แฝงร่างฝังสวาท 4 คนเดียวหัวหายสองคนเพื่อนตาย

 
 

"กูเป็นใครน่ะเหรอ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยกับบอย "มึงเรียกกูว่าลุงคำละกัน ส่วนกูมาจากไหนมาอยู่ร่างมึงได้ยังไง อย่าไปสนใจเลย ปวดหัวเปล่าๆ เพราะกูก็ไม่รู้ว่าเข้ามาอยู่ในตัวมึงได้ยังไงเหมือนกัน"
"ลุงเป็นผีใช่มั้ย" บอยถาม
"ถ้ากูเป็นผีแล้วมึงจะกลัวกูมั้ย"
"แสดงว่าลุงเป็นผีจริงๆ ลุงจะทำอะไรผมหรือเปล่า"
"ไม่ทำหรอก ตอนนี้เราอยู่ร่างเดียวกันแล้ว มึงรู้สึกยังไงกูก็รู้สึกอย่างนั้น มึงเจ็บกูก็เจ็บ ถ้ากูเจ็บมึงก็เจ็บ แบบนี้คิดว่ากูจะทำอะไรมึงมั้ยล่ะ"
"ค่อยยังชั่วหน่อย" บอยรู้สึกโล่งอกไปขั้นหนึ่ง แต่การมีคนอื่นมาอาศัยร่างด้วยไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ แต่เท่าที่ฟังลุงคำพูดเหมือนแกจะไม่รู้ว่ามาได้ยังไง และจะออกไปได้ยังไงจริงๆ
"ถูกแล้ว มึงคิดถูกแล้ว ตอนนี้เราอยู่ในสภาพจำยอมทั้งคู่" ลุงคำเอ่ยแสดงว่าแกรู้ว่าบอยคิดอะไรอยู่ "มึงเข้าใจง่ายๆแบบนี้ก็ดี เราจะได้อยู่ร่วมกันแบบสันติ" ลุงคำพูดสรุปง่ายๆ
"ซวยชิบหาย" บอยคิด

ลุงคำหัวเราะชอบใจ

"มึงคิดว่าซวย แต่กูคิดว่ามึงโชคดีว่ะ โบราณว่าไว้คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย มึงไม่เคยได้ยินเหรอ"
"ผมว่าโบราณเค้าไม่ได้หมายถึงสองคนในร่างเดียวกันแบบนี้ แถมสองคนเพื่อนตายเค้าก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีคนหนึ่งตายไปแล้วจริงๆ" บอยเถียงแบบเซ็งๆ

ลุงคำหัวเราะอีกครั้ง

"เอาน่า เดี๋ยวมึงก็รู้ว่าโชคดียังไง ตอนนี้มาทำความรู้จักกันให้มากขึ้นดีมั้ย บ้านมึงนอกจากแม่เลี้ยงแล้วยังมีใครอยู่อีก อ้อ อย่างน้อยๆก็ต้องมีพ่อมึงอีกคนใช่มั้ย"
"ไม่ใช่ครับ พ่อผมเสียไปแล้ว น้ารินเป็นคนเลี้ยงผม"
"ถ้างั้นก็อยู่กันสองคนล่ะซิ"
"มีพี่จอยอีกคนครับ พี่จอยจะมาทำงานบ้านตอนกลางวัน มาถูบ้านซักผ้าอะไรแบบนั้นน่ะครับ ทำเฉพาะตอนกลางวัน พอตอนกลางคืนเค้าจะกลับไปนอนบ้านเค้า บ้านเค้าก็อยู่ใกล้ๆกัน"
"งั้นพอเราไปถึงบ้าน อีจอยก็กลับไปแล้วใช่มั้ย"
"ครับ"
"อูยยย งั้นก็สวยเลย" ลุงคำร้อง
"สวยอะไรครับ ลุงคิดอะไรอยู่"
"ถามจริงเหอะ มึงอยู่กับแม่เลี้ยงสวยๆแบบนี้กันสองคนมึงไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือ"
"ผมเคารพรักน้ารินครับ ถ้าไม่มีน้ารินผมไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นยังไงจริงๆ ลุงอย่าทำอะไรน้ารินนะ น้ารินดีกับผมมาก" บอยวิงวอน
"นอกจากเคารพรักแล้ว มึงยังรู้สึกอะไรอย่างอื่นกับน้ารินอีกมั้ย"
"รู้สึกอะไรล่ะ" บอยถาม
"รู้สึกอย่างนี้ไง" ลุงคำพูดแล้วชำเลืองมองทรวงอกอวบอูมของดาริน "ดูซิ นมแม่งโคตรสวยเลย ทั้งอวบทั้งใหญ่ ตูมตั้งดึ๋งดั๋ง นี่ถ้าได้บีบได้ขยำนะไอ้บอยเอ๊ยยยย อูยยยยกูใจเต้นโว๊ยยยยย"

