ภารกิจกามเทพ ตอนที่ 4

 


 



   เสียงจากปลายสายเล็ดลอดโทรศัพท์มายังอีกฝั่ง เผยให้ผู้ที่ถือสายอีกด้านได้เข้าใจถึงสถานการณ์ร้อนแรงของอีกมินตรากับต้นกล้า ด้วยความตั้งใจของมินตราเอง

   “หึ มินเป็นแม่ ก็แค่แม่เลี้ยง ไม่รู้หล่ะ!!! จะฐานะไหนต้นก็เป็นของมิน มินไม่สนใจแล้ว ถ้าต้นบอกมินเป็นแม่ แม่ร่านๆอย่างมินก็จะเอาลูกทำผัวเดียวนี้แหละ”

   ดาหวันร้อนวูบกับประโยคนี้ของมินตราเพื่อนรักแสนเรียบร้อยขี้อายของเธอ ที่ตอนนี้กลายเป็นสาวร้อนร่านอย่างเต็มตัว ดาหวันเริ่มสงสัยว่าตัวเองจะแกล้งมินตราหนักเกินไปหรือเปล่า แต่ช่างมันเถอะ เพราะภารกิจการเป็นกามเทพของเธอนั้นก็ถือว่าลุล่วงเกินกว่าคาดหมาย1000% จากนี้ทั้งมินตราและต้นกล้าก็คงจะสมหวังลงเอยกันด้วยดีไม่มีอะไรให้ติดค้างใจกันอีก  จริงๆดาหวันตั้งใจจะตัดสายทิ้งไปก็ได้ แต่ไหนๆก็ไหนๆ ถ้าเธอจะขอรางวัลเป็นการแอบฟังบ้างอะไรบ้างก็อย่าว่ากันเลยนะยัยมิน

   เสียงโทรศัพท์ดังขลุกขลักคล้ายว่าโทรศัพท์ได้หล่นจากมือตาต้น มันคงหล่นอยู่ไม่ไกลจากทั้งคู่มากนัก อาจจะอยู่บนเตียงเสียด้วยซ้ำเพราะเสียงของทั้งคู่นั้นดาหวันได้ยินชัดมากทุกถ้อยคำ ยันเสียงลมหายใจ

   “จับนมเมียดีกว่านะคะ ผัวขาาาาาา อย่างนั้นแหละ อืมมมมม บีบนมเมียอีกสิคะ...ซี๊ดดดดด”เสียงมินตราดังชัดเจนทุกคำ  คงตั้งใจให้ทางนี้ได้ยินนั้นแหละ นี้ถ้าดาหวันเป็นแฟนสาวลับๆของตาต้นจริงๆ คงได้อกแตกตายน้ำลายฟูมปากไปแล้ว เพราะแฟนกำลังไปเย็ดหีผู้หญิงคนอื่นอยู่  แถมผู้หญิงคนนั้นยังมีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยงซะอีกแน่ะ


   “หูยยยยย...ยัยมิน...แรงจัง...สงสัยคงหึงจนหน้ามืด...คิกคิก” ดาหวันคิดพยายามเงียบเสียงตั้งใจแอบฟังต่อ

   “อูยยยยย เมียจ๋า ขย่มแรงจัง โอ๊วววววว”
   
    “ซี๊ดดดดดด...นี้แน่ะ...นี้แน่ะ...เมียจะขย่มให้หักเลย...ดีไหมคะ...ซี๊ดดดดดด”

    “อูยยยยย...เมียจ๋า...นมสวยอะไรอย่างนี้นะ” แล้วเสียงตาต้นก็หายไปเหลือเพียงเสียง จ๊วบ จ๊าบ นึกภาพตามได้เลยว่า ตาต้นคงก้มไปดูดนมยัยมินอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่แน่ๆ

   จิตนาการของดาหวันเริ่มบรรเจิดสร้างภาพประกอบในหัวตามเสียงพลอดรักปลายสาย ภาพมินตราเปลือยกายนั่งโยกขย่มควยตาต้นอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยมีตาต้นซุกหน้าสูดดมหน้าอกอวบใหญ่โตมโหฬาร นับว่าดาหวันคิดถูกไปซะ95% จะผิดก็แค่มินตราไม่ได้เปลือยเปล่าเพียงแต่อยู่ในชุดชั้นในสุดยั่วตามที่ผัวของเธอชอบก็เท่านั้น

   ดาหวันทิ้งตัวนอน หว่างขาเริ่มคันยิบๆ น้ำใสๆเริ่มปริ่มออกมา เธอถอดเสื้อผ้าเปลือยเปล่าจัดแจงวางมือถือเปิดลำโพงไว้ข้างๆ นอนฟังสถานการณ์อีกฝั่ง ที่กำลังเย็ดกันอย่างถึงพริกถึงขิง ดาหวันหลับตาพริ้ม นิ่งนึกว่าตัวเองไปอยู่ที่ตรงนั้นแทนมินตรา แม้จะได้ยินเพียงเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังปั่บ ปั่บ เสียงครวญครางอื้ออร๊า เสียง จ๊อบแจ๊บ จ๊วบจ๊าบ อันเกิดจากการระเริงรักของชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง เพียงแค่นั้นดาหวันก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศในห้องอีกฝากฝั่งของโทรศัพท์ มันคงจะตลบอบอวลไปด้วยความรัญจวนเสน่ห์หาแห่งรักแน่ๆ ทั้งสองคนนั้น แอบรัก แอบมองกันมานานเหลือเกิน และเธอเองก็เหมือนกัน

