เสม็ด ตอนที่4

 
 

.........ผมตื่นขึ้นมาครั้งแรกก็เพราะสะดุ้งตกใจเมื่อผมผลิกร่างไปอีกข้างแล้วยกแขนและขากายไปบนร่างอันนุ่มเนียนใต้ผ้าห่ม...เพราะสิ่งที่แล่นปร๊าดเข้ามาในความรู้สึกงัวเงียก็คือภาพการร่วมรักของผมกับน้องป่าน...มโนสติยามที่แขนและขาผมสัมผัสร่างเนียนสวยข้างตัวก็พลันรับรู้ความรู้สึกว่าร่างๆนั้นคือน้องป่านนั่นเอง
“เฮ้อย..ฉิบหายแล้ว.ป่.......เฮ้อ....” ผมถอนหายใจอย่างผ่อนคลายเมื่อวงหน้าหวานที่กำลังหลับตาพริ้มหันมาทางผมคือภาพใบหน้าของน้องพลอยคนรัก แต่มันก็รู้สึกย่างนั้นได้ไม่นานเพราะภาพร่างเงาจางของเหตุการณ์เมื่อคืนยังปรากฎแวะเวียนมาในสมองผมอีกทำเอาผมใจเต้นตุ๊ปตั้ป...
“เฮ้ย..มันเรื่องจริงหรือเปล่าว่ะเนี่ย “ ผมครวญครางในใจด้วยใจระทึกเมื่อรับรู้ว่าตัวเองนั้นกำลังเปลือยเปล่าและร่างงามของแฟนสาวก็ไม่ผิดแผกไปจากผมเลย สายตาผมสอดส่ายไปรอบห้องก็เห็นมันปิดสนิทมิดชิด หน้าต่างด้านข้างก็ไม่มีแม้แต่แสงสว่างจากภายนอกลอดส่องเข้ามาได้......
“มันยังไงกันว่ะ....หรือกูเมาว่ะนี่”
“อุ้ย.พ.พี่เรือง.เอ้อ..”
“ตื่นแล้วเหรอคนสวยของพี่” ผมเห็นพลอยสะดุ้งเฮือกพร้อมกับเผยอร่างเฮือกเหมือนกำลังตกใจอะไรบางอย่าง...แต่สิ่งที่พลอยเป็นไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแปลก เพราะผมกำลังสับสนต่อภาพเงาที่ยังฝังอยู่ในหัว..
“พ..พี่เรือง..เมื่อคืน..เอ่อ”
“อ้า...พี่..เอ่อ...” ผมเริ่มอึกอักไม่รู้จะตอบยังไงตอนนั้น...เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่วนเวียนในหัวผมมันเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องปลอมกันแน่..แต่ถ้าผมทำยึกยักมีหวัง.....ถ้าเป็นเรื่องจริงแล้วผมตายแน่ แต่ถ้าเป็นเรื่องปลอม มันก็กลายเป็นผมมีอะไรกับพลอยแต่ดันไปคิดถึงเพื่อนเธอ..ตายละ...ใช่แน่..ก็น้องพลอยนอนแก้ผ้าข้างๆผมนี่....มันจะไปเป็นน้องป่านได้ไง...
“เอ่อ..แฮะๆๆ เมื่อคืน..พี่..” ผมทำเป็นล้วงมือเข้าไปลูบไล้เนินเนื้อขาวผ่องของคนรักใต้ผ้าห่มแบบหยอกล้อเพื่อเฉไฉสิ่งที่ตัวเองละแวง....พอเห็นพลอยเริ่มมีรอยยิ้มผมก็เลยได้ทีกระเซ้าแอบจับโน่นจับนี่ไปมั่วๆ
“พี่..เอ่อ...พี่เรืองเมื่อคืน”
“แน้..ทำเป็นจำไม่ได้......เดี๋ยวพี่ก็ขอปลุกความทรงจำวะตอนนี้เลย”
“ว๊ายไม่เอา.พ..พี่เรืองก็...คือ...ปล่อยพลอยเถอะค่ะพลอยรู้สึกหิวจังเลย”
ผมคลายวงกอดผ่อนสองมือตัวเองที่กำลังโอบกอดน้องพลอยจากด้านหลังปลดปล่อนเต้าเนื้อเนินอกอวบอิ่มทันทีเพราะตัวเองก็รู้สึกอ่อนล้าอย่างไม่รู้ตัวขึ้นมาเช่นกัน....ร่างกายผมตอนนั้นมันทั้งหิวทั้งโหยจริงๆด้วย
..........................
................... “ เฮ้ยไอ้เรือง..นี้มึงล้างหน้าไก่กันไปกี่ครั้งว่ะ กว่าจะออกมากันได้”
“อ้าว..เหี้ยและเพื่อนกู..ปากเมิงนี่นะไอ้บัติ...ไอ้ห่า มึงเกรงใจน้องพลอยมั่งซิมึง” ผมไม่อยากเหลียวกลับไปดูหน้าพลอยเลยตอนนั้นเพราะรู้ดีว่าพลอยต้องหน้าแดงเป็นตำลึงแน่..
“เห้ย....เมื่อวานเหล้าลุงพงษ์แมร่งแรงจิงว่ะ กูตื่นขึ้นมาแฮ็งค์ฉิบหาย...ไอ้ก้องแมร่งก็เป็น”
“เอ่อ...เหี้ยเอ้ย..แมร่งตื่นมาแทบตกเก้าอี้ โลกเงี้ยหมุนๆๆๆๆจนกูเป๋เลย”
“เอ่อว่ะ.กูก็มึนๆๆว่ะ แต่ไม่ถึงขนาดพวกมึง..แมร่มมึงสองตัวคออ่อนละซิ ฮ่าๆๆๆ” ผมได้ทีสวนกลับทับเพื่อนสองตัวอย่างว่องไวโดยหาได้เอ๊ะใจกับสิ่งที่ผมเคยมึนงงเมื่อเช้านี้
“น้องป่าน..ละว่ะไอ้บัติ”...เสียงคำถามของไอ้ก้องทำเอาอยู่ๆผมก็เสียววู๊ปขึ้นมาเฉยๆ
“ว่าไงคร้า....พี่ๆๆ..คิดถึงป่านกันเหรอ”
“แน้.....พี่เรืองห้ามนะค่ะ ไม่งั้นพลอยคงฆ่าป่านแน่ๆ คริๆๆ” เสียงกระเส้าของน้องป่านทำให้ผมรู้สึกหายใจทั่วท้องอย่างบอกไม่ถูกทั้งๆที่เมื่อไม่กี่วินาทีผมแทบหลบสายตาของน้องป่านขณะที่ผมเห็นเธอโพล่ออกมาจากข้างในร้านหน้าหาดที่พวกผมนั่งกันอยู่..........
“มึงก็พอกันไอ้บัติ..เวณกว่าจะออกมาได้ต้องให้กุไปเคาะประตูห้องแทบตายห่า”
“อ้าว..แต่ก็ก็ยังดีกว่าไอ้เรืองละว้า...” ..................
............พวกเราห้าคนสั่งอาหารจากร้านมาทานกันแทบจะทันที.....ตัวผมเองก็ทานไปโดยไม่คิดอะไรมีบ้างครั้งผมเหลือบมองน้องป่านทีน้องพลอยทีเหมือนยังคาใจกับสิ่งที่รู้สึกเมื่อเช้า......แต่ทีท่าของทั้งสองสาวก็ไม่ได้มีอะไรให้ผมเอ๊ะใจ...น้องป่านยังคงสดใสเช่นเคย...ส่วนพลอยก็ไม่แตกต่างกัน...เธอยังคงรับมุกตลกแสบๆจากเพื่อนผมทั้งสองคนได้อย่างดี.........................พวกผมทานอาหารกันไปเรื่อยๆจนไม่ได้ดูเวลาว่ากี่โมงกี่ยามกันกระทั่งลุงพงษ์เดินออกมาจากร้าน
“ว่าไงครับคุณๆ...วันนี้สรุปจะไปเกาะกันมั้ยครับ”
“เกาะอะไรครับลุง” ผมถามลุงพงษ์ด้วยความสงสัย........
“อ้าว....คุณบัติกับไม่ได้บอกคุณเรืองเหรอครับ”
“เห้ยไอ้เรือง...พอดีน้องป่านเค้าอยากไปดูปะการังที่เกาะโน่นว่ะ..เห็นลุงพงษ์แกบอกแถวนั้นปะการังยังสวยอยู่”
“ไปด้วยกันนะค่ะพี่เรือง..พลอยด้วยนะ...นี่พี่ก้องก็ไปด้วย...น้าไปด้วยกันน้าๆๆๆ”
ท่าทางเว้าวอนของน้องป่านทำเอาภาพที่ผมคิดว่าฝันเมื่อคืนก็แล่นพรวดๆเข้าสู่ประสาท ท่อนลำแก่นกายผมมันก็ลุกพรวดสั่นสะท้านขึ้นมาทันที.......
“เฮ้อ...นี่ขนาดฝันนะนี่เรา...ซวยจริงๆเลยกูฝันห่าอะไรก็ไม่รู้” ขนาดที่ผมกำลังด่าทอตัวเองในใจแต่ขณะเดียวกันก็เป็นจังหวะน้องป่านเดินอ้อมมาเกาะแขนผมที่กำลังนั่งอยู่...แม้เธอจะอยู่ในชึดเสื้อยืดกางเกเลเช่นเดิมแต่จังหวะโอบตัวมาคล้องคอผมด้านหลังก็ทำเอาเนินเนื้อนุ่มๆบนหน้าอกคงเธอแนบใส่แผ่นหลังผมอย่างง่ายดาย...เจ้าก้านกายของผมที่กำลังจะหดตัวก็เลยไหวยวบแข็งโด่ทันที....ภาพร่างบั้นท้ายผายที่ผมกระแทกเอวแทงลำเนื้ออัดง่ามก้นขาวผ่องจนปรีเนื้ออวบสวยสองข้างของน้องพลอยเด้งตัวพลั่วๆๆก็วิ่งปรี๊ดๆๆทะยานไปถึงปลายประสาทอย่างรวดเร็ว...ผมเลยต้องรีบหนีบขาเข้าหากันแทบไม่ทัน
“เฮ้ยๆๆ..อย่ามาเล่นตัวเลยมึงไอ้เรือง....เสือกทำนิ่งปล่อยให้แฟนกูกอดคออยู่นั่นละมึง เดี๋ยวป๊าด....” ไอ้บัติมันขยับตัวจะเดินไปทางน้องพลอยแต่เธอก็รับมุกทันเช่นกัน....
“พลอยว่า...ถ้าพี่บัติจะดินมาหาพลอยละก็พี่บัติช่วยรอสักนิดนะค่ะ พลอยจะขอไปแต่งหน้าทาปากก่อนจะได้สวยๆๆ” คำพูดของน้องพลอยทำเอาทั้งผมและทุกคนในกลุ่มหัวเราะกันขำขันได้อย่างสนุกสนาน
............................. “ท่าทางจะไกลนะครับลุง”
“ก็ สักชั่วโมงได้นะครับคุณก้อง....กำลังดีเลยไปถึงนั่นก็พอดีบ่ายโมงข้าวย่อยพอดี..เวลาดำน้ำจะได้ไม่เป็นปัญหาครับ”
ผมนั่งมองท้องทะเลขณะที่เรือประมงดัดแปลงให้เป็นเรือโดยสารของลุงพงษ์ เริ่มส่งเสียงคำรามนำพาพวกเราฝ่าเกลียวคลื่นอันสวยงามของท้องทะเลหน้าร้อนออกจากฝั่ง............ตลอดเวลาพวกเราทั้ง 5 คน ต่างก็คุยกันไปเรื่อยๆ สนุกสนานท่ามกลางเสียงคลื่นและเสียงเครื่องยนต์ที่มันเหมือนมนต์สะกดให้พวกเราดื่มด่ำกับท้องฟ้าสีครามและน้ำทะเลสีเขียวมรกต ฉาบฉ่ำไปด้วยกระแสลมที่ผ่านปะทะร่างกายอยู่อย่างชื่นใจ............
.............ตลอดเวลาของช่วงบ่ายทุกๆคนต่างสนุกสนานกับการดำน้ำดูปะการังที่สวยงามอย่างตื่นตาตื่นใจตามสไตล์คนเมืองหลวงที่ทุกๆวันเจอแต่คอนกรีต....จะมีไม่ค่อยปกติบ้างก็คือผม......เพราะทั้งน้องป่านและน้องพลอยนั้นต่างก็โดนลงน้ำด้วยชุดบิกินนี่เช่นเดิม.........มันก็คงเหมือนกับคนอื่นๆละมั้ง...คนรักของเราที่เห็นกันหมดจรดทั่วทั้งตัว กับสาวคนอื่นที่เราไม่เคยได้เห็น....เวลามอง....ส่วนใหญ่มันก็จะไปมองคนอื่นที่ไม่ใช่คนรักเราก่อนเสมอ......ผมเองก็เช่นกัน...ร่างงามขาวผ่องสะท้อนกับแสงอาทิตย์อันสดใสของน้องป่านมันยั่วยวนดึงดูแกสายตาผมยิ่งนัก..ยิ่งมองไปๆภาพความฝันเมื่อคืนก็แล่นโถมเข้าหาผมไม่มีขาดทำเอาผมถึงกับว่ายน้ำไม่ได้นานต้องรีบขึ้นมาบนเรือกลายมาเป็นคนนั่งดูซะส่วนใหญ่ โดยลุงพงษ์แกนั่นกลับนอนเอกเขนกหลับตาทำเป็นไม่สนใจอะไรอยู่เฉยๆเท่านั้น
..........................
“โหยยย หิวฉิบหายเลยว่ะ”
“เอ่อ..กูก็ท้องกิ่วแล้วเหมือนมึงเลยไอ้ก้อง.....ไอ้เรืองไมมึงแมร่งไม่ค่อยเล่นน้ำว่ะ”
“เอ่อ..ก..กุ..กุเมื่อยว่ะ ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายแมร่งเลยไม่ไหว”
“กุว่าแล้ว เมื่อเช้าแมร่มคงออกกำลังกายหนักขาเลยอ่อน..ฮ่าๆๆๆ...โอ้ยยย..น้องป่าน..อู้ยยยย” ไอ้บัติครางลั่นเมื่อหูของมันโดนแฟนสาวบิดเข้าให้เต็มแรง
“นี่ๆๆ..ปากดีนักนะพี่บัติ....ไม่เกรงใจพลอยเค้าเลยน้า..เดี๋ยวบิดให้หูขาดซะเลย”
ผมมองดูไอ้บัติโดนลงโทษก็นึกสมน้ำหน้ามัน.....แต่อีกใจก็นึกติดขิดตะขวงเพราะหากมันรู้ว่าที่ผมว่ายน้ำไม่ได้นั้นสาเหตุมันก็มาจากเรือนร่างอิ่มเอมขาวอร่ามตาของแฟนสาวมันนั่นและที่ทำเอาท่อนกายของผมมันตั้งชันจนกางเกงว่ายน้ำของผมมันตุงเด่นจนไม่กล้าที่จะเล่นน้ำกับพวกไม่ได้....

“เหี้ยเอ้ย..นี่ถ้าแมร่งรู้ว่าดูแฟนมันเล่นน้ำจนควยลุกละก็..สงสัยแมร่งเอากูตาย...เฮ้ออ....เป็นห่าไรว้ากู” ผมเซงตัวเองที่อยู่ๆเรื่องแบบนี้เกิดกับตัวเองซะได้ยังไงก็ไม่รู้............
.................. “เห้ยๆๆ..ไอ้พงษ์....มีเด็กมึงว่างสักสี่ห้าคนมั้ย ไปช่วยกูหน่อย”
เสียงตะโกนโหวกเวกพุ่งออกมาจากเงามืดตามทางเดินเข้ามาในร้านหน้าหาดที่เดิมขณะที่พวกผมกำลังทานอาหารเย็นไปได้สักครู่...เสียงนั้นผมจำได้ดีกว่าเป็นเสียงของลุงสมนั่นเอง...........ผมเห็นลุงพงษ์แกเดินไปคุยแล้วทำท่าทางส่ายหัวไปมา..สลับมองมาทางพวกผมเป็นจังหวะๆ..ทำเอาพวกผมเองก็อดสงสัยไม่ได้

..... “อ้าวลุง...มีอะไรหรือเปล่าครับ” ไอ้ก้องมันทำหน้าที่แทนพวกเราอย่างรวดเร็ว
“เอ่อ..คือ....มึงบอกคุณก้องเขาเองละกัน”
“มีอะไรเหรอครับลุง” ลุงพงษ์ทำท่าทางสั่นหัวให้ผม
“คือ...ฝรั่ง 2 กลุ่มมันทะเลาะกันอยู่ที่รีสอร์ทผมนะครับ...ผมก็ฟังไม่รู้เรื่องไม่รู้จะทำยังไง....กะว่าจะขอเด็กตาพงษ์มันไปช่วยห้ามศึก....”
“อ้าวแล้วเด็กลุงละครับ..”
“ผมเหลือเด็กสองคนเองครับที่ร้าน...เพราะผมให้เขากลับบ้านกันก่อน แล้วมารวมกันใหม่ช่วงสงกรานต์นะครับ”
“อ้าวแถวนั้นไม่มีฝรั่งเลยเหรอลุง..ลุงให้เขาช่วยเคลียร์ให้ซิ” ไอ้บัติมันถามพรวดขึ้นมาด้วยความสงสัยไม่แพ้ผม
“มีครับ...มีเยอะ...แต่...มันก็ฝรั่งนะครับ...ผมคุยกะเขาไม่รู้เรื่อง...แถมฝรั่งคนอื่นๆมันก็ไม่ยอมมายุ่งด้วยนะครับ แย่เลยขืนตีกันมีหวังเจ๋งตาย..แขกหนีแน่”
“มึงนี้โง่หรือ เซ่อว่ะ....ก็ลุงเขาบอกไงเขาพูดไม่เก่ง แล้วเสือกเสนอให้ลุงแกไปให้ฝรั่งคนอื่นมาช่วย”
“อ้าวเวณ...กูก็ลืมซิว่ะ...งั้นมึงก็ไปช่วยลุงเขาหน่อยซิ”
“ได้เลย...แต่มึงต้องไปด้วย......”
“ได้เลย...แต่ไอ้เรืองต้องไปด้วย”
“พวกมึงนี้แมร่งจริงๆๆเลย.....กูนึกว่าแน่...ไอ้เวร สรุปคือ...ต้องไปกันหมดใช่มั้ย” เจ้าเพื่อนตัวแสบผมสองคนหัวเราะกันลั่น
“เห้ย..มึงให้เขากินข้าวกันให้เสร็จก่อนซิว่ะไอ้สม”
“เอ่อ..เอ่อ...คือ”
“ขืนรอกินเสร็จสงสัยตีกันจนร้านพังครับแน่ลุงพงษ์.....ไปๆๆ..รีบไปจะได้รีบกลับ....น้องพลอยกับน้องป่านรอพวกพี่แป๊ปนะ ทานกันไปก่อนเลย” ไอ้ก้องรีบตัดบท.....คงเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวของมันละมั้งถ้าลองได้กินเหล้ากับใครแล้วมันจะจริงใจให้เสมอ......ส่วนสองสาวก็พยักหน้ารับอย่างง่ายดายทำเอาผมกับไอ้บัติมองกันปริบๆแต่ก็ไม่ได้แย้งอะไรแล้วรีบลุกจากที่นั่งทันที
“ไปครับลุงสมเดี๋ยวพวกผมช่วยเอง..ลุงฝากแฟนพวกผมด้วยนะครับ” ลุงพงษ์ยิ้มให้ผมพร้อมกับพยักน้าอย่างไม่ติดขัด..ท่าทางใบหน้าแกตอนที่ยิ้มนั้นมันทำเอาผมใจเต้นแบบประหลาด..มันคลับคล้ายคคับคลาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน......แต่ความรู้สึกของผมต้องหยุดลงเมื่อไอ้บัติมันตะโกนเรียก
“เห้ย...ไปแค่นี่นะมึงทำอย่างกะจะจากแฟนไปรบเชียวไอ้เรือง..เร็วโว้ยยยยยยยยยยยยย”
...................................
.....................................................................
... 
 
 .............. “แฮกๆๆ..ไหนละครับลุง” ไอ้ก้องส่งเสียงกระหืดกระฮอบเมื่อพวกเราสี่คนเดินข้ามเขาที่กั้นระหว่างหาดของลุงพงษ์กับลุงสมมาถึงที่ร้านอาหารของแก..
“เอ่อ....เอ..ไปไหนแล้วว่ะ..เฮ้ยๆๆ...เอ็งนั่นแหละมานี่หน่อย”
“โหยย..เหนื่อยฉิบหา....ทีแรกกูก็นึกว่าใกล้ๆๆ..เหี้ยเอ้ยเอาเข้าจริงแทบลากขาเลยกู”
“พอกันละมึงกูก็ขาสั่นเลยเดินขึ้นเขาที....เห็นกลางวันมองผ่านๆๆนึกว่าจิ๊ปๆๆ.....เอ้าว่าไงครับลุง” ไอ้ก้องรีบหันมาตะโกนถามลุงสมขณะที่แกคุยกับเด็กในร้านเสร็จแล้วกำลังเดินกลับมา ส่วนผมได้แต่ยืนก้มหน้าหอบจนตัวเกร็งด้วยความเหมือนไม่แพ้มันสองคน...........
“เอ้อ...ขอโทษที่ครับพวกเด็กๆๆมันบอกว่าพอผมไปพวกมันทะเลาะกันอีกแป๊ปแล้วเดี๋ยวมันก็หัวเราะกันร่าๆเลย...นี่เพิ่งจะชวนกันไปที่บังกะโลของพวกมันนะครับสั่งอาหารเหล้าเล่วไปเพียบเลย....ว้าไอ้พวกหัวทองนี้มัน..”
“กรรมเลย..เดินมาแทบตาย..” ผมครางกระเส่าหอบหายใจหืดๆๆ...
“งั้นเอ่อ...กลับเลยมัยครับ”
“เดี๋ยวลุงๆ..ขอพวกผมกันหน่อยเถอะ...กรรม....ทั้งหิวทั้งเหนื่อย” ไอ้บัติมันร้องเสียงหลงเมื่อเห็นลุงสมทำทีจะชวนกลับซะเดี๋ยวนั้น...
“ครับๆผมก็ลืมไป......ไอ้ผมมันเดินไปมาประจำเลยชิน....งั้นมานั่งทางนี้ครับ...เดี๋ยวหายเหนื่อยแล้วบอกผมนะครับจะเดินไปส่ง”
............ “โอ้วลุงมีเรือเร็วด้วยเหรอนี่ Speed Boat นะครับ...” ผมฉงนใจเมื่อเห็นเจ้าสิ่งนั้น
“อ้า..ครับคุณเรือง...เอ่อ..เอ้างี้นมั้ยครับ....เดี๋ยวผมเอาเรือลงแล้วจะขับไปส่ง...พรุ่งนี้เดี๋ยวผมขับพาไปตกปลา..ปิ๊กนิคกันแถวเกาะโน่น”
“เอ่อแพงมั้ยลุง..”
“ฟรีครับคุณบัติ....โถ่พวกคุณอุตส่าห์มาช่วยผมขืนผมคิดเงินผมก็หมาแล้วครับ”
พวกผมสามคนหัวเราะกันลั่น....นึกถึงคำพูดที่เคยได้ยินมาบ่อยๆว่าคนต่างจังหวัดนี้เขานำใจนักเลงจริงๆ
“งั้นระสัก 20 นาที รอให้น้ำมันขึ้นก่อนนะครับ...จะได้เอาลงเลยพวกคุณจะได้ไม่ต้องเมื่อยขับจากนี้ไป 10 นาทีเอง.....เร็วกว่าเดินกลับตอนนี้ซะอีก......เอ่อระหว่างรอเอาอะไรมากินรองท้องก่อนมั้ยครับ”
“ก็ดีครับลุง..เริ่มหิวอีกและ..” ผมรีบตัดบทเลยกลัวแกเปลี่ยนใจ..เพราะจริงของแก..เดินมามะกี้ก็ราวๆ 45 นาที ขืนเดินกลับอีกสงสัยอีก 1 ชั่วโมง รอแค่ 20นาที นั่งเรือกลับอีก 10 นาที สบายกว่าตั้งเยอะ แถมตอนนี้หิวข้าวจนไส้จะขาดแล้วด้วย............
.................................................................
...
“...เหรอ..ฮ่าๆๆ....ไปเก้อเลย.....อืมๆๆ..ค่ะๆๆ..ป่านกับพลอยทานแล้วค่ะ.........ได้ๆๆ..โอเคเดี๋ยวป่านบอกพลอยให้...บ้ายบายค่ะ”
“ไม่ต้องทำหน้างงหรอกพลอย....พี่เขาเพิ่งถึงกัน.....ส่วนฝรั่งที่มันจะตีกันตอนนี้มันจูบปากพากันไปกินเหล้ากันแล้ว.....นี่เดี๋ยวลุงสมเอาเรือเร็วมาส่งคงอีกสัก ครึ่งชั่วโมงถึงจะถึงนะ”
“เหรอ..แล้วกับข้าวเต็มโต๊ะเลยใครจะกินหมดนี่”
“ไม่เป็นไรครับคุณพลอย.....เดี๋ยวเก็บไว้ไปปิกนิ๊คพรุ่งนี้ก็ได้ครับ”
“เอ่อใช่ๆๆ...นี่พี่บัติบอกว่าพรุ่งนี้ลุงสมจะเอาเรือเร็วพาไปตกปลาแล้วก็เที่ยวเกาะปิ๊คนิ๊คกันละพลอย”
“เหรอลุงสมมีเรือ Speed Boat ด้วยเหรอ” พรรณรัตน์ทำท่าทางเหมือนประหลาดใจกับสิ่งที่ได้ยิน หญิงสาวอดแปลกใจไม่ได้กับฐานะกิจการของลุงจั่นที่เธอเองไม่คาดคิด..แต่ก็ไม่ถึงประหลาดใจมากมายนัก เพราะส่วนใหญ่ชาวบ้านต่างจังหวัดแม้จะมีฐานะร่ำรวยแต่ก็ใช้ชีวิตความเป็นอยู่เรียบง่ายไม่เหมือนคนเมืองหลวงที่ส่วนใหญ่ แทบจะไม่มียาไส้แต่กลับแสร้งทำฐานะตนเองว่าร่ำรวย......................
..................... “ผมว่าคุณพลอยกับคุณป่านกลับไปบ้านพักก่อนดีมั้ยครับคงอีกเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าพวกคุณเรืองจะกลับมา”
“อืมก็ดีค่ะ แต่เดี๋ยวพลอยกับป่านช่วยเก็บของนะค่ะลุง....ลุงเลี้ยงเรามา 2 ครั้งแล้ว รู้สึกจะมากกว่าค่าเช่าบ้านอีน่ะค่ะนี่ คริๆๆ”
“ช่ายๆๆค่ะ เมื่อตอนบ่ายก็พาไปดูปะการังก็ไม่ยอมเอาตัง...อย่างงี้เดี๋ยวลุงก็ขาดทุนพอดี”
“ฮ่าๆๆ..ไม่เป็นไรครับ....ลุงชอบพวกหนูๆ...แค่นี้เล็กน้อยครับ....หนูสองคนกลับไปก่อนเถอะครับ..ลุงเก็บเองได้”
“พวกเด็กๆไปไหนหมดละค่ะลุง”
“อ๋อ..ช่วงนี้ลุงให้พวกเค้าพักกันเร็วหน่อยครับ เดี๋ยวช่วงสงกรานต์แทบจะไม่ได้นอนกันนะครับ..เลยปล่อยๆเขา”..........
...........สองสาวพยักหน้าเข้าใจเหตุผลของตาพงษ์อย่างไม่ยาก.....ทั้งคู่ไม่ขัดข้องเมื่อลุงตาพงษ์ไล่กลับยังบ้านพักอีกรอบ.....ทั้งนรนาถและพรรณรัตน์ต่างก็หัวหลังกลับสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว........ท่ามกลางสายตาที่แปรเปลี่ยนไปของตาพงษ์ที่จ้องมองทุกเยื่องย่างของร่างงามอันสมส่วนของหญิงสาวทั้งคู่..........
............... “คุณป่านๆครับคุณป่าน..”
.... “ขาาาาลุง...”
“โทรศัพท์จากคุณบัติครับ..แกโทรเข้ามาที่ร้านนะครับ”
“เอ๋...ทำไมไม่โทรเข้ามือถือป่านละ...”
“เอ่อ..ไม่ทราบครับ...ผมก็ลืมถาม”
“อ้าวแล้วลุงไม่ได้มือถือมาด้วยเหรอค่ะ”
“เอ่อ...... ผมกลัวสายมันหลุดด้วยนะครับของผมมันสัญญาณไม่ค่อยดี”
“งั้นลุงรอแป๊ปนะค่ะ....พลอยๆๆ..เดี๋ยวป่านไปรับโทรสัพท์แป๊ปนะ” นรนารถหันไปบอกเพื่อนสาวขณะที่กำลังก้าวเท้าเข้ามาทันรับฟังพอดี พรรณรัตน์พยักหน้าให้เธอโดยไม่ได้เฉลียวใจแต่อย่างใด........
...............
..............
“อ้าวลุงสมเหรอค่ะ....ว้า....จริงๆเลยพวกพี่บัติเนี่ย......แล้วจะกลับกันยังไงค่ะลุง....อ๋อ..ค่ะๆๆ.....ตามสบายค่ะ..ค่ะๆๆ..อย่านึกนักน่ะค่ะลุง....ค่ะๆๆ..เฮ้อ...” นรนาถถอนหายใจเมื่อวางสายโทรศัพท์แล้วยื่นคืนให้กับตาพงษ์
“นี่ละน้าจริงๆๆ..ลุงรู้มั้ยค่ะพวกพี่บัติน่ะ รอให้น้ำขึ้นจะได้เอาเรือลงไม่รู้รอยังไงรอไปรอมา เมาติดลมอยู่โน่นกันหมด.......เดี๋ยวกลับมาสงสัยต้องมีโวยกันมั่งและ” ตาพงษ์ไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มกริ่มแต่มีเลสในบางอย่างซ่อนไว้.......
.....นรนารถเองหารู้ไม่กับท่าทีที่เปลี่ยนไป...หญิงสาวพอรู้สึกเสร็จธุระก็หันหลังกลับกำลังจะก้าวเท้าเดินออกจากร้านที่เงียบสงัดก็พลันได้ยินเสียงที่เธอเองไม่คาดคิดมาก่อน...
........ “งั้นคืนนี้หนูป่านก็ไม่ได้เจอคุณเรืองอีกละซิครับ”
“อะไรนะค่ะลุง” นรนาถหันหลังกลับเมื่อคำถามของลุงพงษ์ผู้ใจดีของเธอทำเอาเธอฉงนสนเท่ห์ขึ้น
“เอ่อ...เปล่าๆๆครับคือ...ผม....เอ่อช่างมันเถอะครับ”
“พี่เรืองนี่แฟนพลอยค่ะลุงขา.....ไม่ใช่แฟนป่านค่ะ..คริๆๆ..”
ทีแรกนรนารถคิดว่าตาพงษ์เข้าใจจดจำผิดแต่พอเธอเห็นสายตาของตาพงษ์ชายแก่ที่กำลังทำท่าทางจริงจังและบ่งบอกว่าแกไม่ได้เข้าใจอะไรผิด นรนาถก็ยิ่งฉงนสงสัยกับท่าทีแกทันที
“เอ๊ะ..ลงค่ะ...มีอะไรกันแน่นค่ะลุง”
“คือ...เอ่อคือผม......เอ่อเมื่อคืนตอนที่พวกหนูป่านเมาๆกันลุง..เอ่อ”
“ลุงพงษ์ค่ะ....มีอะไรเหรอค่ะลุงพูดมาเลยค่ะไม่ต้องกลัว” นรนาถกว้าเท้าเข้าประชิดร่างตาเฒ่าอย่างรวดเร็วด้วยความสงสัยมันกำลังเริ่มเผาพลาญความรู้สึกของเธอขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว.....
หญิงสาวฉงนใจมากขึ้นเมื่อตาพงษ์ยกมือถือของแกขึ้นแล้วเลื่อนปุ่มไปมาเพียงสักพักสิ่งที่ทำนรนาถถึงกับยืนนิ่งเป็นท่อนไม้ดวงตาเบิกโพรงร่างงามของเธอสั่นสะท้านใบหน้าขาวสวยผุดผ่องแดงซ่านขึ้นอย่างฉับพลัน ริมฝีปากคู่งามสั่นระริกก็ปรากฎขึ้น ทั้งภาพและเสียงจากที่เห็นในมือถือของตาพงษ์มันดังก้องไปทั่วฌสตประสาทของนรนาถจนทำเอาเธอถึงกับช็อค...............................
.............................................
.............................................
“เป็นไงป่าน..พวกพี่เขาว่าไงบ้าง..ทำไมไม่โทรเข้ามือถือพวกเราละ”
“เอ่อ..คือ.....เดี๋ยวอีกพักลุงสมจะเอามาส่ง...เขากินเหล้ากันอยู่นะพลอย”
“ป่านเป็นอะไรหรือเปล่าพลอยว่าท่าทางดาตาป่านไม่ค่อยดีเลย”
“เอ่อ...คือ...พลอย..ป่าน.เอ่อ..ป่านไม่เป็นไรหรอก มึนๆๆหันนะ..สงสัยเมื่อกลางวันคงเล่นน้ำมากไป....พลอย..”
“ฮืม...” พรรณรัตน์จ้องมองเพื่อนสาวคนสนิทอย่างสงสัยเมื่ออยู่ๆเพื่อนสาวเธอก็ใช้สองมือเอื้อมมาจับเกาะกุมที่ฝ่ามือเธอด้วยอาการอันสั่นทัน”
“ป่าน..ป่านเป็นอะไรนะ” พรรณรัตน์เริ่มรู้สึกถึงอาการที่แปลกไปของเพื่อนสาวภายหลังจากกลับมาจากร้านเมื่อไปรับโทรศัพท์......สมองของเธอรีบเริ่งคิดถึงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเพื่อนสาวของเธอหรือเปล่าตอนไปที่ร้านกับลุงพงษ์สองคน...แต่มันก็ไม่น่าจะเกิดอะไรขึ้น....เพราะมันแค่ไม่เกิน 10 นาทีด้วยซ้ำ แถมร้านกับที่พักยังห่างกันไม่ถึง 50 เมตร ด้วยซ้ำ..
“เอ่อ..ไม่มีอะไรหรอกพลอย..ป่าน..ป่านแค่มึนๆๆนะพลอย..ขอโทษนะ...ป่านไปนอนก่อนนะ..ยังไงถ้าพวกพี่บัติมาฝากพลอยช่วยดูพี่บัติหน่อย...พลอยไปนอนก่อนละ”
“เอ่อ..จ๊ะ...ป่านมีอะไรบอกพลอยนะ..พลอยยังไม่ง่วง”...............................
...
...
...
“โหย...กว่าจะมากัน..อ้าว...โอ้ยจริงๆๆเลยพวกพี่เนี่ย”
“อึ๊บๆ..อูย..คุณพลอยช่วยลุงหน่อย” ตาพงษ์กับตาสมสองเฒ่าตัวแสบร้องเรียกหญิงสาวให้ลงมาช่วยประคองร่างสามชายที่เมากันแอ๋จนแทบเดินไม่ได้....หญิงสาวเองก็รีบลุกลนเข้าไปช่วยเหลือทันที เพราะเมื่อเธอเห็นคนแก่ 2 คน กำลังพยายามพยุงร่างเฒ่าพงษ์ 3 คนที่เมาจนไม่ได้สติเธอก็รู้สึกสงสารทั้งตาพงษ์และตาสม โดยหารู้ไม่ว่าชายแก่ทั้งคู่นั้นมีพละกำลังเรี่ยวแรงมากมายด้วยความเป็นคนต่างจังหวัดไม่ใช่คนเมืองจนเธอไม่คาดคิด...........
“หนูป่านเป็นไงบ้างครับคุณพลอย”
“ก็เห็นบอกมึนๆหัวนะค่ะ..เข้าไปนอนแล้ว...ขอบคุณลุงมากน่ะค่ะ....ไม่ไหวเลยทั้งสามคนนี่”
“ฮ่าๆๆ...ก็อย่างงี้ละครับ...มาพักผ่อนทีก็คงอยากผ่อนคลาย..เอ่อนี้ลุงเอายามาให้คุณป่านทานนะครับ..ไม่รู้ทานหรือยัง”
“เอ่อจริงด้วย พลอยก็ลืมถาม..ขอบคุณมากค่ะลุง......ลุงสมค่ะ..ทิ้งพี่เรืองไว้ห้องนี้ละค่ะเดี๋ยวป่านจัดการเอง......”
“อ้า..แล้วคุณบัติละครับ” ตาสมเอ่ยถามเนิบๆ
“เอ่อ..ห้องในค่ะลุง...ลุงช่วยพาไปหน่อยน่ะค่ะ.เดี๋ยวพลอยไปเคาะห้องให้.....”
............................ยังไม่ทันที่พรรณรัตน์จะเคาะเรียกเพื่อนสาว.....ประตูห้องนอนของนรนาถก็เปิดออกขึ้น..
“เมาแอ๋..เลยป่าน..เฮ้อ......” พรรณรัตน์มัวแต่ยุ่งกับการช่วยสองเฒ่าประคองร่างของสมบัติเลยไม่ได้สังเกตุทีท่าของนรนาถที่กำลังกระสับกระส่าย...... จนกระทั่งเธอเห็นว่าสมบัตินอนลงบนเตียงหลับผลอยไม่ได้สติจึงหันไปหานรนาถอีกหน...
“เอ่อนี่ป่าน..ลุงพงษ์อายาแก้ปวดหัวมาให้น่ะป่านทานไปหรือยัง”
“เอ่อ..ยัง...พลอยเอาวางไว้ก่อนเดี๋ยวป่าน..”
“เอ่อ....ทานเลยดีกว่าครับคุณป่านเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเที่ยวไม่ได้แย่เลย...เห้ยไอ้สมไปเอาน้ำมาให้คุณป่านหน่อย”
ตลอดเวลาพรรณรัตน์ไม่ได้เฉลียวใจกับท่าทีของเพื่อนสาวเลยสักนิดเดียวว่านรนาถนั้นกระสับกระส่ายเต็มทน....ใบหน้าของเธอนั้นแดงซ่านขึ้นทุกครั้งที่เธอเหลือบมองตาพงษ์.....
“ดีครับ..ท่านน้ำเยอะๆจะได้หายไวๆ....นอนเยอะๆนะครับ..” พรรณรัตน์เห็นตาพงษ์รับแก้วน้ำจากนรนาถเสร็จก็คิดว่าหมดเรื่องราวพอเห็นตาสมก้าวเท้าออกจากห้องนอนของเพื่อนสาว...เธอเลยพลิกตัวกลับและจะก้าวเท้าตามออกไปแต่ก็ต้องเฉลี่ยวใจเมื่อรู้สึกว่าตาพงษ์ยังอยู่ที่เดิม แต่พอเธอหันกลับไปก็เห็นตาพงษ์เดินออกมาจากข้างๆตัวเพื่อนสาวเหมือนเพิ่งจะคุยกันอะไรบ่างอย่างเสร็จสิ้นไปโดยที่เธอไม่ได้ยิน
“มีอะไรเหรอค่ะลุง” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“อ่อ...ผมบอกว่าถ้าคุณบัติแกอ้วกออกมาก็ปล่อยให้อ้วกไป ไม่ต้องเกรงใจ....เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมให้เด็กมาเช็ดถูเอง...ไม่งั้นคุณป่านกำลังไม่สบายอยู่เกิดต้องมาคอยเช็ดถูให้กลัวจะไม่ได้นอนกันพอดี”
พรรณรัตน์ยิ้มน้อยชื่นชมในความมีน้ำใจของตาพงษ์ด้วยใจจริง.....โดยหารู้ไม่ว่าสิ่งที่ตาพงษ์พูดนั้นมันไม่ใช่อย่างที่แกบอกเธอเลยสักนิดเดียว!!!!!!!!
“ว้า...ถ้าอ้วกออกมาก็เลอะที่นอนหมดซิค่ะลุง ขืนไม่เช้ดล้างก็เหม็นตายพอดี”
“ฮ่าๆๆ..ผมบอกหนูป่านว่าถ้าเห็นคุณบัติทำท่าผะอืดผะอมเมื่อไหรืให้ใช้เท้าถีบคุณบัติให้ตกเตียงไปเลยครับ...จะได้อ้วกบนพื้นแทน”
“คริๆๆ...อืมดีแฮะงั้นเดี๋ยวสงสัยพลอยต้องเอาไปลองใช้มั่ง คริๆๆๆ”....................................
...
...
“ก๊อกๆ ๆ ๆ” เสียงเคาะหน้าต่างๆเบาๆทำเอานรนาถที่กำลังนั่งกระสับกระส่ายบนเกาะอี้ยาวภายในห้องที่มีเพียงแสงไฟแบบหรี่ได้สลัวๆถึงกับสะดุ้ง.....ร่างงามของเธอค่อยๆก้าวเท้าอย่างแผ่วเบาตรงไปที่หน้าต่างห้องทันที
“ลุง..ลุงป่าน”
“จุ๊ๆๆ..อย่าเสียงดังครับเบาๆหน่อย...ให้ลุงเข้าไปได้มั้ยครับ”
“ค่ะๆๆ...” นรนาถอนุญาตอย่างลนลานหาได้ระแวงระวังสิ่งใดไม่ เธอปล่อยให้ตาพงษ์ปีนป่านหน้าต่างห้องนอนซึ่งสูงกว่าพื้นดินไม่มากนักเข้ามาอย่างง่ายดาย..........แม้แต่กระทั่งเมื่อตาพงษ์หันกลับไปปิดหน้าต่างพร้อมกับทำท่าทางลงกลอนล๊อกมันก็ตาม..
“ลุง..ลุงป่าน..ป่านไม่รู้เรื่องจริงๆน่ะค่ะ...ล..ลุงป่านจะทำยังไงดี..ลุงช่วยป่านด้วยนะ”
นรนาถร้องร่ำๆหยาดน้ำตาใสๆร่วงพรูเหมือนเขื่อนแตกทันทีที่ตาพงษ์พลิกตัวกลับมาหาเธอ.........เสียงร้องกระซิกๆที่ดังขึ้นอย่างรวดเร็วทำเอาชายแก่ถึงกับยกมือปิดริมฝีปากเธอเพราะกลัวเสียงมันจะดังลอดออกไปนอกห้องจนทำให้สิ่งที่คาดการณ์ไว้ต้องพังทะลายลง....ตาพงษ์เห็นอาการสะอึกสะอื้นของหญิงสาวบรรเทาลงเลยค่อยๆเอามือปล่อยออกจากริทฝีปากคู่งามที่ยังคงสั่นระริกอย่างช้าๆ
“หนูป่านใจเย็นๆๆ...ก่อน...”
“ฮือๆๆ..ค..ค่ะ..ล..ลุงช่วยป่านด้วยน่ะค่ะ..ฮือๆๆ”
“โถๆๆ..คนดี..มา..มานั่งคุยกันตรงนี้ดีกว่า” ร่างงามของนรนาถเคลื่อนไหวตามแรงดึงของตาแก่อย่างว่าง่ายเพราะในสมองเธอตอนนี้มันตีบตันต่อหนทางแก้ไขทั้งๆที่ตั้งแต่เธอรู้เรื่องจนถึงบัดนี้สมองของเธอแทบแตกซ่านต่อหนทางที่จะผ่อนคลายปัญหาที่เกิดขึ้น...
“ดูจากภาพ...เหมือนมีคนแอบถ่ายตอนี้หนูป่านกับคุณเรืองกำลังเย็ดกันอยู่” คำพูดของตาพงษ์ทำเอานรนาถถึงกับแดงซ่านทั้งกล้วทั้งอายขณะที่เธอและตาแก่นั่งเผชิญหน้ากันบนเก้าอี้ตัวยาว....... แต่หญิงสาวเมื่อเห็นท่าทางทำท่าครุ่นครินของชายเฒ่าเหมือนกำลังช่วยหาทางออกให้เธอ...ความกลัวความอายที่เกิดขึ้นเลยค่อยๆอ่อนลงๆ
............ “ค..ค..ใครค่ะลุง”
“อืม...ลุง...เอ่อ...เดี๋ยวลุงขอถามหน่อยนะหนูป่านแอบเย็ดกับคุณเรืองมานานหรือยัง” นรนาถแม้กำลังตกในภาวะกลัดกลุ้มใจจนแทบคลั่งแต่เมื่อเจอคำถามแบบนี้ขณะกำลังนั่งเผชิญหน้ากับชายแก่..ก็ทำเอาความกระดากอายใจของเธอแล่นพรวดจนใบหน้างามๆของเธอท่ามกลางไฟสลัวๆถึงกับแดงซ่าน
“ฮือๆๆ.ล..ลุงขาป่านกับพี่เรื่องไม่เคย..ไม่เคยทำอะไรแบบนั้น”
“เอ้ย..หนูป่าน...ไม่เคยแล้วทำไมเมื่อคืนถึงไปเย้ดกันได้..หนูอย่าโกหกลุงเลย...เล่ามาเถอะลุงกำลังจะหาทางออกให้”
“ฮือๆๆ..ป่านพูดจริงๆๆให้ป่านสาบานก็ได้..ล..ลุงต้องเชื่อป่านนะ...ป่านไม่ได้โกหก..”
“แต่ๆๆ...แต่ที่ลุงเห็นมัน...มันเหมือนคนเย็ดกันจนคุ้นเคย..หนุป่านร่อนตูดศะจน...อ.อื้ย”
เสียงซี๊ดซ๊าดที่หลุดมาจากปากของตาแก่ทำเอาหญิงสาวรู้ดีว่าแกคงนึกถึงภาพที่เธอกำลังแอ่นบั้นท้ายให้รุ่งเรืองกระแทกกระทั้นท่อนลำอัดใส่อย่างรุนแรง.....ภาพที่เธอเห็นเมื่อช่วงค่ำบ่งบอกว่าเธอเต็มใจและอิ่มเอมต่อท่อนเนื้อที่กำลังตะบันซอยใส่บั้นทายผายของเธออย่างถี่รัว..เพราะเสียงซี๊ดซ๊าดจากปากของตัวเองที่ดังลอดเป็นจังหวะๆสอดรับกับบั้นท้ายงามงอนของเธอกระเด้งระรัวรับตอเนื้อของรุ่งเรืองได้อย่างสอดคล้อง........นรนาถถึงกับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
“ป่าน..ป่าน..ฮือๆๆ..ป่านไม่รู้จริงๆๆ”
“เอ่อ..งั้น...”
“ลุงขา..ลุงช่วยป่านด้วย...ใคร..ใครทำค่ะลุงรู้มัย”
“เอ่อ..เมื่อตอนเย็น..ไอ้สมมันเอามาให้ลุง..”
นรนาถถึงกับตาเบิกโพลงหัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อได้ยิน
“มันบอกว่า....มันตื่นมาเห็นคนอื่นนอนหลับกันหมด...มันกำลังงัวเงียกะว่าจะเดินไปเข้าห้องน้ำในบ้าน....แต่พอเดินผ่านห้องมันก็เห็นคุณเรืองกำลังเย็ดหนูป่านอยู่ ....แรกๆมันก็ตกใจนึกว่าคุณเรืองกำลังปล้ำคุณป่าน...เลยจะเข้าไปช่วยแต่พอมันเห็นหนูป่านโก่งตูดให้คุณเรืองกระเด้าควยไม่หยุดแถมร้องให้คุณเรืองแกเร่งกระเด้าควยเย็ดใส่ง่ามตูดซะด้วย....มันเลยไม่กล้าเข้าไปยุ่งนึกว่าพวกหนูเป็นแบบ...เอ่อเป็นแบบพวกฝรั่งที่ชอบแลกคู่กันเย็ดนะครับ.......มันเลยเอามือถือแอบถ่ายมาดูเล่น”
นรนาถแทบสิ้นสติ.....ยิ่งเมื่อรู้ว่านอกจากลุงพงษ์แล้วยังมีลุงสมอีกคนที่รู้เห็น.....แถมเมือตอนเย็นลุงสมมาหาที่ร้านอีก.....ความหวดวิตกและความกลัวเลยแล่นพล่านไปทั่วตัวของหญิงสาว...เลือดการวัยสาวสูบฉีดแล่นพล่านไปทั่วทั้งตัว..
“ฮือๆ..ป..ป่าน.ป่านจำไม่ได้...ลุ.ง...ถ้า..ถ้ามีคนอื่นเห็นป่านต้องตายแน่ๆๆ.ฮือๆๆๆ”
“ก็มีลุงกับไอ้สมสองคนแหละครับที่รู้เรื่อง..ส่วนไอ้จั่นลุงยังไม่ได้ถามมัน......”