ลุงคำพูดอย่างสุดเสียว ใจเต้นระทึกโครมๆ ความรู้สึกนั้นประสานเป็นหนึ่งเดียวกับบอย เด็กชายรู้สึกควยของตัวเองลุกขึ้นแข็งปั๋ง หัวใจหวิวไหวร้อนพล่านไปทั้งตัว

อูยยย ทำไมนมน้ารินมันใหญ่น่าบีบขนาดนี้นะ โอยยย เสียวจังเลย น่าบีบน่าขยำเสียจริงๆ อยากบีบนมน้าริน อยากดูดนมน้าริน โอยยย เสียวจังเลยยย ซี๊ดสสสสสสสส์

ความเงี่ยนจากลุงคำส่งผ่านไปสู่ร่างกายแล้วสะท้อนความรู้สึกไปถึงบอยซึ่งเป็นเจ้าของร่างตัวจริง ทำให้เขาเงี่ยนตามไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เด็กหนุ่มมองนมดารินอย่างหื่นกระหาย

"เฮ้ย มึงอย่ามองนมมันนานซิวะ เดี๋ยวมันก็รู้ตัวพอดี" ลุงคำเตือน

บอยสะดุ้งโหยง

"ลุงทำอะไรเนี่ย ผมเพิ่งบอกไปว่าอย่าไปทำอะไรน้าริน"
"ตะกี๊ มึงเป็นคนคิดเองนะว่านมน้ามึงน่าขยำ"
"ลุงเป็นคนทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผมไม่เคยคิดไม่ดีกับน้ารินเลย"
"ถามจริง มึงเป็นตุ๊ดรึเปล่าเนี่ย"
"ผมเป็นผู้ชายแท้ๆ" บอยตอบ "ผมรู้นะว่าลุงคิดอะไร ผมเห็นผู้หญิงสวยๆ โป๊ๆ ผมก็มีอารมณ์เหมือนกัน หนังโป๊ผมก็มี ดูก็บ่อย ผมยืนยันว่าไม่ใช่ตุ๊ดไม่ใช่เกย์แน่ๆ"
"แล้วเคยชักว่าวมั้ย"
"เคย"
"เคยเย็ดผู้หญิงจริงๆมั้ย"
"ไม่เคย"
"เคยเห็นหีผู้หญิงจริงๆมั้ย"
"เคยซิ บอกแล้วว่าเคยดูหนังโป๊"
"กูหมายถึงของจริงนะโว๊ย หีจริงๆไม่ใช่ดูจากในหนัง"
"อ้อ งั้นไม่เคยครับ" บอยตอบเสียงอ่อยๆ
"ถ้างั้นกูยืนยันว่ามึงโชคดีจริงๆที่ได้กูมาอยู่ด้วย สมดังคำโบราณที่ว่าไว้ คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย" ลุงคำพูดแล้วก็หัวเราะชอบใจ
"ถึงบ้านแล้วครับลุง" บอยเอ่ยขัดจังหวะ เมื่อรถขับมาจอดอยู่ที่หน้าประตูรั้ว

บ้านของดารินเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นรูปทรงน่ารัก ด้านหน้ามีสนามหญ้าและสวนเล็กๆปลูกไม้ดอกไม้ใบสวยงาม บอยลงไปเปิดประตูรั้วเพื่อให้ดารินขับรถเข้าไป

"ไปอาบน้ำไปบอย เดี๋ยวจะได้ลงมากินข้าวกัน" ดารินเอ่ย ขณะก้มลงถอดรองเท้าส้นสูง
"ครับน้าริน" บอยรีบเดินขึ้นบันไดไปชั้นบนโดยไม่กล้ามองหน้าดาริน ตอนนี้เด็กหนุ่มอยากหลบหน้าแม่เลี้ยงสาวมากที่สุด เพราะไม่อยากให้เธอเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวเขา