สีขาวในเงาดำ

 

 
บทที่ 1: การเริ่มต้นของความลับ

โบนัสและพี่เจนมีความสัมพันธ์ที่ยาวนานเกือบสามปี แต่ชีวิตที่เต็มไปด้วยความคาดเดาได้ทำให้โบนัสเริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย เธอพบกับต้น นักศึกษาแพทย์หนุ่มที่เข้ามาฝึกงานในแผนกของเธอ เขาอ่อนโยนแต่ไม่มั่นใจในตัวเอง โบนัสใช้เสน่ห์ของเธอเพื่อปลอบโยนเขาในวันที่เหนื่อยล้า และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็เริ่มลึกซึ้งขึ้น

บทที่ 2: รอยในชุดพยาบาล

คืนหนึ่ง หลังจากมีความสัมพันธ์กับต้น โบนัสยังคงสวมชุดพยาบาลไปทำงาน เธอมองตัวเองในกระจกของห้องน้ำที่โรงพยาบาล พลางลูบมือผ่านเนื้อผ้าที่ดูเรียบร้อยแต่เต็มไปด้วยความทรงจำจากคืนที่ผ่านมา

"มันเหมือนฉันมีความลับอยู่ติดตัวตลอดเวลา" เธอคิดในใจ ความตื่นเต้นนั้นทำให้เธอยิ่งอยากทำมันอีก

บทที่ 3: การพบกับกฤต

เสียงกริ่งประตูร้านกาแฟดังขึ้นพร้อมกับสายลมเบา ๆ ที่พัดเข้ามาในร้าน กฤตเดินเข้ามาพร้อมกลิ่นของความมั่นใจอันเรียบง่ายในชุดทำงานสีเข้ม เขาไม่ได้คาดหวังอะไรมากจากเช้าวันนั้น เพียงแค่กาแฟร้อนสักแก้วเพื่อเริ่มต้นวันใหม่ แต่ทันทีที่เขามองไปยังโต๊ะมุมหนึ่งของร้าน หัวใจของเขาก็หยุดเต้นชั่วขณะ

"โบนัส..."

เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะติดกระจก สวมชุดลำลองสบาย ๆ ต่างจากชุดพยาบาลที่เขาจินตนาการถึงเสมอ เธอกำลังอ่านบางอย่างในแท็บเล็ต มือหนึ่งจับแก้วกาแฟ อีกมือหนึ่งเล่นปอยผมของตัวเองอย่างเผลอไผล

กฤตลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรวบรวมความกล้าเดินไปหาเธอ

"โบนัส?" เขาเรียกเบา ๆ

เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีเข้มของเธอสบกับเขา เธอยิ้มเล็กน้อยแบบที่ทำให้เขาเหมือนถูกตรึงไว้กับที่

"อ้าว กฤต?" เสียงของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

การเริ่มต้นบทสนทนาได้เริ่มขึ้นโดยไม่รู้เลยว่าการสนทนานี้จะทำให้ชีวิตกฤตนั้นเปลี่ยนไป

พวกเขานั่งลงคุยกัน หลังจากไม่เจอกันมานานหลายเดือน กฤตพยายามเก็บอาการ แต่ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอกลับไม่เคยลดลง เธอดูเป็นกันเองและเปิดเผยมากกว่าที่เขาจำได้

"ฉันไม่ได้คิดเลยว่าจะเจอคุณที่นี่" โบนัสพูดขณะที่คนกาแฟในแก้วเบา ๆ

"ผมก็ไม่คิดว่าจะเจอคุณ... คุณมาที่นี่บ่อยเหรอ?"

"แค่บางครั้ง เวลาต้องการพื้นที่เงียบ ๆ ก่อนกลับไปที่โรงพยาบาล" เธอยิ้มบาง ๆ และยกแก้วขึ้นจิบ

กฤตรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นเมื่อเห็นท่าทีที่ดูสงบของเธอ แต่แฝงไว้ด้วยความดึงดูดที่เขาอธิบายไม่ได้

"คุณยังทำงานที่เดิมอยู่ใช่ไหม?" เขาถาม

"ใช่ค่ะ แต่ช่วงนี้วุ่นวายนิดหน่อย ต้องทำโอทีเยอะ... แต่มันก็ดีนะ งานพยาบาลทำให้ฉันรู้สึกเหมือนได้ใช้ชีวิตเต็มที่"

คำพูดของเธอทำให้เขายิ่งหลงใหล เขาชอบความหลงใหลในงานของเธอ แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเบื้องหลังนั้นมีอะไรที่เขายังไม่รู้

"แล้วคุณล่ะ กฤต ชีวิตเป็นยังไงบ้าง?" เธอถาม พร้อมกับเอนตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย สายตาของเธอจ้องมาที่เขาเหมือนต้องการฟังคำตอบอย่างแท้จริง

"ก็...เรื่อย ๆ ครับ ทำงานเยอะเหมือนกัน" เขาตอบอย่างเก้ ๆ กัง ๆ

โบนัสหัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะของเธอดูเหมือนจะมีความลับซ่อนอยู่ "ดูเหมือนชีวิตคุณจะไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่เลย"

"อาจจะครับ แต่ผมว่าของคุณน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น"

เธอเลิกคิ้วและยิ้มแบบที่ดูเหมือนเธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร "คุณคิดว่าชีวิตฉันมีอะไรซ่อนอยู่เหรอ?"