“ตายแน่ๆป่านตายแน่ๆๆ ..ฮือๆๆ ป่านจะทำยังไงดี” นรนาถสกัดกลั้นอารมย์โศกสันย์ไม่อยู่ถึงกับฟุบหน้าลงไปบนฝ่ามือน้อยของเธอร้องร่ำสะอึกสะอื้นไม่ขาดสาย
“อย่าร้องให้เลยหนูป่าน...เดี๋ยวลุงจัดการเอามาของมาจากไอ้สมให้...ส่วนไอ้จั่นถ้ามันได้จากไอ้สมไปลุงก็เอามาคืนได้ลุงรับรอง”
“จริงๆนะค่ะลุง...ลุงช่วยป่านด้วยนะ”
“จริงๆจะหนูป่าน....สบายใจขึ้นหรือยัง”
“ป่าน..ป่าน..ขอบคุณลุงมากน่ะค่ะ..ลุง..ลุงช่วยป่านจริงๆๆนะ” นรนาถหยุดสะอึกสะอื่นยกมือสองข้างขึ้นประนมแล้วก้มลงกราบลงไปที่หน้าอกตาพงษ์ด้วยอารมย์ที่ผ่อนคลายขึ้น...แต่พลันหญิงสาวก็ขนกายลุกซู่ขึ้นทั่วร่างเมื่อตาแก่แสดงท่าทีตอบรับการขอบคุณของเธอด้วยการอ้าวงแขนของแกโอบรัดรัดร่างของเธอทันที....เพราะแทนที่การโอบการนั้นจะเหมือนกับผู้ใหญ่แสดงทีท่าเอื้ออาทรต่อเด็ก ท่าทีของตาพงษ์กลับเป็นไปในทางตรงข้าม...เพียงแค่ฝ่ามือของตาพงษ์โอบแนบใส่แผ่นหลังของเธอฝ่ามือสากของชายเฒ่ากลับลูบไล้แผ่นหลังอันเรียบสวยของเธอไปมาจนทั่วแถมเลยลงไปด้านล่างจนถึงเอวกิ่วและสโพกผายเลยที่เดียว
“อุ้ย..ลุง..เอ่อ...ลุงขา..แล้วที่อยู่ในเครื่องลุงละค่ะ” นรนาถรีบถอยร่างของตัวเองออกจากการโอบรัดของตาแก่เมื่อเธอรู้สึกแปลกๆต่อท่าที.
“อ้อ...นี่นะเหรอ” หญิงสาวใจสั่น...........ท่าทีที่แปลกใจของชายแก่เมื่อครู่กลับเลือนหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อชายแก่ล้วงมือลงไปในกระเป้ากางเกงเลแบบสามส่วนของแก
“ลุง..เอ่อ.ป่าน” นรนาถหน้าแดงด้วยควาอายอีกครั้งเมื่อตาพงษ์กดเปิดภาพคลิบที่เธอเคยเห็นอีกครั้ง....หญิงสาวอายซ่านจนแทบจะวิ่งหนีเมื่อเห็นชายแก่จดจ้องภาพเคลื่อนไหวที่กำลังเสมสมกันอย่างเร้าร้อนจนตาไม่กระพริบ
“ลุง..ลุงป่าน”
“ลุง..ขอดูหน่อยนะหนูป่าน..ล..ลุงอยู่คนเดียวมานานไม่เคยมีใครเลย” นรถนาถถึงกับนิ่งเงียบจิตใจของเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างในความหมายของชายแก่...แต่ภาวะที่เธอต้องการความช่วยเหลืออย่างสุดตัวจากเขาทำให้เธอได้แต่นั่งนิ่งงัน รับรู้ด้วยสายตากับภาพร่างของตัวเองกระเด้งเอวส่านสะโพกร่อนรับการกระแทกกระทั้นจากลำเนื้อของแฟนเพื่อน.....ประสาทหูรับรู้เสียงร้องครางกระเส่าอย่างเสียวซ่านจากปากของตัวเองที่ร้องระริกๆเร่งเร้าให้เฒ่าพงษ์แฟนเพื่อนกระแทกเอวส่งท่อนเนื้ออัดใส่บั้นท้ายผายของตัวเองไม่มีหยุด...
“หนูป่าน..จริงๆลุงไม่จำเป็นต้องช่วยก็ได้นะเพราะมันเป็นเรื่องของหนูกับคุณเรือง” นรนาถซึงกำลังัน่งก้มหน้าเก็บกลั้นความกระดากอายอยู่พอได้ยินอย่างนั้นถึงกับใจสั่นระร่ำรำลักอย่างตื่นกลัว
“แต่..แต่ป่านไม่รู้จริงๆน่ะค่ะ..ล..ลุงต้องช่วยป่านนะ.”
“ถ้างั้น........งั้น”
“งั้นอะไรค่ะลุง” หญิงสาวรีบเอ่ยปากถามขณะที่ตาพงษ์ยังคงจดจ้องกับภาพและเสียงจากมือถือของแกตาไม่วาง...แต่แล้วนรนาถก็สั่นสะท้านเมื่ออยู่ๆตาแก่ก็ลุกพรวดขึ้นหันหน้ามาทางเธอ
“หนูป่าน..ช่วยลุงหน่อยได้มั้ย..”
“ช..ช่วยอะไร.ค่ะ..ว้ายยย” นรนาถร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า หญิงสาวสะดุ้งร้องอย่างตกใจเมื่ออยู่ๆชายแกก็ดึงรั้งกางเกงเลสามส่วนที่แกสวมใส่อยู่ลงด้านล่างทันที....ท่อนลำก้านควยดุ้นเท่าแขนก็พลันกระเด้งตัวแอ่นเหยียดลำควยทั้งใหญ่ทั้งยาวชี้ปลายหัวควยบานคล้ำเกือบเท่ากำปั้นเด็กตรงมาที่ใบหน้าของเธอ...หญิงสาวสะดุ้งตกใจจนร่างตัวเองที่กำลังนั่งอยู่ถึงกับพงะหลังลงไปแนบพนักผิงของเก้าอี้...
“ล.ลุง....” นรนาถปากสั่นระริก ร่างงามของเธอทั้งเกร็งทั้งสั่นสะท้านด้วยความตื่นตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ช่วยลุงหน่อยเถอะหนูป่าน..ลุง..ลุงไม่ได้เย้ดกับใครมาหลายปีแล้ว”
“ม..ม่าย..หนูไม่..ทำไมลุงถึง”
“โถ่..หนูป่าน...ลุงไม่ได้บังคับหนูน่ะ...ถ่าหนูไม่เต็มใจลุงก็ไม่ว่าอะไร” ตาแก ดึงขอบกางเกงขึ้นอย่างรวดเร็วแต่มันก็ไม่ได้ปิดบังเจ้าท่อนเนื้อลำโตที่กำลังโด่ยาวเท่าไหร่นัก......นรนาถซึ่งยังนั่งตะลึงงันด้วยความสับสนช๊อกกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเห็นร่างของตาพงษ์หมุนตัวก้าวออกตรงไปยังหน้าต่างห้องที่แกปีนเข้ามาพร้อมกับมือถือ....ความกลัวจนลนลานไม่มั่นใจต่อสิ่งที่แกเคยพูดทำเอานรนาถถึงกับเผลอหลุดปากเรียกแกอย่างลนลน
“ล..ลุงด..เดี๋ยวก่อน..ล..ลงหนู..”
“ลุงไม่ได้จะขออะไรมากมายเลย....แค่ให้หนูช่วยสงสารลุงทำให้ลุงเท่านั้น....แต่ยังไงลุงก็จะช่วยพูดกับไอ้สมให้แล้วกัน”
นรนาถรู้ความหมายของมันดี......ว่าแกหมายถึงอะไร.........แม้เธอจะเคยลูบไล้หยอกล้อกับท่อนเนื้อของบุรุษหนุ่มมาแล้ว แต่มันก็เป็นเพียงเจ้าท่อนลำเรียวขนาดน้อย...แถมเป็นลำเนื้อท่อนกายของแฟนหนุ่มคนเดียวเท่านั้น......แต่นี้...ลุงแก่ๆที่เพิ่งรู้จักเมื่อคืน...กับขนาดลำกายของแก่ที่มันต่างจากแฟนหนุ่มของเธอมันช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน......ยิ่งน้ำเสียงที่แกบอกว่าจะช่วยพูดกับลุงสมเพื่อขอเจ้าคลิ๊ปต้นปัญหาคือกลับมีน้ำหนักลดลงอย่างน่าใจหาย.....นรนาถยิ่งกระวนกระวายใจมึนตื้อจนทำอะไรไม่ถูก.......หญิงสาวอื้ออึงมึนงงอยู่ไม่นานก็ตื่นจากภวังก์เมื่อริมฝีปากของเธอถูกกระตุ้นไหวๆ
“อุ้ย..ล..ลุง”
“หนูป่านช่วยลุงหน่อยนะ...แล้วลุงสัญญาจะช่วยหนูเต็มที่....ลุงแกแล้ว....แค่ครั้งเดียวลุงก็แย่แล้วหนูป่าน”
นรนาถกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากสองตาของเธอเบิ่งโพลงกับปลายควยหัวบานคล่ำจนออกสีม่วงที่อยู่ๆมันก็มาจรดแนบกับริมฝีปากของเธอโดยไม่ทันเห็นเพราะมัวแต่มึนงง...
“ลุง.สั โอ๊ะ..อูอ..อ้อ...โอ๊ะ..”
“ซี๊ดดด..ลุงสัญญาจะหนู..เดี๋ยวลุงลบของลุงก่อนเลย ซี๊ดดดด...อูยย” นรนาถตาค้างไม่รู้เพราะอะไรเพียงแค่เธอเอ่ยปากเพื่อจะขอคำมั่น...ตาแก่พงษ์ก็อาศัยจังหวะที่ริมฝีปากน้อยๆของเธอเผยออ้าแอ่นเหยียดปลายควยบวมคล้ำแหวกเข้าไปในปากสวยอย่างรวดเร็ว.....หญิงสาวไม่ทันระวังเลยโดยหัวควยเฒ่าพงษ์มุดเข้าไปค้างอยู่กลางวงปากอันเนียนนุ่มความใหญ่โตเกือบเท่ากำปั้นเด็กทำเอาวงปากน้อยๆของนรนาถบานอ้าอย่างรวดเร็วยิ่งพอลิ้นน้อยๆเรียวสวยของเธอกระทบกับเนื้ออ่อนบนผิวหัวควยอันเต่งตึงก็ทำเอาตาพงษ์ถึงกับเสียวจี๊ดซ่านไปทั่วทั้งลำควยสุดที่จะฝืนทนได้จนต้องขมิบแก้มก้นระงับความเสียวแอ่นส่านลำควยก้านโตอย่างรุนแรงจนใบหน้าหวานๆของนรนาถถึงกับสั่นเทิ้มตามไปด้วย...
“โอ๊ะ.อะ..โฮ๊ะ” นรนาถึงกับตาเหลือกหายใจแทบไม่ออกจนสองมือของเธอถึงกับเผยอตะปปจับไปที่เอวหนาๆของตาพงษ์เมื่อตาเฒ่าแอ่นลำควยดันเข้าไปในโพรงปากอันนุ่มแน่นของเธอมากขึ้นกว่าเดิม......ปลายควยบานโตไถลเข้าในช่องปากเสียดสีลงไปบนลิ้นเรียวสวยอย่างช้าๆจนเธอกลืนน้ำลายไม่ได้รู้สึกเหมือนมีอะไรใหญ่โตบานคับแน่นไปหมด...
“ซ๊ดดดด..อูยยยยย....ลุง..ซี๊ดด...ลุงเสียวควยเหลือเกินหนูป่าน” ตาพงษ์หลับตาปี๋ร้องครางซี๊ดซ๊าดอย่างอิ่มเอม..ขณะที่ลำควยท่อนโตของมันเลื่อนเอื่ยๆอย่างช้าหายเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวไม่มีหยุด..
“โอ๊ะ...” นรนาถจริกกรงเล็บลงบนเอวหนาของตาแก่สุดแรงเมื่อชายแก่ทนแรงกระสันต์ไม่ไหวเผลอกระแทกควยเข้าไปในโพรงปากของเธออย่างลืมตัว..หัวควยบานโตเลยวิ่งพรืดเข้าไปอย่างรวดเร็ว..ปลายควยกระแทกใส่คอหอยของเธอดังกึก
“ซี๊ดดดดด...อูวววววว” ชายเฒ่าครางอูว....ขณะที่ลากท่อนควยออกจากช่องปากหญิงสาวช้าๆเพื่อคลายอาการตีบตันให้เธอ..ริมฝีปากล่างริมฝีปากบนอันเนียนนุ่มของหญิงสาวที่กำลังสีไสกับหนังควยหยาบๆขณะที่ชายแก่สาวท่อนเนื้อออกมาที่ละนิดๆทำเอาพวงกระโปกหยาบๆตึงตัวจนหนังกระโปกที่เคยหย่อนยานหดรั้งเต่งตูมกลมเป็นก้อนโต.....นรนาถเองก็รู้สึกผ่อนคลายเมื่อชายเฒ่าลากลำกายของแก่จนปลายควยออกไปเต่งตูมอยู่ใกล้ริมฝีปาก...แต่เธอก็สั่นสะท้านในทันทีอีกเช่นเดิมเมื่อตาแก่ดันควยของแกเข้าไปในโพรงปากเธออีกครั้งเช่นเดิม
“ซี๊ดดดดด...อูวววววว”....ตาแก่เฒ่าร้องครางซี๊ดซ๊าดๆไม่มีหยุดทุกๆขณะที่แกค่อยเกร็งตูดสาวลำควยแข็งโด่เป็นท่อนไม้เข้าออกๆกับโพรงปากหญิงสาว..ส่วนนรนาถเองหลังจากที่เรียวลิ้นและกระพุ้งปากของเธอซึบซับกับหนังควยหยาบๆจากท่อนลำแก่นกายชายเฒ่าที่กำลังสาวเข้าออกไปมาเพียงสามสี่หน....อารมย์ส่วนลึกที่เธอไม่คาดคิดก็ค่อยๆพลันปรากฎขึ้นอย่างไม่รู้ตัว.....หญิงสาวเริ่มออกแรงในช่องปากดูดใส่ทั่วทั้งลำควยของชายเฒ่าทุกครั้งที่ปลายควยของมันกระทบกับคอหอย.....แถมพอแกสาวท่อนลำออกมาจนปลายควยไปบวมคาอยู่กลางริมฝีปาก..นรนาถก็เผลอตัวตวัดปลายลิ้นเรียวสวยโลมเลียเนื้ออ่อนบนปลายควยอันเต่งตึง แผล๊บๆๆ..เล่นเอาตาแกพงษ์ยิ้มไปครางไปพวงกระโปกหัดตัวยวบๆไปพร้อมกับก้านควยของแกกระตุกสั่นงึดๆ.......เมือกกระสันต์จากชายแก่ไหลปริ่มๆเยิ้มออกมาจากปลายควยจนส่งกลิ่นคาวคลุ้ง...
“ซี๊ดดดด..เลียควยเก่งเหลือเกิน..หนูป่าน...อูยยย..น่าน...น่าน..ซี๊ดดด...อาๆๆๆ” ชายแก่แอ่นควยหงายหน้าเริดเมื่อกิริยาของนรนาถแปรเปลี่ยน....จากร่างงามที่นั่งเกร็งอย่างตื่นตกใจกลับค่อยๆหลับตาพริ้มอิ่มเอมกับท่อนควยลำโต...สองมือที่เคยจกยึกเอวหนาของแกเริ่มผ่อนคลาย....หญิงสาวละมือข้างนึงมาคว้าจับลงบนสันควยลำโตอันสากหนา..มือน้อยๆใช้อุ้งมือเนียนนุ่มข้างนั้นจับใส่ไปรอบก้านควยจนกำเกือบไม่มิด แล้วค่อยสาวหนังควยสากๆของตาแก่ชักเข้าชักออกช้าๆพร้อมกับห่อปากขบเม้มริมฝีปากครอบหัวควยบวมเปล่งอันฉ่ำเยิ้มดูดดื่มปลายควยที่กำลังสั่นกระตุกงึดๆไม่มีหยุดอย่างเอร็ดอร่อย...บางที่หญิงสาวยังเกร็งลิ้นฉกใส่ลงบนหัวควยตึงแน่นตวัดแผ่นลิ้นสวยโลมเลีย..โลมไล้ไล่มาตั้งแต่ส่วนหัวควยยันไปถึงหนอกควย ยิ่งทำเอาตาแก่เฒ่ายืนขาแข็งเกร็งตูดระริกๆ
...นรถนาถถลำลงไปกับกับดักอันซ่อนเร้นอย่างไม่รู้ตัวไปเรื่อย....ไม่มีทางรู้เลยว่า...ชายเฒ่าผู้นี้ใช้อะไรฉาบไปทั่วก้านลำ....เพียงแค่เธอเผลอปล่อนให้ชายเฒ่าส่งลำกายผลุบผ่านริมฝีปากคู่งามของเธอได้.....เจ้าสิ่งนั้นมันก็ซึมซับเข้าสู่เส้นประสาทอันอ่อนบางของเธออย่างรวดเร็ว............จนกระทั่งยากนักที่เธอจะทัดทาน..
“ซี๊ดดด...หนูป่านลุง..ลง..ซี๊ดดดด....เลียควยซะแด่วจริงๆอีหนู...” ตาแกพงษ์เจอสัญชาติญาณสมสู่กระสันต์ซ่านที่กลบดาลอยู่ในแก่นใจของหญิงสาวจนถึงกับประสาทกายตึงสะท้าน เมื่อนรนาถเปลี่ยนท่วงท่าอ้าอมควยให้แก..หญิงสาวใช้มือนุ่มๆสาวท่อนควยลงไปทางหนอกเนื้อจนก้านลำตึงแน่นผิวควยหัวบานตึงเด่น....หนังควยสากๆหยาบๆของแกร่อนลงไปจนเห็นเงี่ยงควยบาดเป็นร่องหยักจนปลายควยบวมเปล่งเห็นได้ชัด.....แล้วฉับพลันนรนาถก็เกร็งลิ้นบรรจงกรีดปลายเรียวลงไปยังคอเงี่ยงลากลิ้นสวยไปรอบคอหยักอย่างช้าๆ....เล่นเอาพวงกระโปกของชายแก่ หดตัวถี่รัวยวบๆๆๆ
 
 “อูยยยย...ไม่ไหวแล้วหนูป่านจ้า....เดี๋ยวน้ำลุงแตกกันพอดี..” เฒ่าพงษ์ไม่รอให้ช้ารีบทรดตัวลงไปนั่งประกบติดร่างงามที่กำลังนิ่งงันเพราะความรู้สึกที่กำลังขัดแย้งของตัวเองนั้นต่อสู้กันไปมาจนหัวหมุนติ๋ว..ใจนึงก็ขยะแขยงเกรงกลัวต่อชายเฒ่า..ใจนึงก็กริ่งกลัวกับการช่วยเหลือที่เธอต้องจากชายแก่ผู้นี้.....แต่ที่สำคัญคือสิ่งที่ชายเฒ่าเตรียมมากับลำควยซึ่งตัวเอเองไม่ได้ล่วงรู้นั้นกำลังเร่งเร้าให้นรนาถหมดสิ้นซึ่งสำนึกความเหมาะสมและถูกต้องโดยเฉพาะการเข้าไปล้มกระบวนการการนึกคิดและการตัดสินใจ.....................
..................และเพียงชายแก่วางฝ่ามือลงสัมผัสกับผิวเนื้อของต้นขาอ่อนที่ยังมีกางเกงเลตัวบางขวางกัน นรนาถถึงกับสะดุ้งไหว........ร่างงามของเธอกระเด้งตัวจนแอ่นลอยยกบั้นท้ายอวบกลมลอยจากพื้นเก้าอี้ตัวยาว...สองมือกระตุกเกร็ง....ฝ่าเท้าสองข้างจิกเกร็งลงบนพื้นห้อง.........
...............ตาเฒ่าพงษ์เห็นแบบนี้ยิ่งได้ใจเมื่อไม่มีทีท่าจะขัดขืนจากหญิงสาวแกเลยค่อยๆขยับฝ่ามือสากๆของแกลูบไล้ไปมาช้าๆกับต้นขาอวบสวยหนั่นแน่น อิ่มเอียมกับรสสัมผัสของวัยสาวอันเนียนละเอียด ขณะที่ร่างงามของนรนาถก็เกร็งสะท้านสั่นระริกๆเป็นระยะ

.....................ยิ่งผิวกายเนียนละเอียดเจอฝ่ามือสากกระด้างแข็งลูบไล้ด้วยความชำนาญ...มโนสติสำนึกคิดของนรนาถก้เริ่มเดือดพล่าน...
“ล..ลุง..อ..อุ้ป....อ..อู้ยย....อ...อ้าห........ล..ลุง....อูววววววว”
.......นรนารถส่งเสียงหลุดรอดออกจากปากอันสั่นระริกๆเมื่อตาพงษ์ไม่รอให้เสียเวลา....พอเห็นร่างงามของหญิงสาวเริ่มกระตุกเกร็งถี่ขึ้นแถมดวงตาสองข้างของเธอที่กำลังเยิ้มปรือยังจ้องมองการกระทำแกอย่างโดยไม่มีท่าทีจะห้ามปรามหรือถอยหนี.....ขณะที่ตัวแกกำลังใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปมาอยู่บนต้นขาอ่อนอยู่อย่างนั้น.... เฒ่าพงษ์เลยดันร่างงามของเธอที่กำลังนั่งเกร็งไปด้านหลังจนแผ่นหลังแนบชิดติดกับพนักเก้าอี้.....ไอ้แก่จอมวางแผนไม่ให้เสียเวลาช่วงสับสนในภวังก์ของหญิงสาว แกซุกใบหน้าอันดำกร้านด้วยเปลวแดดเข้าหาซอกคอเรียวสวยดอมดมกลิ่นกายอันหอมกรุ่นของวัยสาวของนรนาถอย่างรวดเร็ว......ฝ่ามือแกด้านที่ชิดกับลำตัวของเธอตะปบลงเกาะกุมไปยังเต้านมกลมแน่น...บดคลึงอุ้งมือสากๆเข้าหาเนินเนื้อกลมสวยซ้ำซ้ำมาอย่างช้า...ส่วนฝ่ามืออีกข้างที่กำลังลูบไล้ต้นขาอ่อนอย่างอิ่มเอมก็เริ่มเบี่ยงเบนลูบขึ้นด้านบนทีละนิดท่ามกลางต้นขาอันสั่นเทา...พลันที่ฝ่ามือข้างนั้นเลื่อนเขยิบมาถึงกลางหว่างขาสัมผัสใส่เข้ากับความอวบอูมจากโคกเนื้อขเนินนูนของนรนาถ...เฒ่าพงษ์ก็ไม่รีรอแต่อย่างได้......อุ้งมือสากๆซุกของแกก็แหวกแซะเข้าไปยังซอกขาของเธอที่กำลังเกร็งหนีบเข้าหากันจนแน่น
นรนาถถึงกับเกร็งกระสันต์....หัวใจเต้นแรงเลือดกายวัยสาวของเธอสูบฉีด....ร่างงามของเธอเดี๋ยวเกร็งเดี๋ยวคลายโดยไม่ทราบสาเหตุ....ก้นบึ้งของจิตใจที่กำลังร้องต้านฝืนแรงเท่าที่มีทัดทานการกระทำที่มากขึ้นๆ...กลับไม่สามารถบังคับร่างกายของเธอโดยเฉพาะหว่างขาอันสั่นเทาให้ต้านทานความรู้สึกที่กำลังปะทุปุ๊ดๆในขณะนี้ได้....เพียงแค่อุ้งมืออันใหญ่หนาวางแหมะลงกลางเนินเนื้อ....หญิงสาวก็เผลอครางกระเส่าสองขาคลายตัวแบะอ้าออกจากกันอย่างไม่รู้ตัว....
“อ..อ้า..อ..อล..ลุง”
เฒ่าพงษ์เห็นหญิงสาวหอบละเมือดั่งต้องมนต์...เลยรีบใช้มือที่กำลังตะปบโคกหีอันโหนกนูนบดคลึงเบาๆ..พอเห็นหญิงสาวแอ่นเกร็งเอวกิ่วเพียงเล็กน้อย เฒ่าพงษ์ก็ผลักอุ้งมื้อของตัวเองแหวกลงไปกลางหว่างขากางนิ้วมือทั้งห้านิ้วแยกออกจากกันจนสุดแรงเบียดใส่ง่ามขาอวบแน่น จนนรนาถซึ่งกำลังตกอยู่ในความปั่นปวนของแรงปลุกเร้าถึงกับเด้งกระเอวยกก้นแอ่นลอยสองขาก้างอ้าออกจากกันจนแยกกว้างเผลอแบะหว่างขาออกสุดตัวจนตาแก่เจ้าเล่ห์สามารถใช้ฝ่ามือข้างนั้นเกาะกุมจับยึดโคกเนินเนื้อสาวของเธอเข้าไว้จนเต็มมือ..
ทั้งๆที่ร่างงามทั้งตัวของเธอยังคงถูกปิดบังด้วยเสื้อผ้ามิดชิด..........
“อ..อื้ย..ล..ลุงงง....อูยยยย”..

“ล..ลุง..อ..อย่า..อย่า...ซี๊ดดด....อ...อูววววว.....ไม่...ไม่เอา..ป่าน..ม..ไม่....อ้าหหห์”
.....นรนารถพยายามส่งเสียงห้ามด้วยอารมย์ก้นบึ้งสุดแรง...แต่ก็หาทัดทานกับสิ่งเร้าที่ถูกตระเตรียมมาก่อนหน้าจากเจ้าแก่เจ้าเล่ห์ไว้ได้...พอเฒ่าพงษ์กรีดนิ้วแข็งลงไปกลางแคมเนื้ออันโหนกแน่นอวบอูม....นรนาถก็เสียวซ่านแทบขาดใจส่งเสียงร้องครางกระเส่าไปพร้อมๆกับกระดกเอวยกตูดลอยเผยอจากพื้นเก้าอี้........ยิ่งเมื่อเฒ่าพงษ์ออกแรงคลึงมือสากๆใส่โคกเนินพรูหรของเธออย่างรุนแรงมากขึ้น...พร้อมกับเริ่มซุกไซร้ซอกคออันขาวผ่องเนียนนุ่มก็ยิ่งกระตุ้นเร้าอารมย์สาวให้เดือดพล่าน....ยิ่งเฒ่าแสบเลียไล้ดูดชิม..ความหวานจากผิวเนื้ออันเนียนละเอียด..ลิ้นสากๆแผ่บานออกจนกว้างโลมเลียดูดดุนเนื้อสาวอันหอมละมุนชุ่มชื่นไปด้วยหยาดเงื่อที่เริ่มเกาะพราวอยู่ไปทั่วอย่างเอร็ดอร่อย...มันก็ยิ่งทำให้อารมย์สาวของนรนาถกระเจิดกระเจิงสุดตัว...ร่างงามที่แม้จะโดนเฒ่าแสบพลักแนบติดชิดพนักพิงถึงกับเหยียดเกร็งแอ่นเนินนมให้ไอ้เฒ่าวายร้ายขยำขยี้บีบคลึงอย่างไม่อาจห้ามใจ........เอวกิ่วสะโพกผายจากเคยเกร็งสะท้านก็เริ่มกระเด้งไหวส่ายร่อนไปมาตามจังหวะที่เฒ่าแสบบดคลึงอุ้งมืออันสากใหญ่กับเนินเนื้อโคกหีอันโหนกนูนอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด...

“ซี๊ดด...อ..อาห์..ล..ลุง....อ..อูยยยย......อื้ยยยยยยย....”
.........เสียงร้องระริกๆเกร็งร่างสั่นไหวไม่มีหยุดของนรนาถยิ่งกระตุ้นให้เฒ่าพงษ์ตื่นตัวจนสุดใจตามไปด้วย . .......ชายแกได้ทีเห็นโอกาสหญิงสาวกระดกตูดแอ่นลอยไปมาไม่ติดพื้นเก้าอี้ก็พลันรีบคลายปมกระตุกชายผ้าที่หญิงสาวมัดมันไว้อย่างหลวมๆด้วยความชำนาญ.....และเพียงเสี้ยววินาทีที่ชายผ้าคลายตัวออก...เฒ่าพงษ์ก็ล้วงมือหายเข้าไปในร่มผ้ามุดลงเข้าไปยังหว่างขาอันเนียนผ่องของหญิงสาว..........แล้วทันทีร่างงามของนรนาถก็เกร็งขาทั้งสองข้างจนสั่นสะท้าน........ปลายเท้าของเธอเหยีดเกร็งแข็งเป็นลำ.....บั้นท้ายผายของเธอกระดกลอยแอ่นก้นแอ่นตูดงึดๆไปพร้อมๆกับจังหวะการหมุนวนไปมาอุ้งมือชายแก่ ......
“ที่วันนี้ละเสือกใส่กางเกงในนะอีหนู”
“ซี๊ดด...อ..อาห์..ล..ลุง....อ..อูยยยย......อื้ยยยยยยย....” สิ้นเสียงสบทครางในลำคอของเฒ่าพงษ์...นรนาถก็แอ่นร่างเร่าๆใบหน้าหวานของเธอผงะหงายย้อนกลับลงไปทางด้านหลังจนเกยส่วนหัวหนุนอยู่บนขอบพนักพิงของเก้าอี้.........ทันทีที่เฒ่าพงษ์ใช้อุ้งมือสากกดคลึงปลายนิ้วลงไปกลางร่องหีที่กำลังฉ่ำเยิ้มมีเพียงชั้นในบางๆเท่านั้นที่กางกั้นอยู่.........

“ก๊อกๆ..พลอย...พลอย..เป็นอะไรหรือเปล่า”