   เสียง ตรั่บ ตรั่บ ตรั่บ สอดคล้องเป็นจังหวะเดียวกับเสียงครางของมินตรา  ดาหวันน้ำซึมหยิบตัวช่วยเป็นแก่นเทียมเข้ามาเสียบรูตัวเอง มืออีกข้างบีบนวดนมขาวอวบทะลักจินตนาการราวกับว่าที่ตรงนั้นเป็นเธอกับตาต้น เพียงแค่นั้นดาหวันก็ตัวสั่นระริกซอยขยี้บีบบี้เรือยร่างตัวเองอย่างเป็นสุข นึกกลับไปในวันที่ได้สอนเรื่องรักๆให้กับตาต้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะกลับบ้านไปหาแม่เลี้ยงของเค้า


    “อร่า...อร่า...ซี๊ดดดดด ซี๊ดดดดด ซี๊ดดดดด อู๊ยยยยยย อะ...อึ้ย...เมียจะถึง...อู้ยยยยย...เสียวนม...ดูดแรงจัง......เลยคร๊ะ...ผัวขา...อร๊าาาาา.....ไม่ไหวแล้ว.....เมียจะเสร็จ...อร๊า...น้ำแตกแล้วคร๊า...ผัวขา”สิ้นเสียงพร่ำเพ้อของมินตรา เสียงขย่มตอก็หยุดไปพร้อมๆกัน

    “ซี๊ดดดดด...ซี๊ดดดดด...อร๊าาา...เสียว...เมียเสียวหีเหลือเกินค่ะ...ผัวขาาาา...อร๊าาาาา.."

    “อู๊ววว...เมียจ๋าก็ทำผัวเสียวควยเหมือนกัน...ขย่มได้มันส์ควยผัวเหลือเกิน"

   เสียงเกมสังวาสเร่าร้อนจากฝั่งนั้น รุมเร้าให้ดาหวันเร่งขยี้ตัวเองตามไปจนถึงขีดสุด ก่อนร่างอวบอัดจะหวีดร้องสุดเสียง พร้อมแอ่นสะโพกขึ้นสูงสู้กับมือตัวเองที่กดแก่นเทียมเข้าอัดคารู กระตุกเฮือกๆ พ่นน้ำฟุ้งกระจายเป็นละออง ขึ้นสวรรค์ตามไปติดๆ

   ผ่านไปเกือบสามชม. ที่นอนของดาหวันก็เปียกชุ่มโชกเหมือนกับสาดน้ำลงไปเป็นขันๆ ดาหวันเองนั้นแหละที่เป็นคนหลั่งกระฉูดน้ำพวกนั้นออกมา  ทั้งดุ้นปลอม ทั้งไข่สั่น สารพัดตัวช่วยที่เธอจะยกหยิบออกมาจี่หอย สำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองเพื่อบรรเทาความเงี่ยนอยากที่คับคั่งอยู่ในอก

   “อ่ะ...อ่ะ...ไม่ไหว........จะเสร็จอีกแล้ว...”ดาหวันพูดกับตัว ในขณะที่กำลังจะช่วยตัวเองเสร็จเป็นรอบที่ห้า ไม่เคยมีครั้งไหนที่เธอจะอารมณ์กระเจิดกระเจิงขนาดจะอยากแตกน้ำสาม น้ำสี่ น้ำห้า ชนิดที่ว่าทำติดๆกันมาก่อนเลย แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป เพราะเสียงจากปลายสายโทรศัพท์นั้นมันช่างกระตุกจิตกระชากใจ เร้าหรือให้เธอมีอารมณ์จนต้องดำเนินกิจกามเสียวคลอตามกันไปพร้อมๆกับอีกฝั่ง ที่ดูเหมือนว่าจะเย็ดกันไม่มีที่สิ้นสุด

   เสร็จครั้งนี้เล่นเอาดาหวันตัวเบาหวิว หมดแรงนอนรวยรินแม้แต่แรงจะดึงแก่นเทียมออกจากรูยังไม่มีต้องปล่อยมันเสียบคาไว้อย่างนั้น  ก่อนจะหลับดาหวันยังได้ยินเสียงมินตราครางเสียงอ่อนอยู่ในลำคอเบาๆ ฟังไม่รู้ความจากทางฝั่งนั่น นั้นแสดงว่าตาต้นยังกระเด้ามินตราอยู่เลย

    “อูยยยยย...ยัยมินจะไหวไหมนะ”



==============================


   “จ้า จ้า อย่าลืมมาเลี้ยงข้าวน้าหล่ะพ่อตัวดี ”

   “ได้เลยครับน้าดา”

   “แล้วนี้จะอยู่กันอีกกี่วันจ๊ะ”

   “เราคงจะอยู่ที่นี้กันอีกซัก 2-3 สัปดาร์ครับ”

   “แหม นี้จะไม่ไปไหนกันเลยหรือจ้ะ เพลาๆหน่อยก็ดีนะ เดียวเพื่อนน้าจะตายซะก่อน”

    “แหะๆ ขอบคุณน้าดามากๆเลยนะครับ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง”

   “จ้า จ้า รู้แล้ว รู้แล้ว วางสายได้แล้ว เดียวยัยมินมาได้ยินจะหึงอีก ไม่ต้องแกล้งเพื่อนน้าแล้ว ฮันนีมูนต่อให้มีความสุขนะจ้ะ บ๊ายบาย”

    ดาหวันวางสายจากต้นกล้า ถอนหายใจทอดสายตามองเหม่ออยู่ริมระเบียงคอนโดหรู ภารกิจส่งคนที่เธอรักให้ลงเอยกับเพื่อนรักของเธอพึ่งจะสำเร็จเสร็จสมบูรณ์ไปหมาดๆ ดาหวันดีใจที่คนที่เธอรักทั้งสองคนมีความสุข  ดาหวันรักต้นกล้ามากเท่าที่ผู้หญิงจะรักผู้ชายคนนึง แต่เธอก็รักมินตรามากเหมือนกัน

   เสียงถอนหายใจของดาหวันดังขึ้นมาอีกครั้ง พลางนึกย้อนไปนึกย้อนไปก่อนหน้านี้ซักเล็กหน่อย

==============================


   ในค่ำคืนหนึ่งประมาณตีหนึ่งกว่าๆ ดาหวันโดนไอ้โม่งที่ไหนไม่รู้มาดักฉุดเธออยู่ที่ลานจอดรถคอนโด เธอทั้งถีบทั้งกัดที่ข้อมือ แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงโจรชั่วได้ เพียงแค่หนึ่งหมัดหนักๆของไอ้โม่งพุ่งตรงเข้าที่ท้องเท่านั้น ดาหวันก็จุกตัวงอจนไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืน แม้แต่เสียงจะร้องขอความช่วยเหลือก็เหือดหายไปในลำคอ ทำได้แค่นอนรอให้มันปูยี่ปูยำ

   วินาทีที่โจรชั่วกำลังปลดซิบกางเกงยีนต์ออก ดาหวันร้องไห้คิดในใจว่าวันนี้คงไม่อาจรอดพ้นเงื้อมมือของโจรชั่วไปได้ ในห้วงเวลาแห่งความสิ้นหวังนี้ เป็นต้นกล้าที่เข้ามาช่วยเธอไว้ได้ทันพอดี

   “มึงทำอะไรน้าดาว่ะไอ้สัส!!!” เสียงต้นกล้าลอยมาแต่ไกลกระโดดถีบข้งหลังโจรจนกลิ้งหลุนๆ โจรชั่วนั้นค่อนข้างจะแข็งแรง แต่พออยู่ในลักษณะที่กำลังถอดกางเกงคาอยู่ที่เข่า จึงไม่พร้อมนักที่จะทำการต่อสู้ จึงโดนต้นกล้าตามไปกระทืบซ้ำอีกหนึ่งที

   เวรกรรมที่ต้นกล้าก็ไม่ได้พร้อมอะไรนัก เพราะอยู่ในสภาพเมาเหล้ามาเต็มที่ แค่จะยืนให้ตรงก็ยังลำบาก จึงหวดเท้าเข้าที่โจรโดนบ้างไม่โดนบ้าง เจ้าโจรชั่วตั้งหลักได้ก็จับขาต้นกล้าเหวี่ยงจนเซถลาล้มลง เป็นภาพการต่อสู้ที่ดูจะเก้ ๆ กัง ๆ ระหว่างคนเมากับคนกำลังถอดกางเกง แน่นอนว่าถ้าโจรร้ายมันดึงกางเกงกลับขึ้นมาใส่ให้เรียบร้อยได้ คงเป็นต้นกล้าที่จะโดนโจรชั่วยำใหญ่กลับมา

   ดาหวันได้ต้นกล้าซื้อเวลาให้หน่อยจึงพอมีเรี่ยวแรงกลับมาได้บ้าง เธอรีบฝืนพยุงร่างตัวเองไปเปิดรถแล้วบีบแตรถี่ๆ จนเสียงดังสนั่นไปทั่ว โจรชั่วเห็นท่าไม่ดีก็รีบวิ่งหนีออกไปก่อน

   นับว่าเป็นโชคดีของดาหวันที่วันนั้นต้นกล้ามาช่วยได้ทันเวลา ต้นกล้านั้นมักจะแอบมาขอหลบที่คอนโดของน้าดาบ้างเป็นบางเวลาที่เค้าแอบไปกินเหล้ากับเพื่อนๆตามเทศกาลต่างๆ เพราะมินตรานั้นห้ามเรื่องเหล้าเบียร์ไว้อย่างเด็ดขาด แต่ดาหวันพอจะเข้าใจหัวอกวัยรุ่นอยู่บ้าง เธอจึงบอกให้ต้นมาหลบที่คอนโดได้เวลาเมา ซึ่งดาหวันคิดว่าคงจะดีกว่าปล่อยไปนอนที่ไหนก็ไม่รู้

   ไม่บ่อยนักที่จะเห็นต้นกล้าเมาขนาดนี้ คงไม่พ้นคิดมากเรื่องมินตรามีหนุ่มใหญ่เข้ามาจีบอีกแน่ๆ ถึงไม่บอกตรงๆ ต้นกล้าก็เริ่มที่จะดื่มถี่ ดื่มหนักขึ้นทุกวัน จนดาหวันก็อดเป็นห่วงไม่ได้ คิดว่าต้องทำอะไรซักอย่างก่อนต้นกล้าจะเสียผู้เสียคนจนกู่ไม่กลับ แต่กระนั้นหลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายเมื่อซักครู่ แม้จะมีโอกาสน้อยนิด แต่ดาหวันก็อยากจะขอลองใช้โอกาสนั้นดูซักครั้งก่อน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง

   เช้าวันต่อมา

   “ขอบใจต้นมากๆเลยนะ เมื่อคืนไม่ได้ต้น น้าคงแย่”ดาหวันทักทายต้นกล้าที่งัวเงียมาที่โต๊ะกินข้าว โดยทุกครั้งเวลาเมามาหา น้าดาจะเตรียมข้าวต้มกุ้งร้อนๆไว้ให้ในตอนเช้าแก้แฮงค์ ต้นนั่งลงกินอย่างอร่อยเหมือนทุกที

   “น้าดาไม่เป็นไรนะครับ แล้วตำรวจเค้าว่ายังไงบ้าง”

   “น้าไม่เป็นไรจ๊ะ ส่วนเรื่องอื่นก็ปล่อยให้ตำรวจเค้าจัดการไปเถอะ น้าไม่เป็นไรแล้ว”

   “น้าดาน่าจะหาใครซักคนมาอยู่เป็นเพื่อนนะครับ สาวสวยอย่างน้าอยู่คนเดียวมันอันตราย” ต้นกล้าพูดไปใจก็ไม่ได้คิดอะไร นั่งกินข้าวต้มร้อนๆไปเรื่อยๆ ( อืม แต่เอาจริงๆ ต้นกล้าก็แอบคิดกับน้าดานิดๆน่ะแหละ ก็น้าดาสวยเซ็กเอ็กซ์แตกซะขนาดนี้ )

   “นั้นสินะ...”ดาหวันนิ่งไปซักครู่ ก่อนจะเอ่ยคำถามที่ทำเอาต้นกล้าถึงกับสำลักข้าวต้มพุ่งออกทางปาก

   “ต้นมาเป็นผัวน้าดาไหมล่ะ?”

==============================

   ส่วนทางฝั่งของมินตรา ต้นกล้าก็ได้สารภาพเรื่องราวที่ดาหวันเป็นคนที่คอยช่วยวางแผนให้มินตรากับต้นกล้านั้นได้เข้าใจกันและกัน จนได้มาสมรสสมรักกันอย่างมี่ใจทั้งสองปรารถณา

   มินตรานึกอยู่แล้วว่าเรื่องของเธอกับตาต้นในช่วงที่ผ่านมา อะไรๆมันดูจะราบรื่นแปลกๆ ทำไมทุกอย่างมันดูง่ายดูลงตัวไปซะหมด โดยเฉพาะคอร์สฮันนีมูนที่บังเอิญซะเหลือเกินก็คงไม่พ้นยัยดาฝากผู้จัดการ เป็นธุระให้

   ตาต้นบอกมินว่าตอนนี้เค้ากับเธอก็เป็นผัวเป็นเมียกันแล้ว ตาต้นเค้าก็เลยไม่อยากที่จะปิดบังอะไรมินอีก ( แหม...ตอนเป็นแม่ลูกกันปิดได้ใช่ไหม มันน่าตีนักเชียวตาต้นเนี่ย )
   
   ก่อนหน้านั้นดาหวันได้ลองสารภาพรักกับต้นกล้าไป ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าไม่มีทางจะสำเร็จเพราะดาหวันนั้นดูออกมานานแล้ว ว่าสองแม่ลูกมินตรากับต้นกล้านั้นไม่ได้รักกันแบบนั้น แม้จะรู้ว่าไม่สำเร็จแต่ดาหวันก็ขอลองให้ถึงที่สุดก่อนดีกว่า แน่นอนว่านายต้นนั้นปฎิเสธเธอ แต่ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ชอบดาหวันนะ เค้าแค่มีคนที่ชอบมากกว่าจริงๆก็เท่านั้น ซึ่งมันก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็มินตรานั้นแหละ

   ซึ่งต้นกล้าก็บอกกับดาหวันไปตรงๆ ว่าเค้านั้นชอบมินตรามากขนาดไหน ดาหวันเองก็ใจนักเลงพอที่จะรับคำตอบได้ สาเหตุส่วนนึงก็เพราะรู้คำตอบอยู่แล้วเลยได้เวลาทำใจมานานมากแล้วนั้นแหละ

   ต้นกล้าได้โอกาสจึงเปิดเผยระบายความในใจที่มีต่อมินตราให้ดาหวันได้รับรู้ เลยขอคำปรึกษาไปด้วยเลย เพราะตัวเค้าไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ จะจีบก็ไม่กล้า กลัวว่ามินตราจะรับไม่ได้ ดาหวันยิ้มให้อย่างเข้าใจเพราะทางฝั่งมินตราเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน ดาหวันเลยแอบวางแผนให้ตาต้น มาอยู่ที่บ้านของเธอซักพัก แล้วให้ตาต้นทำทีว่าคบกันใครซักคนอยู่ จนมินตราออกอาการหึงกระฟัดกระเฟียดมาทะเลาะกับเค้านี้แหละ

   แผนการก็ไม่ได้ยุ่งยาก เพราะดาหวันที่รับรู้ความในใจทั้งสองฝ่ายอยู่แล้ว ก็แค่หาเรื่องชง หาเรื่องสร้างสถานการณ์ให้ทั้งคู่รับรู้ความรู้สึกของกันและกัน ยุทั้งสองให้กล้าเผยตัวกันซักหน่อย ที่เหลือก็แค่ปล่อยให้มหัศจรรย์แห่งความรักนั้น มันพัดพาให้ทั้งคู่เดินทางไปสู่จุดหมายด้วยตัวของมันเอง

   “งั้นที่ต้นหายไปเที่ยวทะเลกับผู้หญิงเป็นสัปดาร์...ก็คือไปกับยัยดา”

   “ครับ”
   
   “งั้นต้นก็รู้หมด ตั้งแต่แรกเลยเหรอคะ...ที่เค้าแอบรัก...ตัวเองน่ะ”

   “แหะ แหะ ตอนแรกต้นก็ไม่เชื่อน้าดาหรอกครับ ว่ามินเองก็แอบคิดกับต้นเหมือนกัน น้าดาเลยท้าให้ลองทำตามแผนดู ถ้าน้าดาคิดผิด น้าดาบอกว่าจะยอมเป็นเมียต้นเลย”

   “แหมยัยดา จ้องกินลูกชั้นอยู่เหรอเนี่ย โอ้ยร้ายจริงๆเพื่อนชั้น เอ๊ะ!!!...แล้วที่มินตั้งใจแต่งตัวโป๊ๆมาแอบยั่วตัวเองหล่ะ ทั้งหมดนี้ก็รู้อยู่แล้วเหรอ” มินตราเขินอายหน้าแดงกล่ำ นึกถึงวันที่แต่งตัวยั่วแกล้งก้มหาของส่ายตูด ส่ายนม แกล้งเป็นลมแอ่นอกให้ตาต้นมาพยุง โอ้ย ตายแล้ว!!!!!!

   “คิกคิก ต้นกลั้นขำแทบแย่แนะครับ บางชุดต้นก็เป็นคนแอบเลือกแล้วฝากผ่านน้าดาไปให้ด้วยนะ ไม่คิดเลยว่ามินจะกล้าใส่มายั่วต้นจริงๆ”


   “โอ้ย...ชุดไหนนะ...โอ้ยคนบ้า...รู้แล้วก็ไม่บอกมินนะ...ปล่อยให้มินแอบเงี่ยนได้เป็นเดือนๆ”

   “โธ่...ต้นไม่แย่กว่าเหรอ...เพราะถึงจะรู้ขนาดนั้น แต่ต้นก็ยังไม่กล้า...จนน้าดามาว่าต้น ว่าไม่เห็นกล้าเหมือนชื่อเลย วันนั้นที่มินบุกมายั่วต้นถึงห้อง ก็เลยตัดสินใจจะ..รวบหัวรวบหางซะเลย... แต่มินก็เหมือนจะปฎิเสธ”

    “อืม” มินตราตั้งใจฟัง ลำดับเหตุการณ์ไปพร้อมๆกับรับคำเป็นช่วงๆ

   “แล้ววันนั้นมินอยู่หน้าประตูห้องต้นใช่ไหมครับ หลักฐานสาดกระจายเต็มหน้าห้องเลย เปียกไปหมด”

   “รู้แล้วยังจะมาถามอีก แล้วตอนที่มาสารภาพรักกับแม่บนรถ ก็ดาหวันอีกหล่ะสิที่บอกว่าแม่ยังไม่มั่นใจเรื่องอะไร”

   “ใช่ครับ ตอนนั้นต้นเริ่มกลัวและไม่แน่ใจแล้วว่ามินจะคิดยังไง ใจเสียน่าดูเลย แต่ยังดีนะครับ ที่มีน้าดาเป็นสายให้ว่ามินต้องการให้ต้นสารภาพรัก”

   “นั่นสินะ ถ้าไม่มีดาหวันเราสองคนก็คงไม่ได้ลงเอยกันแบบนี้หรอก” มินตราแอบคิดถึงดาหวัน เพื่อนรักของเธอจะต้อบเจ็บปวดหัวใจขนาดไหนกันนะ ที่ต้องมาแอบเป็นแม่สื่อให้กับคนที่ตัวเองรัก ลำพังแค่ตัวของมินเองถ้าไม่ได้ดาหวันก็คงไม่ได้ลงเอยกับตาต้นหรอก

   มินตรานิ่งคิดถึงเรื่องของเธอกับดาหวัน เกิดก็วันเดียวกัน โรงพยาบาลก็โรงพยาบาลเดียวกัน บ้านก็อยู่ติดกัน อนุบาล ประถม มัธยม อยู่หอตอนมหาลัยก็แทบจะอยู่ที่เดียวกันห้องเดียวกันมาตลอด ถ้ามินกับยัยดาจะมีผัวคนเดียวกันอีกสักอย่างก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง พอคิดได้ยังงี้ มินก็คงต้องแอบเอาคืนดาหวันสักหน่อยแล้วมั้ง

   “ไป...ตาต้นลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”

   “เช้าขนาดนี้จะไปไหนหรือครับ?”

   “กลับไปรับยัยดากัน”

==============================

   ตัดกลับมาทางดาหวันในชุดเดรสสั้นเกาะอกสีดำที่พึ่งจะออกไปซื้อของเพื่อผ่อนคลายอารมณ์เหงาก็เดินทางกลับมายังคอนโดหรูของเธอ

    “เวลาเครียดๆ มันก็ต้องออกมาช้อปปิ้งนี้แหละนะ แต่...อืมมมม...นี้ชั้นซื้อเยอะเกินไปหรือเปล่าเนี่ย” ดาหวันพูดกับตัวเองตอนเปิดท้ายรถดูข้าวของที่เธอซื้อมามากมายก่อยกองตั้งแต่เช้าจนเย็นพยายามหิ้วขึ้นห้องทั้งหมดอย่างพะรุงพะรัง

   “ผมช่วยครับคุณดา” ลุงเชิดหัวหน้าซิเคียวริตี้ประจำคอนโดถลาเข้ามาช่วยได้ทันก่อนที่ข้าวของจะเทกระจาด

   “มาได้จังหวะพอดีเลยค่ะลุงเชิด มาช่วยดาถือของหน่อยเร็ว ไม่ไหวแร้ว”

   “มาครับ มาครับ” ลุงเชิดเข้ามาช่วยถือของอย่างขยันขันแข็ง หิ้วขึ้นลิฟต์ไปส่งดาหวันที่ห้อง

   “โอ้ย...ต้องขอบคุณลุงเชิดจริงๆเลยคะ ไม่ได้ลุงนี้สงสัยแบกขึ้นมาหลังหักแน่ๆ”

   “ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร แล้ววันนี้แฟนไม่มาช่วยหิ้วเหรอครับ”

   ดาหวันยิ้มๆดีใจเล็กๆ เวลาเดินคู่กันกับต้นกล้าทั้งสองก็ดูเหมือนเป็นแฟนกันจริงๆนั้นแหละ เธอชอบเรียกตาต้นมาช่วยพาไปซื้อของอยู่เป็นประจำ ซื้อเองก็เป็นแหละแต่ได้ตาต้นมาช่วยซื้อของมันรู้สึกได้ฟีลแฟนให้หัวใจกระชุ่มกระชวยดีเหมือนกัน  “เค้าไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแม่คะลุง” ดาหวันเล่นไปตามน้ำซะเลย เธอไม่ได้โกหกด้วยนะ รู้สึกดีเหมือนกันนะเนี่ย

   “ถึงแล้ว ขอบคุณมากเลยคร๊า ลุงเชิด ไม่ได้ลุงดาแย่แน่ๆ”

   “นี้ครับ นี้ครับ” ลุงเชิดยื่นข้าวของให้ดาหวันรับ จังหวะรับของจากมือลุงเชิด เสื้อรปภ. แขนยาวของลุงเชิดก็ร่นขึ้นมานิดหน่อย ดาหวันเหลือบไปเห็นรอยกัดที่ข้อมือของลุงเชิดเข้า ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ใช้แล้วตอนที่โจรดักฉุดเธอตรงลานจอดรถเธอได้กัดที่ข้อมือมันไปหนึ่งทีเธอจำได้แม่น

   “ขอบคุณคะลุงเชิด” ดาหวันเก็บทรง ตั้งใจจะรีบเข้าห้อง แต่อาการเลิ่กลั่กมันออกมาค่อนข้างชัดเจน

   “เห็นแล้วสินะครับ” ลุงเชิดดันประตูเข้ามา

   ดาหวันร้องกรี๊ดไม่ทันกับที่ลุงเชิดถลันตัวเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูห้องในทันที เสียงกรี๊ดของดาหวันจึงไม่เล็ดลอดออกไปข้างนอก ซึ่งห้องระดับพรีเมี่ยมนั้นค่อนข้างจะเก็บเสียงได้เป็นอย่างดีถ้าได้เข้าประตูมาแล้วหล่ะก็ มันก็เหมือนกับว่าตัดขาดจากโลกภายนอกเลยยังไงยังงั้น

   ดาหวันคว้าสิ่งของใหล้มือเท่าที่จะหยิบได้เขวี้ยวใส่ไอ้ลุงเชิด แล้วหันหลังกลับจะหนีเข้าไปหลบในห้องนอน แต่ลุงเชิดไม่ปล่อยให้อะไรช้าเกินการ วิ่งถลันไปคว้าเอวคอดของดาหวันดึงเข้ามา แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำยาบางอย่างที่เตรียมไว้อยู่แล้วโป๊ะหน้าดาหวัน หญิงสาวตาลุกโพล่งรู้ว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆจึงพยายามกลั้นหายใจดีดดิ้น แต่ก็ไม่อาจสู้แรงลุงเชิดได้ แถมเมื่อสักครู่ทั้งหิ้วของ ทั้งวิ่ง ทั้งตกใจกลัว หัวใจจึงเต้นแรงระรัวหอบเหนื่อย จึงกลั้นหายใจได้ไม่นานก็สูดน้ำยาจากผ้าของลุงเชิดเข้าไปเต็มรัก สักพักอาการดีดดิ้นของเธอก็อ่อนแรงลง


   เมื่อ รปภ.หื่นเห็นเหยื่อสาวแขนตกแลดูอ่อนแรงลง ใบหน้างามหวานซ่อนเปรี้ยวของดาหวันเริ่มฝาดแดงระเรื่อ การหายใจเริ่มถี่รัว มันก็ปล่อยดาหวันเป็นอิสระจากการโป๊ะยา แล้วมองร่างงามอวบอัดเดินโซซัดโซเซดิ้นรนพยายามจะหนี แต่มันก็ยากแล้วดาหวัน ตั้งแต่ไอ้ลุงเชิดฉุดล้มเหลวครั้งก่อน มันก็มองหาโอกาสมาซักพักแล้ว แต่ติดว่าแฟนของอีหนูดาหวันของมันนั้น ช่วงหลังมานี้มาหาดาหวันเกือบทุกวัน มันจึงยังไม่สบโอกาส แต่ช่วงนี้ไอ้หนุ่มนั้นหายหน้าไปนาน แล้วเห็นประจวบเหมาะก็เลยทำทีเป็นมาช่วยขนของ ต่อเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว โจรหื่นก็มีเวลาได้อยู่กับดาหวัน2ต่อ2 ได้จนกว่าเค้าจะพอใจเลย
   
   ดาหวันพยายามถอยหนีไปให้ห่าง ร่างกายเริ่มร้อนวูบวาบ เหงื่อไหลซึมคันยุบยิบตามจุดอ่อนไหวไม่ต้องเดาก็รู้ได้แหละว่าอาการเหล่านี้มาจากอะไรไม่รู้ที่ลุงเชิดเอาให้รมให้เธอสูดดมเข้าไป

   “นั้นแค่ออร์เดิฟนะหนูดา ของจริงอยู่นี้” ลุงเชิดหยิบขวดเล็กๆขึ้นมาชูให้ดาหวันดูด้วยสีหน้าโรคจิตบันเทิงขั้นสุด ที่ให้สูดไปนั้นแค่เบื้องต้น แต่ถ้าดื่มเจ้านี้เข้าไปหล่ะก็.......
   
   ดาหวันตาเบิกกว้างอาการเงี่ยนง่านไม่เป็นปกติที่เธอเป็นอยู่ในตอนนี้ก็เรียกว่าไม่ปกติแบบสุดๆอยู่แล้ว ยังจะมีของเหลวอะไรไม่รู้ในขวดนั้นอีก “ไม่เอา ชั้นไม่กิน” ดาหวันส่ายหน้าปฎิเสธ แน่นอนว่าไม่ได้ผล เพราะไอ้เชิดไม่ได้ขอให้เธอดื่มอยู่แล้ว มันบังคับ!!!

   สุดที่ดาหวันจะขัดขืน ไอ้ลุงเชิดเอายาสวาทจับกรอกปากบังคับให้เธอกลืนลงไปได้ไม่ยาก ที่เหลือก็แค่นั่งชิวๆรอดูอาการยาออกฤทธิ์ ดาหวันหัวหมุนคว้าง เอามือกุมหัวสะบัดหน้าไปมาอย่างมึนงง ก่อนจะเซถลาทิ้งตัวนอนตรงโซฟาหอบหายใจอ่อนระโหย คันคะเย่อไปทั่วร่างราวกับมีมดนับล้านมาไต่ตัวเธออยู่

