แฝงร่างฝังสวาท 1 อุบัติเหตุ

 

"แปลกจัง ฝนตกแต่ถนนโล่งดีจัง" ดารินเอ่ยขณะขับรถกลับบ้าน
"วันนี้มีบอลน่ะครับน้าริน คนคงรีบกลับกันไปหมดแล้ว" บอยตอบโดยไม่เงยหน้ามาจากหนังสือการ์ตูนเลย
"งั้นหรือ มิน่าถนนถึงโล่งได้ขนาดนี้ ใครเตะกับใครล่ะจ๊ะ"
"แมนยูกับลิเวอร์พูลครับ ศึกแดงเดือด ถ้าไม่ใช่สองทีมนี้แข่งกันถนนไม่โล่งแบบนี้หรอกครับ"
"จริงซิ" ดารินหัวเราะเบาๆ สาวสวยเอื้อมมือปรับระดับการปัดน้ำฝนให้แรงขึ้นเพราะฝนเริ่มจะตกหนักขึ้นแล้ว

ดารินเป็นแม่เลี้ยงของบอย ทั้งสองอยู่กันตามลำพังเพราะ "ธวัช" สามีของเธอซึ่งเป็นพ่อของบอยได้เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว บอยจึงกำพร้าทั้งพ่อและแม่ แต่บอยเป็นเด็กน่ารักเชื่อฟังดารินทุกอย่าง เธอจึงเลี้ยงดูเขาด้วยความรักไม่ผิดกับลูกของเธอเอง  ดารินเลี้ยงดูบอยตามลำพังตั้งแต่เรียนอยู่ชั้น ม.2 จนกระทั่งบัดนี้อยู่ชั้น ม.5 แล้ว จริงๆทั้งสองก็อายุต่างกันไม่มากนัก เพราะตอนนี้บอยอายุ 17 ปี ส่วนดารินก็เพิ่งจะมีอายุ 25 ปีเท่านั้น

"อีกไม่กี่ปีก็เข้ามหาลัยแล้วยังอ่านหนังสือการ์ตูนอีกหรือนี่" ดารินพูดยิ้มๆ
"โธ่ น้าดา ใครๆก็อ่านกันทั้งนั้นแหละ ต่อให้เรียนจนจบก็ยังต้องอ่านต่อ" บอยเงยหน้าขึ้นมองใบหน้างามของแม่เลี้ยงเห็นเธอหัวเราะเบาๆ
"เด็กสมัยนี้ไม่ยอมโต" ดารินเอ่ย
"แหม..น้ารินก็ใช่ว่าจะแก่กว่าผมมากมาย เท่าไหร่นะ 7-8 ปีเอง"
"ยังไงน้าก็เป็นน้าเธอละกัน" ดารินเอามือลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู "แล้วก็เป็นคนให้ค่าขนมเธอทุกวันด้วย"
"ครับๆ ผมก็เคารพน้ารินเป็นแม่อยู่แล้ว แค่ไม่อยากให้น้ามองผมเป็นเด็กไม่ยอมโตเท่านั้นแหละครับ" บอยเอ่ย
"จ้ะๆ พ่อหนุ่มหล่อ" ดารินหัวเราะ แล้วก็ขมวดคิ้ว "รถเก๋งคันโน้นทำไมมันขับเร็วจัง ถนนก็ออกจะลื่น"

บอยเงยหน้าขึ้นดูก็เห็นรถเก๋งสีแดงแล่นอยู่ไกลๆ

"ขับส่ายไปส่ายมาด้วยน้า" บอยพูด "มีรถตำรวจตามหลังด้วยครับ มันขับหนีตำรวจแน่เลย ขับช้าๆก่อนดีกว่าครับน้า ให้มันไปก่อน"

ดารินรีบผ่อนคันเร่งลง พร้อมกับพยายามหักพวงมาลัยเพื่อพารถเปลี่ยนเข้าเลนซ้าย

"ชนคันหน้าแล้วครับน้า!" บอยตะโกน

ดารินใจหายวาบเหยียบเบรคจนเสียงเอี๊ยดดังลั่น เห็นรถเก๋งสีแดงนั้นหักเข้ามาตรงทางโค้งแล้วเสียหลักพุ่งชนรถตู้ที่วิ่งอยู่เลนขวาหน้าเธออยู่ไกลๆ ด้วยความเร็วและแรงทำให้รถตู้พลิกคว่ำไถลเข้ามาเฉียดรถเธอเพียงนิดเดียว ส่วนรถเก๋งพลิกกลิ้งตีลังกาเหมือนถูกจับเหวี่ยงลงข้างทาง ดารินหอบหายใจแรงๆจนอกอวบอูมกระเพื่อมไหวๆ รถคู่กรณีทั้งคู่จอดคว่ำสงบนิ่งคันหนึ่งอยู่บนถนน อีกคันอยู่ข้างทาง ทั้งสองคันไม่มีคนออกมาเลยแสดงว่าคนข้างในถ้าไม่เสียชีวิตก็คงจะเจ็บหนัก ดารินรีบหันไปหาลูกเลี้ยง

"เป็นอะไรมั้ยบอย" ดารินถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นเขาหน้าซีดเผือด
บอยส่ายหน้าแทนคำตอบว่าไม่เป็นไร

