ความบังเอิญ 12

 



 
ตอนที่ 12 จนได้สิน่า

ผมมองอย่างตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า ลืมไปเลยว่าผมมาทำอะไร หน้าอกหน้าใจแกใหญ่มากทีเดียวครับ แต่ก็คล้อยลงพอสมควรตามกาลเวลา หน้าท้องแกเป็นชั้น ๆ จากไขมันที่สะสมแต่ไม่มากนัก และสิ่งที่ทำให้ผมตกตะลึงมากที่สุดก็คือเนินสามเหลี่ยมตรงหน้าขาของยัยเจ๊ ฮัวไม่มีขนปรากฎให้เห็นเลยซักเส้นครับ เหมือนของเด็ก ๆ ยังไงยังงั้นเลย

ไม่รู้ผมมองตะลึงอยู่นานเท่าไหร่ จนมาได้สติอีกทีตอนที่ได้ยินเสียงยัยเจ๊ฮัวร้องว๊ายออกมากพร้อมกับจะก้มไป ดึงผ้าเช็ดตัวขึ้นมาปิดร่างกายเอาไว้ ผมจึงตวาดใส่
"หยุด ห้ามขยับเขยื่อนอะไรทั้งนั้น" ยัยเจ๊ฮัวชะงัก
"แกเป็นใคร แล้วเข้ามาในบ้านฉันทำไม ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจให้มาลากคอแกออกไป"

ยัยเจ๊ฮัวขึ้นเสียงใส่ตามนิสัยแก ใจผมเสียอยู่เหมือนกันครับเมื่อมันยกอ้างตำรวจขึ้นมาขู่ แต่จะให้ถอยไปง่าย ๆ ได้ไงครับ เสียฟอร์มแย่เลย
"ก็ลองดูสิ ถ้าแจ้งตำรวจเมื่อไหร่ ก็เตรียมตัวตายได้เลย"
ผมขู่ตอบกลับไป (แต่ถ้าแกแจ้งตำรวจจริง ๆ ผมคงต้องเผ่นแหละ)

ยัยเจ๊ฮัวหน้าเสียลงเหมือนกันเมื่อโดนผมขู่กลับ แต่ก็ยังไม่ยอมเลิกครับ
"กะ แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร แถวนี้นะ ฉัน ฉันรู้จักคนใหญ่คนโตหลายคน ถ้าแกยังไม่อยากเดือดร้อนล่ะก็ รีบ ๆ ใสหัวออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้" แหม คิดว่าผมจะไม่รู้เหรอไงเนี่ย
"หึหึ คุณจะเป็นใครมันก็เรื่องของคุณ และคุณจะรู้จักใครมันก็เรื่องของคุณอีกนั่นแหละ ผมไม่สนใจหรอก ผมสนใจแต่สิ่งที่ผมอยากจะได้แค่นั้น"

ยัยเจ๊ฮัวเริ่มรู้แล้วว่าขู่ผมไม่ได้คงจะเริ่มใจเสีย
"ละ แล้วแกต้องการอะไร"
"เงินไงล่ะ ผมต้องการเงิน" ผมพูดพร้อมกับแกว่งมีดไปมา
ยัยเจ๊ฮัวสะดุ้งโหยงเลยแล้วมองมาทางผมอย่างหวาด ๆ
"อย่าทำอะไรฉันเลยนะ จะเอาอะไรก็เอาไปเลย แต่อย่าทำอะไรฉันเลยฉันขอร้อง"
แกพูดเสียงสั่น ๆ พร้อมกับเอามือมาปิดบังร่างกายเอาไว้ให้พ้นจากสายตาผม

เริ่มหงอแล้วครับงานนี้ เก่งอยู่ได้ไม่เท่าไหร่ ผมเล่นตามบทของผมต่อ
"เงินอยู่ที่ไหน ไปเอามาเดี๋ยวนี้" ผมตวาดใส่เบา ๆ
"ได้ ๆ เดี๋ยวฉันไปหยิบมาให้นะ ตะ แต่ว่า ขอให้ฉันใส่เสื้อผ้าก่อนได้มั้ย"
ยัยเจ๊ฮัวก้มลงมองผ้าเช็ดตัวที่กองอยู่บนพื้น เหมือนกับอยากจะหยิบขึ้นมา แต่ก็ไม่กล้า

"จะใส่ไปทำไม อย่ามาทำโยกโย้ชักช้า ไปเอาเงินมา เร็ว"
ผมอยากจะแกล้งแกครับ ให้มันต้องอายที่มายืนแก้ผ้าต่อหน้าใครก็ไม่รู้ สะใจดีจริง ๆ
"เร็ว ๆ"
ผมตวาดสำทับอีกที พร้อมกับยื่นมีดไปใกล้ ๆ ยัยเจ๊ฮัวตกใจจนต้องถอยหลังไป แล้วรีบเดินเปลือยเปล่าไปที่ลิ้นชักบนหัวเตียง

ผมเดินตามไปติด ๆ มีดจ่อจี้อยู่ที่หลัง ระหว่างที่แกกำลังดึงลิ้นชักออกมา แกเหลือบมามองผมท่าทางมีพิรุธอยู่เหมือนกัน ผมเริ่มคิดว่าในลิ้นชักน่าจะมีอะไรบางอย่างที่ไม่ส่งผลดีกับตัวผมแน่ ๆ เลยบอกให้แกหยุดอยู่แค่นั้นพร้อมกับสั่งให้แกถอยออกไปก่อน ยัยเจ๊ฮัวหน้าเสียเหมือนกันครับ แต่ก็ต้องทำตามที่ผมบอกเมื่อผมยื่นมีดไปใกล้ ๆ

ผมค่อย ๆ เปิดลิ้นชักออก ก็พบกระป๋องขนาดเล็กเหมือนกับเป็นสเปรย์อะไรซักอย่างที่ใช้ฉีดใส่ตาคนแหละ มั้งครับ นี่ดีนะที่ผมเอะใจก่อน ไม่งั้นล่ะแย่แน่ ผมหยิบมันออกมาเก็บใส่กระเป๋ากางเกง แล้วก็หันไปมองหน้ายัยเจ๊ฮัวที่ขณะนี้หน้าซีดปากสั่น

"นี่คิดจะเล่นกันแบบนี้ใช่มั้ย พูดดี ๆ ไม่ชอบใช่มั้ย ต้องให้ใช้กำลังใช่มั้ย ถึงจะพูดกันรู้เรื่อง ห๊ะ"
ผมปรี่เข้าหาพร้อมกับชี้มีดไปที่แก ยัยเจ๊ฮัวร้องเสียงหลงพร้อมถอยหนีไปติดมุมห้อง โบกไม้โบกมือห้ามผมเป็นการใหญ่
"ยะ อย่าทำฉันเลย ฉันไม่กล้าแล้ว ฉันผิดไปแล้ว"
แล้วแกก็ชี้มือไปยังลิ้นชักอีกฝั่งนึงบนหัวเตียง
"งะ เงินอยู่ในนั้น จะเอาก็เอาไปเลย นะ นะ แต่อย่าฆ่าฉันเลยนะ"

ยัยเจ๊ฮัวพูดลิ้นพันกัน ตอนนี้แกคงลืมไปแล้วว่าตัวเองยืนเปลือยเปล่าอยู่ เพราะมือทั้ง 2 ข้างไม่ได้ยกขึ้นมาปิดนมกับหีไว้แล้ว เห็นแบบนี้แล้วก็สงสารแกเหมือนกันนะ แต่มาถึงขึ้นนี้แล้ว ผมก็ต้องเล่นต่อไปให้สมบทบาทแหละ