   “จุ๊ จุ๊ จุ๊ หนูนี้สวยเหลือเกิน หนูดา”ไอ้เชิดมองร่างงามเบียดขาแนบชิดบิดส่ายไปมา เข้าใจได้ว่าพยายามระงับอาการไม่ให้รู้สึกอะไร แต่น่าเสียดายที่มันไม่ใช่เรื่องของการหักห้ามจิตใจ มันเป็นเรื่องของวิทยาศาสตร์ สารสกัดที่เข้าไปในร่างกายดาหวันไม่ได้รู้ว่าอะไรดีหรือชั่ว มันแค่ทำหน้าที่ของมันคือกระตุ้นความอยากให้กับดาหวัน ซึ่งไอ้เชิดก็รู้ดีถึงสรรพคุณตัวยา มันจึงไม่ได้เร่งรีบอะไร เดินไปเปิดสำรวจตู้เย็นหาเหล้าหาเบียร์กินสบายใจเฉิบ ต่อให้ดาหวันมีแรงลุกไปขังตัวเองในห้องนอนอีกประเดี๋ยวเดียวก็ต้องเปิดออกมาหามันอยู่ดี

   อย่ากระนั้นเลยไอ้เชิดรีบกระดกเบียร์หมดกระป๋อง กะเวลามองดูอาการของดาหวันว่าคุกกรุ่นกำลังได้ที่ พอให้เธอมีสติอยากขัดขืนอยู่บ้างไม่งั้นโจรชั่วอย่างมันคงจะหมดอารมณ์แย่ ว่าแล้วไอ้เชิดจึงเข้าไปรวบแขนมัดมือมัดเท้าเธอเอาไว้ แล้วก้มลงไประดมจูบซุกไซร์ซอกคอขาว ใจของดาหวันนั้นยังแข็งขืนต่อต้าน แต่ร่างกายกับกระตุกเพริดระริกสนองตอบต่อทุกสัมผัสที่โดนแตะตัวอย่างสุดที่จะห้ามได้ ทำให้ดาหวันเอียงคอขาวงามระหงส์รับการไซร์ดูดดมจากไอ้หื่นเชิดอย่างลืมตัว


    “อร๊าาาาา...ซี๊ดดดดด...ต้นขาาาาา” ดาหวันตาลอยหัวสมองเบลอไปด้วยความหลอนฤทธิ์ยา ผนวกกับกลไกการป้องกันความเสียใจของตัวเอง จึงสร้างภาพไอ้เชิดเป็นต้นกล้า

   โจรชั่วไม่แปลกใจอะไรกับผลข้างเคียงของยาที่มีอาการแบบนี้ เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันทำกับลูกบ้านผู้โชคร้าย มันย้ายหลบคดีไปมาหลายที่ แต่ครั้งล่าสุดมันเล่นแรงไปหน่อยจนต้องหลบมากบดานไม่แสดงตัวอยู่2ปี  2ปีที่ต้องทนเห็นดาหวันแต่งตัวมายั่วมัน โดยมันทำอะไรไม่ได้ ( คิดไปเองตามประสาโจร ) ยังไม่นับเพื่อนของดาหวันที่มาบ่อยๆอีก อีนี้ยิ่งสวยเข้าไปกันใหญ่

   ไอ้เชิดยิ้มกริ่มอย่างสะใจ มันชอบที่สุดเวลาผู้หญิงมีอาการหลอนแบบที่ดาหวันเป็น เพราะเหยื่อจะอยู่ตรงกึ่งกลางระหว่างสมยอมกับขัดขืน ซึ่งมันไม่ปล่อยให้เสียเวลาปล่าว รีบถลกเดรสสั้นสีดำของดาหวันไปกองอยู่ที่หน้าท้อง โดยที่หญิงสาวก็ยิ้มระรื่นขยับส่ายก้นไปมาให้มันถลกขึ้นได้อย่างว่าง่าย

   “อูยยยยต้นขา...จะทำอะไรน้าดาคะ...” ดาหวันตกอยู่ในภาพหลอนของตัวเองหลีกหนีความจริงอันแสนหดหู่

   “อูยยย...อีหนูเอ้ย...โหนกสวยนิ่มมืออะไรขนาดนี้” ไอ้เชิดจับสองขาที่ถูกมัดไว้ยกขึ้น แล้วตะปบเนินเนื้อนิ่ม กรีดนิ้วลากไปตามรอยประกบของร่องหลืบนอกกางเกงใน ที่กำลังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำที่เอ่อล้นออกมา ความเสียวแล่นปรี๊ดกระตุกสามัญสำนึกของดาหวันกลับมาเล็กน้อย


    “เดียวนะ...อึ้ย...นี้ใครน่ะ...”ดาหวันมึนหัวสับสน ตาต้นไปเที่ยวกับยัยมินอยู่นี้น่า ดาหวันได้สติกลับมานิดหน่อย พยายามขยับตัวถอยหนี “อย่านะ...ไอ้บ้านี้” มือไม้อ่อนปวกเปียกสะบัดทุบตีไอ้เชิดกด้วยแรงเท่าที่มี แต่ว่ายุงกัดยังจะเจ็บซะกว่า

    “บร๊ะ อีหนูดา นี้หนูขยับสะโพกให้ข้าถกกระโปงขึ้นง่ายๆเองเลยนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”ไอ้เชิดหัวเราะร่ากับอาการสับสนของหญิงสาว  ดาหวันเปรียบเสมือนคนเป็นตะคริวกำลังจะจมน้ำแห่งมโนสติ มีบ้างที่กระเสือกกระสนโผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมาหายใจหายคอได้ นั้นก็คือตอนนี้ที่เธอกลับมามีสติขัดขืนอยู่ตอนนี้ แต่ยังไงๆเดียวเธอก็ต้องจมลงสู่ก้นบึ้งแห่งราคะอยู่ดี

    “ไม่ ไม่...ไม่จริง...อร๊า...อย่า...อย่านะ...อย่าทำชั้น”


