเต้าอวบ จนยุบตามแรงโดยเค้าพยายามบดคลึงผ่ามือเป็นวงกลมให้ยอด ถันถูไถเสียดสีกับอุ้งมือของเค้า ตอนนี้จิ๊บไม่สามารถทนความซ่านสยิวขมิบร่องเสียวไว้ได้อีกต่อไป ภายในหลืบมัน รู้สึกยุบยิบ น้ำเมือกเหนียวค่อยๆ ขมิบไหลออกมาจนฉ่ำชั้นในบาง ๆ จู่ๆ จิ๊บเองก็ตกใจ แต่ยังหลับตาไม่เคลื่อนไหว เมื่อมือที่เคล้าคลึงสร้างความเสียวให้กับเธอถูกชักออกโดยพลัน "ไม่... ลูกพ่อ... พ่อทำอย่างนี้ไม่ได้... ไม่" จิ๊บได้ยินเสียงอันแผ่วเบาเพียงเท่านั้น ไม่กี่อึดใจเสียงเบาๆ ซึ่งเกิดจากบานประตูกระทบกับวงกบก็ดังขึ้นตามมา จิ๊บดันตัวขึ้นนั่งเมื่อลืมตาภายในห้องก็ว่างเปล่า "พ่อเนี่ยยยย..." จิ๊บพูด กับตัวเองอย่างหัวเสีย พร้อมดึงผ้าห่มมาห่มกาย ก่อนจะล้มตัวลงนอนคุมโปรงด้วยความหงุดหงิด ทางด้านสมคิดเองเมื่อออกจากห้อง เค้าพยายามสะบัดศีรษะตลอดทาง จนถึงห้องน้ำฝักบัวถูกเปิดรดลงบนศีรษะ ในความคิดเค้าช่างสับสน ทั้งความดีและความเลวในตัวกำลังเล่นตลกกับชีวิตของเค้า 10.30น. โดยประมาณ สมคิดเดินลงจากบ้าน หยิบหนังสือพิมพ์มานั่งอ่านที่โซฟาอย่างเคย เค้าจรดสายตา ลงในข่าวสดที่รับอยู่เป็นประจำ เนื้อหาของข่าวหน้าหนึ่งนั้นทำให้เค้าถึงกับหน้าซีดตัวเย็นไปถึงไขสันหลัง พ่อข่มขืนลูกสาวตั้งท้อง 4 เดือน เมื่อเวลา 13.00น. วันที่ 29 เม.ย. นางดำ(นามสมมติ) อายุ 31 ปี ต.หน้าเมือง อ.เมือง จ.ปราจีนบุรี พาตัว ด.ญ. แดง(นามสมมติ) อายุ 14ปี ซึ่งเป็นบุตรสาวเข้าแจ้งความกับ "พ่อค่ะ" สมคิดสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยิน เสียงลูกสาว เค้ารีบเก็บพับหนังสือพิมพ์ เหมือนกลัวในความผิดของตนเมื่อคืน "แต่งตัวจะไป ไหนล่ะลูก... แล้วแต่งอย่างนี้เนี่ยนะ" สมคิดพยายามทำตัวเป็นปกติ และ ถามด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นลูกสาวคนงามอยู่ใน ชุดเสื้อรัดรูปคอวีแขนกุดสีขาว กางเกงเป็นแบบ 3 ส่วนสีขาวรัดรูปเอวต่ำ ด้านข้างทั้ง 2 มีซิปสีชมพูติดยาวตั้งแต่ขอบเอวถึงปลายขา นั่นหมายความว่าถ้ารูดซิปออกทั้ง 2 ข้างกางเกงก็จะหลุดออกจากร่างสาวน้อยทันที แถมมันยังรัดจนเนินนูนปลิ้นให้ เห็นเป็นพู ที่สำคัญชั้นในที่เธอใส่ยังเป็นแบบจีสตริงสีดำ ขอบสายด้านข้างโผล่พ้นออกมา ให้เห็นเหนือขอบกางเกงดูเซ๊กส์ซี่ ร้อนแรงยิ่งนัก แต่ยังดีที่มีเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินมัดรอบเอวไว้ไม่ให้ดูอุจาดตา "ไปงานวัน เกิดปิ๊กน่ะค่ะพ่อ แล้วแต่งแบบนี้ก็ไม่เห็นเป็นไร จัดที่บ้านมีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น เอ่อ... มดมาพอดี" "สวัสดีค่ะพ่อ" มดไหว้สมคิดตามธรรมเนียม "ไปนะค่ะประมาณทุ่มนึงไปรับด้วยนะคะพ่อ..." จิ๊บหุนหันออกจากบ้านโดยไม่รอฟังคำตอบ เหมือนมัดมือชก ซึ่งสมคิดเองก็รู้จักบ้านปิ๊ก เพราะเคยไปรับอยู่บ่อยๆ "เฮ่อ! ไอ้ลูกคนนี้" เค้าพูดพลางหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านต่อ "กาแฟค่ะ" ความจดจ่อกับข่าวทำให้สมคิดสะดุ้งอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงภรรยา "อ่านรึยัง คะชั้นว่ามันน่าจับไปยิงเป้านะ ไอ้พ่ออุบาทว์แบบเนี่ย ข่มขืนได้แม้กระทั่งลูกในไส้ตัวเอง" กัญญาดาพูดด่าทอข่าวที่ได้อ่านมา พร้อมวางถ้วยกาแฟ ก่อนจะกลับไปทำงานที่หน้าคอมพิวเตอร์โดยที่เธอเองไม่ได้รู้ เลยว่าคำที่เธอพูดกำลังเสียดแทงใจดำสามีตัวเองเพียงใด เวลาล่วงเลยผ่านไปจน เย็นย่ำ "เอ้า! ป่านนี้ยังไม่ไปรับยัยจิ๊บอีกเหรอ" เสียงภรรยาเค้าแว่วมาจากบันใด สมคิดซึ่งนอนเอกเขนกดูทีวีอย่างเคยหันไปมองตามเสียงสีหน้าดูไม่ได้กระตือ รือร้นอะไร เค้าหันไปอีกข้างเพื่อมองนาฬิกา "เฮ่ย!ทุ่มกว่าแล้วเหรอ" สมคิดพูดน้ำเสียงตกใจ พร้อมกระชากตัวลุกขึ้นนั่ง "ก็ใช่น่ะสิ จะปล่อยให้ลูกกลับเองรึไง" "จ้าๆ เดี๋ยวขอเปลี่ยนเสื้อก่อน" สมคิดลุกขึ้นเดินเพื่อจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า "ไม่ต้องเลย... รีบไป" กัญญาดาโยนกุญแจรถให้ ซึ่งสมคิดก็ชะงักและรับโดยพลัน "คุณจะให้ผมไปอย่างนี้ เนี่ยนะ" สมคิดชี้นิ้วเข้าหาตัว เค้าอยู่ในชุดเสื้อยืดห่านคู่คอกว้างหลวมๆ กางเกงผ้าขอบยางยืดขาสั้นใส่สบายๆ "เอาน่ะ รีบๆ ไปให้ไปรับลูกไม่ใช่ไปเดินแฟชั่น ไปได้แล้ว" กัญญาดาออกเสียงรำคาญ เหมือนพยายามให้สมคิดรีบไปรับลูก "ใครผัวใครเมียว่ะ เนี่ย" สมคิดบ่นเบาๆ พร้อมเกาศีรษะเดินงงๆ ออกจากบ้าน ประมาณชั่วโมงกว่าๆ รถก็ได้มาจอดอยู่หน้าบ้านปิ๊ก เพื่อนของลูกสาวเค้า สมคิดบีบแตร 2 - 3 ครั้งเป็นสัญญาณว่าเค้ามาถึงแล้ว ไม่นานประตูไม้ถูกเปิดออก กระแทกกับผนังด้านข้างดังโครมภาพที่เห็นคือเพื่อน ของลูกสาว 3-4 คนหิ้วปีกจิ๊บและมดออกมา ซึ่งแต่ละคนอยู่ในสภาพเมามาย เท่าที่เค้ามองจิ๊บกับมดดูเหมือนจะขาดสติไปแล้ว สมคิดรีบลงจากรถมารับร่างเกือบไร้สติของลูกสาว และ เพื่อนปิ๊กเปิดประตูหลัง ส่งร่างของมดซึ่งอ่อนระทวยหลับทันทีเมื่อนอนลงบนเบาะ ส่วนจิ๊บถูกจับให้นั่งเบาะหน้าข้างคนขับ "หวาดดีค่าพ่อ" เพื่อนๆ ของลูกสาวยกมือไหว้สมคิด น้ำเสียงที่เปล่งออกมายืดยาน แสดงอาการเมาอย่างชัดเจนเค้ารับไหว้ คิดในใจเด็กสมัยนี้นี่มันยังไง ดีนะที่ในงานมีแต่ผู้หญิง ไม่งั้นเธอเหล่านี้คงต้องตกเป็นครื่องสังเวยกามให้แก่เพื่อนชายหื่นตัณหา เป็นแน่แท้ รถเคลื่อนตัวออกจากหมู่บ้านสู่ถนนใหญ่ได้ไม่นาน สมคิดมองกระจกหลังเพื่อดูรถที่ตามมา แต่บังเอิญเหลือบไปเห็นมดซึ่งนอนหลับไหล เค้ายิ้มส่ายศีรษะเอ็นดูในความเป็นเด็ก