"ผมไม่รู้...แต่ผมอยากรู้"กฤตตอบโดยหลบสายตาของโบนัส

โบนัสนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง "บางทีคุณอาจจะได้รู้ ถ้าคุณอยากจริง ๆ"

"ผมอยากรู้แน่นอน" เขาตอบกลับทันที

เธอยิ้มอีกครั้ง และครั้งนี้มันดูเหมือนเป็นการเชิญชวนที่ชัดเจน "งั้น...เจอกันวันศุกร์นี้หลังเลิกงานได้ไหม? ฉันมีร้านที่อยากชวนคุณไป"

หัวใจของกฤตเต้นแรงเมื่อเขาตอบตกลง เขารู้ว่านี่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของบางอย่างที่เขาไม่อาจคาดเดาได

คืนวันศุกร์มาถึงเป็นคืนที่ลมพัด เสียงกริ่งของร้านค้าชวนให้เขาคิดถึงบรรยากาศในสมัยก่อน  กฤตรู้สึกทั้งตื่นเต้นและประหม่าเมื่อเขาไปถึงร้านที่โบนัสนัดไว้ เธอปรากฏตัวในชุดพยาบาลสีขาวสะอาดตา ซึ่งทำให้เขาทั้งประหลาดใจและดึงดูดใจ

"เพิ่งเลิกงานเหรอครับ?" เขาถาม

"ใช่ค่ะ ฉันรีบมาเลย ไม่ได้เปลี่ยนชุด" เธอตอบด้วยน้ำเสียงปกติ

ระหว่างที่พวกเขานั่งดื่มกัน โบนัสเริ่มพูดถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อชีวิตของตัวเอง เธอสารภาพว่าเธอชอบความตื่นเต้น และบางครั้งก็ทำอะไรที่ดูเกินขอบเขตเพื่อเติมเต็มความรู้สึก

"อย่างเช่นอะไรครับ?" เขาถามด้วยความอยากรู้

"อย่างเช่น...ยังสวมชุดพยาบาลแบบนี้เวลา..." เธอเว้นคำพูดไว้ แต่สายตาของเธอส่งข้อความที่ชัดเจน

กฤตรู้ว่าเขากำลังถูกชักนำเข้าสู่โลกที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน และในคืนนั้น โบนัสก็ชวนเขาไปที่ห้องของเธอ

ในห้องที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกลาเวนเดอร์ โบนัสยังคงสวมชุดพยาบาลสีขาว ขณะที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา

"คุณเคยลองทำอะไรที่แตกต่างไหม?" เธอถามพร้อมรอยยิ้มมุมปาก

"ผมไม่แน่ใจ..." เขาตอบตะกุกตะกัก

"งั้นคืนนี้ ลองดูไหม?"

เธอก้าวเข้ามาใกล้เขา และคืนนั้นเป็นคืนที่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเปลี่ยนจากความแอบชอบธรรมดาไปสู่ความลึกซึ้งที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความลับ

เธอก้าวเข้ามาใกล้เขา และคืนนั้นเป็นคืนที่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาเปลี่ยนจากความแอบชอบธรรมดาไปสู่ความลึกซึ้งที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความลับ

ฉากหลังจากความสัมพันธ์เริ่มต้น: คืนในห้องพยาบาล

ในห้องพักพยาบาลที่เงียบสงัด โบนัสยืนอยู่หน้ากฤตในชุดพยาบาลสีขาวสะอาดที่บ่งบอกถึงความเป็นมืออาชีพ แต่ในคืนนี้ มันไม่ใช่เพียงชุดทำงานธรรมดา สายตาของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและความท้าทาย ดวงตาสีเข้มของเธอมองตรงมาที่กฤตเหมือนกำลังอ่านความคิดของเขา

"คุณเคยสงสัยไหม ว่าทำไมฉันถึงชอบใส่ชุดนี้ในเวลาแบบนี้?" เธอถามด้วยน้ำเสียงนุ่มแต่ทรงพลัง

กฤตพูดอะไรไม่ออก เขาทำได้เพียงมองเธอ เธอก้าวเข้ามาใกล้ มือของเธอแตะลงที่กระดุมเม็ดบนของชุดพยาบาลช้า ๆ แต่ไม่ได้ปลดมันออก เธอเพียงแค่จับมันไว้