ผมเดินไปตรงลิ้นชักที่แกชี้ให้ดูแล้วค่อย ๆ เปิดออก ตาก็ยังคงจ้องมองยัยเจ๊ฮัวสลับกับในลิ้นชักไปมา มีเงินอยู่ในลิ้นชักจริง ๆ อย่างที่ยัยเจ๊ฮัวบอกครับ เท่าที่เห็นมีอยู่หลายปึกเหมือนกัน ดูเหมือนจะมีทั้งแบงค์พัน และแบงค์ห้ารอย ผมไม่ได้อยากจะได้เงินอะไรมากนักหรอกครับ เพราะที่ผมมานี่ก็เพื่อจะแก้เผ็ดยัยเจ๊ฮัวหน้าเลือดมันเท่านั้น แต่ก็ถือเป็นผลพลอยได้ก็แล้วกัน

ผมหยิบแบงค์พันออกมาปึกนึงใส่กระเป๋ากางเกงไว้ แล้วปิดลิ้นชักไว้ตามเดิม ยัยเจ๊ฮัวคงจะงงที่เห็นผมหยิบเงินไปแค่นั้น แต่คงจะไม่โง่ที่จะถามผมหรอก และอยู่ไม่อยู่แกก็วิ่งไปทางประตูห้องที่เปิดอ้าไว้อยู่อย่างกระทันหันเลย ครับ

ผมยืนตกใจอยู่ครู่เดียวก็มีสติกลับมา ถ้าปล่อยให้แกออกจากห้องไปได้ล่ะผมซวยแน่ ๆ ผมเลยกระโดดขึ้นไปบนเตียงแล้วกระโดดลงไปดักหน้าแกเอาไว้ทันก่อนที่แกจะวิ่ง ไปถึงประตู
"คิดจะไปไหน" ผมตวาดใส่แก
แกผงะถอยหลังไปเมื่อเห็นผมมายืนดักอยู่ข้างหน้า หน้าแกซีดหนักเข้าไปอีกเลยครับตอนนี้ ผมเองก็ใจหล่นมาอยู่ตาตุ่มแล้วเหมือนกัน

มาถึงตอนนี้ใจนึงผมก็อยากจะพออยู่แค่นี้เพราะคิดว่าแค่นี้ก็น่าจะได้แก้เผ็ด พอแล้ว แต่อีกใจกลับไม่อยากเลิกครับ ยังคงสนุกที่ได้แกล้งแก มันสะใจดี ร้ายกับคนอื่นเค้าดีนัก ต้องเจอแบบนี้ซะมั่ง แล้วผมก็ตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ เพราะยังไง ๆ ผมก็ไม่ได้กะจะทำร้ายอะไรแกอยู่แล้ว

ผมค่อย ๆ เดินย่างสามขุมเข้าไปหาแกอีกครั้ง พร้อมกับสายตาที่จับจ้องมองแกอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ยัยเจ๊ฮัวทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้ ส่ายหน้าไปมา ปากพึมพำอะไรอยู่ไม่รู้ แล้วค่อย ๆ ถอยไปด้านหลังเรื่อย ๆ โดยรักษาระยะห่างกับผมเอาไว้ จนแกเดินถอยหลังไปสะดุดเข้ากับเตียงนอนจนหงายหลังขาชี้ฟ้า

และนั่นก็ทำให้ผมได้เห็นหีขาวเนียนของแกอย่างเต็มตาเป็นครั้งแรก กลีบแคมทั้งสองข้างอ้าออกจากกันเล็กน้อยเพราะขณะนี้แกนอนหงายกางขาอยู่บน เตียง จนเห็นภายในที่เป็นสีชมพูเข้ม ผมยืนชะงักอยู่อย่างนั้นตาก็จับจ้องอยู่ตรงเนินหีแบบเด็ก ๆ ของแก

จากที่ไม่คิดก็เริ่มคิดแล้วครับตอนนี้ ควยแข็งโด่โดยไม่ต้องสั่ง ยัยเจ๊ฮัวยังคงไม่รู้ตัวว่าเปิดหวอออกมาอ้าซ่า เพราะมัวแต่ตกใจตะเกียกตะกายถอยหลังกางขากว้างอยู่อย่างนั้น จนแกเริ่มจะสังเกตุเห็นอาการของผมที่ยืนจังงังอยู่ พร้อมกับสายตาที่จับจ้องมองหว่างขาแกอยู่ไม่กระพริบ