ดารินหันกลับไปมองบนถนน เห็นรถตำรวจคันที่ไล่ตามรถเก๋งมานั้นจอดชิดขอบทางอยู่บนถนนฝั่งที่สวนเธอ ตำรวจวิ่งออกมาสามคน สองคนไปที่รถเก๋งสีแดงที่พลิกคว่ำนั้น ส่วนอีกคนโบกมือให้เธอรีบๆขับผ่านไป เพื่อจะตรวจสอบจุดเกิดเหตุ

ดารินอยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่กล้าถามเธอขับช้าๆ มองไปที่รถเก๋งสีแดงที่พลิกคว่ำบานนั้น หน้ารถนั้นยุบไปถึงที่นั่งคนขับ เธอคิดว่าคนขับไม่น่าจะรอดแน่ หญิงสาวไม่กล้ามองดูอีกรีบขับหลบเศษซากรถบางส่วนที่ยังกระจายอยู่บนถนน แล้วขับจากไป เธอหันกลับไปดูลูกเลี้ยงอีกครั้ง เห็นเขาหน้าซีดจนแทบไม่เห็นสีเลือด

"บอย! เป็นอะไรรึเปล่า" ดารินตะโกน แล้วรีบเลี้ยวรถจอดข้างทาง ดารินเห็นสีหน้าท่าทางของลูกเลี้ยงเธอเหมือนจะช็อค หญิงสาวมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก เธอเขย่าตัวบอย เรียกซ้ำหลายๆครั้งแต่บอยก็ไม่ตอบ

"ผมไม่เป็นไรครับ" ในที่สุดบอยก็ตอบมา
"ใจหายหมดเลย" ดารินรู้สึกโล่งอก "เธอนิ่งไปตั้งนานเลยนะรู้ตัวรึเปล่า"
"ผมตกใจน่ะครับ" บอยตอบ "ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว"
"แน่ใจนะ" ดารินยังเป็นห่วง เธอจับมือ จับหน้าผาก เมื่อเห็นไม่มีอะไรผิดปกติก็ดึงเขาเข้ามากอดเพื่อปลอบขวัญ ใบหน้าของเด็กชายแนบอยู่กับอกอุ่นของเธอ
"ผมไม่เป็นไรจริงๆครับน้า" บอยเป็นฝ่ายดันตัวออกจากอ้อมกอดของเธอเอง
"ไม่เป็นไรจริงนะ" ดารินยังเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรครับ รีบกลับเถอะ ผมอยากกลับไปดูบอล" บอยย้ำ
"พูดอย่างนี้ได้แปลว่าหายแล้วจริงๆ" ดารินยิ้มออกมาได้ หญิงสาวเหยียบคันเร่งพารถกลับไปอยู่บนถนนอีกครั้ง

ดารินรู้สึกโล่งอก สาวสวยไม่รู้ว่าภายในร่างบอยกำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เปลี่ยนแปลงชนิดที่เธอไม่มีทางจะคาดฝันได้เลย

"ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับมึงวะ นมแม่งโคตรนุ่มเลย" เสียงทุ้มต่ำมีอำนาจดังอยู่ในโสตประสาทของบอย
"คุณ..คุณเป็นใคร" บอยถามอย่างหวาดกลัว
"มึงตอบกูก่อน อีคนสวยนี่เป็นใคร"
"น้า..น้าดาริน" บอยตอบตะกุกตะกัก
"น้าดาริน น้ามึงเหรอ"
"ไม่..ไม่ใช่ครับ น้าดารินเป็นเม่เลี้ยงผม"
"แม่เลี้ยงมึงเหรอ เอ้อเฮอ โคตรสวยเลยว่ะ แม่งเอ๊ยเห็นแล้วควยลุก"

บอยรู้สึกลำควยของตัวเองแข็งขึ้น หัวใจก็เต้นแรง สายตาของเขาแอบชำเลืองมองไปด้านข้างแบบไม่ให้ดารินรู้ตัว มองทรวงอกอวบอัดที่อยู่ใต้เสื้อเชิ๊ตสีขาว แล้วมองต่ำไปที่หน้าท้องอันแบนราบ มองขาขาวๆ มองเข่ากลมกลึงที่โผล่พ้นกระโปรงออกมา บอยรู้สึกใจเต้นแรง ควยแข็งขึ้นเรื่อยๆพร้อมเต้นกระดุบๆอย่างมีอารมณ์

"คุณทำอะไรกับผม ทำไมผมเป็นอย่างนี้ ทำไมผมเป็นอย่างนี้" บอยรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบ ใจเต้นไม่เป็นส่ำ ความหื่นกระหายลุกโชนขึ้นมาแบบหยุดยั้งไม่ได้ เข่าของน้าริน ขาเพรียวสวยที่ขยับไปมาระหว่างเหยียบคันเร่งบ้าง แตะเบรคบ้าง แม้จะเป็นการชำเลืองดูแต่มันก็ทำให้เขาร้อนเร่าขึ้นทุกทีๆจนทนแทบไม่ไหว

ไม่!..เขาไม่ควรรู้สึกแบบนี้กับน้าดาริน

"ผู้ชายก็รู้สึกแบบนี้ทั้งนั้นแหละก็แม่เลี้ยงมึงมันสวยน่าเย็ดซะขนาดนี้ นมก็โคตรนุ่มเลย เมื่อกี๊ได้ฟุบหน้าไปแทบไม่อยากออกมาเลย มึงเสือกดิ้นออกมาทำไวะ โคตรโง่เลยมึงเนี่ย"
"คุณเป็นใคร ทำไมมาอยู่ในร่างผม" บอยถามอย่างหวาดกลัว