   ไอ้ลุงเชิดไม่สนใจคว้าเสื้อเกาะอกของดาหวันพร้อมๆกับยกทรงดึงกระชากลงมา ปล่อยสองเต้าใหญ่ไหลทะลักล้นออกมาให้โดนปากของมันอ้าอมเม็ดปลายปทุมถันงามงอน กระตุกปั่นอารมณ์ร่าน จนสติของดาหวันที่เพิ่งจะกลับมาเล็กน้อยโดนกระตุ้นให้เสียวซาบซ่านอีกครั้ง

   “ซะ...ซี๊ดดดดด...อร๊า...สะ..เสียว...ซี๊ดดดดดด...ไม่นะ...ทำไม....โอ้ยยเสียวจัง...อย่า...อย่านะ”

   โจรใจทรามสะใจแกะเชือกที่มัดขาดาหวันออกแล้วจัดแจงถอดกางเกงในของดาหวัน เธอพยายามขัดขืนแต่ไร้เรี่ยวแรงจะปัดป้อง ทำได้เพียงพยายามหุบขาหนีบเอาไว้ แต่ก็เท่านั้นเมื่อเจอไอ้ลุงเชิดจับขาแหกออกก้มหน้าลงไปมุดเลียติ่งแตดอย่างหื่นกระหาย ดาหวันก็เสียมโนสติอีกครั้งไปในทันที


   “อร๊ายยยยยย...เสียว...โอ้ยยยยย...ต้นขา...เลียหีน้าดาทำไม...อร๊าาาาา”

   ไอ้ลุงเชิดหัวเราะร่าอย่างสะใจ “เมื่อกี้ยังถอยหนีอยู่เลย ตอนนี้แอ่นใส่เชียวนะอีคุณหนู คุณนาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

   ดาหวันเสียงเขาหูแต่ไม่รับรู้อะไรแล้ว ยิ้มยั่วให้ไอ้ลุงเชิดพร้อมร่อนเอวเข้าหา ให้ไอ้เชิดก้มลงไปลากลิ้นสากโลมเลียหีของเธอต่อ ดาหวันกระสันซ่านแบะขาตัวเองออกกว้างพร้อมร่อนกระดกหีเชิญให้ไอ้เชิด เข้ามาลิ้มความหอมหวาน ดับความคันคะเย่อของร่องหลืบอย่างสุดที่จะต้านทานความซ่านเสียว จนกระทั่งความเสียวสุดขีดจากปลายลิ้นมาถึง ดาหวันแอ่นร่างอวบขึ้นราวกับสะพานโค้ง ใช้สองมือกดหัวไอ้เชิดแนบแน่นสองกลีบ กระตุกแตกคาปากน้ำสาดกระจายเต็มหน้าไอ้เชิดอย่างสะใจในอารณ์ของโจรชั่ว
   


   “อร๊างงงงงงงง ต้นขา.......น้าดาเสียววววว....โอ้ยยยย...ไอ้เชิด...อย่านะไอ้เชิด”ดาหวันตาเหลือกหลอนไปหมด มโนสติสัมปชัญญะประกอบกันได้ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน เดียวก็เห็นเป็นตาต้น เดียวก็เห็นเป็นไอ้เชิด อยากจะห้ามก็อยากจะห้าม แต่ความเสียวมันก็พล่านขึ้นมาแทบทุกอณูรูขุมขน ปลุกความรู้สึกรัญจวนสวาทเสียจนไม่อาจจะทนไหว

 



   
    “อร๊า...ต้นขา...ช่วยน้าดาด้วย...ช่วยน้าดาที...อร๊า...” ดาหวันพูดอย่างสับสนในคำพูดของตัวเอง ในความหมายเบื้องหน้าที่ไอ้เชิดได้ยินนั้นคือ เธอทนไม่ไหวจนอยากจะโดนเย็ดเต็มแก่แล้ว

   แต่เบื้องหลังในคำพูดนั่นมีอีกความหมายหนึ่งซ่อนอยู่ นั้นคือจิตใต้สำนึกของดาหวันก็ยังคงแอบหวังให้เกิดปาฏิหารย์ที่ต้นกล้าจะมาช่วยเหลือเธอได้ทันเวลา แต่เธอก็รู้ดีว่าความเป็นจริงแล้วต้นกล้ากำลังมีความสุขสมหวังอยู่กับคนรักของเค้าห่างออกจากตรงนี้ไปเกือบ 500 กิโล

   เป็นเช่นนั้นดาหวันจึงยอมจำนนต่อโชคชะตา ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับรสชาติของความเสียวซ่านรัญจวนใจ หนีความจริงเข้าไปอยู่ภายใต้กลไกป้องกันตัวเองของสมอง ที่พยายามสร้างภาพมโนหลอนด้วยฤทธิ์ยาสวาทให้เธอเองได้มีความสุขอยู่ในวิมานของเธอบ้าง แม้ซักเล็กน้อยก็ยังดี

   “อร๊า...ต้นขา...น้าดายอมแล้ว......อูยยยยย...ขอ...น้าที...”ดาหวันตาลอยเหม่อมองเพดานไม่รู้ทิศทาง รู้สึกล่องลอยเสมือนกับอยู่ในความฝัน ความรู้สึกร้อนรุ่มเริ่มรุมเร้าตรงกลางหว่างขามากขึ้นเสียจนต้องใช้สองมือแบะต้นขาออกกว้าง  ร่อนคว้างเชื้อเชิญต้นกล้าในจิตนาการของเธอ หรือก็คือไอ้เชิด ให้เค้ามาจักการเธอเสียที

   “ถึงกับร้องหาเลยเหรอว่ะ ฮ่าฮ่า เดียวลุงจะสงเคราะห์หนูดาเดียวนี้แหละ” ไอ้ลุงเชิดหัวเราะลั่นผิวปากถอดกางเกงอย่างสบายอารมณ์ เอาควยมาจ่อหีดาหวัน ก่อนที่ภาพทุกอย่างของดาหวันจะดับลง


============================
จบตอน