"มันไม่ใช่แค่ความสะดวกสบายหรอกนะ... แต่เป็นความรู้สึกที่ฉันมีเวลาใส่มัน" เธอกล่าว ขณะที่สายตาของเธอยังคงจ้องเขา

ความใกล้ชิดที่ลึกซึ้งขึ้น

กฤตรู้สึกเหมือนอากาศรอบตัวเริ่มหนักขึ้น เขาก้าวเข้ามาใกล้เธอโดยไม่รู้ตัว มือของเขาแตะที่เอวของโบนัสผ่านเนื้อผ้าชุดพยาบาล มันเป็นเนื้อผ้าที่นุ่มแต่แน่นพอที่จะบ่งบอกถึงความเรียบร้อย

"คุณดูดีในชุดนี้" เขากล่าวเสียงเบา

โบนัสหัวเราะเบา ๆ "ฉันรู้ว่าคุณคิดแบบนั้น" เธอตอบพร้อมยกมือขึ้นแตะคางของเขา

การหลั่งที่เธอขอร้อง

"ฉันมีอะไรอยากให้คุณลอง" โบนัสกล่าวเสียงกระซิบ ขณะที่เธอถอยออกห่างเล็กน้อย เธอยืนตรงกลางห้อง ร่างของเธอถูกแสงไฟอ่อน ๆ ส่องกระทบ ทำให้เธอดูราวกับเป็นภาพฝันที่กฤตไม่อยากให้จบ

"อะไรเหรอ?" เขาถาม ขณะที่สายตาของเขายังคงจับจ้องเธอ

"ฉันอยากให้คุณ..." เธอเว้นคำพูดขณะที่มือของเธอเลื่อนลงไปที่สะโพก ก่อนจะหันหลังเล็กน้อยให้เขาเห็นด้านข้างของเธอ "ปล่อยทุกอย่างให้ฉันในชุดนี้... ฉันจะไม่เปลี่ยนชุด แล้วฉันจะใส่มันไปทำงานในพรุ่งนี้"

กฤตชะงัก เขารู้สึกทั้งตื่นเต้นและลังเลในเวลาเดียวกัน แต่สายตาของโบนัสที่จ้องเขา เหมือนกำลังท้าทายให้เขาทำสิ่งที่เขาไม่เคยคิดจะทำ

"คุณแน่ใจนะ?" เขาถาม

"แน่ใจสิ" เธอตอบทันที "ฉันชอบความรู้สึกที่มันทำให้ฉันมี... มันเหมือนฉันกำลังพกความลับของเราไปกับฉันในทุกที่"

ช่วงเวลาที่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง

โบนัสเอนตัวพิงโต๊ะในห้องพยาบาล มือของเธอจับขอบโต๊ะไว้แน่น ขณะที่กฤตก้าวเข้ามาใกล้ เขาแตะมือของเธอเบา ๆ และมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

"คุณทำให้ผมกล้าทำสิ่งที่ผมไม่เคยคิดว่าผมจะทำ" เขากล่าว

เธอยิ้ม "เพราะคุณกำลังอยู่ในโลกของฉันแล้ว"

แสงไฟสลัวในห้องทำให้ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาดูเด่นชัด โบนัสยังคงสวมชุดพยาบาลของเธอ ไม่มีชิ้นส่วนใดถูกถอดออก เธอต้องการให้ทุกอย่างยังคงเดิม ขณะที่พวกเขาเชื่อมโยงกันในแบบที่ลึกซึ้งและซับซ้อน

ความคิดหลังจากเหตุการณ์นั้น

เมื่อทุกอย่างสิ้นสุด โบนัสยังคงยืนอยู่ในชุดเดิม ผมของเธอหลุดลุ่ยเล็กน้อย แต่เธอกลับดูสง่างามกว่าที่กฤตเคยเห็น

"คุณโอเคไหม?" เขาถาม

"ฉันโอเค... แต่คุณล่ะ?" เธอตอบ พร้อมยิ้มเล็ก ๆ ที่แฝงไปด้วยความท้าทาย

"ผมรู้สึกเหมือนผมกำลังติดอยู่ในโลกของคุณจริง ๆ"

"นั่นเป็นสิ่งที่คุณต้องการไม่ใช่เหรอ?"

เธอเดินไปหยิบกระเป๋าพยาบาลของเธอ พร้อมกับกระจกพกเล็ก ๆ เธอจัดผมของตัวเองให้เข้าที่ ก่อนจะหันมาหากฤต

"พรุ่งนี้ฉันจะใส่ชุดนี้ไปทำงาน... คุณคิดว่าฉันจะรู้สึกยังไงตอนที่เดินผ่านเพื่อนร่วมงานในชุดที่มีร่องรอยจากค่ำคืนนี้?"

กฤตพูดอะไรไม่ออก เขาทำได้เพียงยืนมองเธอในความสง่างามและความซับซ้อนที่เขาไม่อาจคาดเดา