แกก้มลงมองตามสายตาของผมก็ร้องว้ายออกมาเสียงดังพร้อมกับเอามือมาปิดเนินหี ไว้แล้วหุบขาลงอย่างเร็ว ผมพยายามควบคุมสติตัวเองไม่ให้คิดฟุ้งซ่าน แต่ความอยากมันเกิดขึ้นมาแล้วนี่สิครับ แถมรุนแรงมากซะด้วย

ผมขยับเดินเข้าไปหาแกอย่างไม่รู้ตัวพร้อมกับควยที่แข็งตุงจนดันกางเกง โป่งออกมา ยัยเจ๊ฮัวมองผมที่ขยับเข้าใกล้ด้วยสายตาที่เบิกกว้าง แต่กลับไม่ได้ขยับหนีไปไหน จนผมมายืนอยู่ตรงขอบเตียง

"งะ เงินก็ได้ไปแล้ว แกปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันรับรองว่าจะไม่แจ้งตำรวจ นะ อย่าทำอะไรฉันเลย"
ยัยเจ๊ฮัวให้คำรับรอง เหมือนแกจะรู้ชะตากรรมตัวเองนะว่าผมจะทำอะไรกับแก ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้วครับ มีแต่ความเงี่ยนเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

ผมชี้มีดไปข้างหน้าแล้วสั่งแกให้แกนอนลง แกส่ายหน้าตัวสั่น จนผมตวาดใส่แกถึงได้ยอมนอนลงบนเตียง
"กางขาออก" ผมสั่งต่อ
แกยังคงขัดขืนไม่ทำตามที่สั่ง แน่ละใครจะยอมง่าย ๆ
"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวล่ะก็ทำตามที่สั่งได้ยินมั้ย"
ผมขู่แกไป แต่แกก็ยังไม่ยอมทำตามครับ ผมเลยต้องจับอ้าออกเองซะเลย แกคงไม่ทันตั้งตัวเพราะนึกไม่ถึงว่าผมจะจับอ้าเอง

ขาแกอ้าออกตามแรงมือของผมและก่อนที่แกจะมีโอกาสหุบขาลงผมก็แทรกตัวเข้าไป เรียบร้อยแล้ว แต่มือของแกก็เอื่อมลงมาปิดหีขาว ๆ ของแกไว้ไม่ให้ผมเห็น ผมสั่งให้แกเอามือออกแกก็ไม่ทำตามเหมือนเดิมครับ ดื้อจริง ๆ ผมเลยต้องจับออกเองอีก

แกขืนอยู่นานแต่ก็สู้แรงผมไม่ไหว กลีบหีเนียน ๆ ของแกก็เลยโผล่ออกมาให้เห็นอีกครั้ง บอกตรง ๆ ตอนนี้ผมรู้สึกเงี่ยนมาก ๆ ครับ ไม่เคยรู้สึกอยากอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย ควยผมแข็งจนปวดไปหมด ผมรูดกางเกงลงให้ควยผมได้เป็นอิสระแล้วจ่อเข้าปากรูหีแล้วกดเข้าไปเลย

มันเข้าไปได้แค่หัวหยักเท่านั้นแกก็ร้องโอ๊ยออกมาดังลั่นเลยครับ แกคงจะเจ็บและตกใจที่อยู่ไม่อยู่ผมก็ใส่เข้าไปเลย หีแกยังไม่พร้อมที่จะรับการสอดใส่เพราะไม่มีน้ำหล่อลื่นอะไรออกมาเลย มันก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดาครับ

ผมเองก็เจ็บที่หัวควยเหมือนกันเพราะความที่มันฝืดจึงทำให้ดันเข้ายาก แต่ความที่หน้ามืดผมก็ยังคงดันควยผมเข้าไปโดยไม่สนใสเสียงร้องห้ามด้วยความ เจ็บปวดให้ผมหยุด
"อย่า เอาออกไป ฉันเจ็บ อย่า โอ๊ย เอา..ออกไปนะ"
แล้วแกก็ด่าผมยกใหญ่และเริ่มขยับถอยหนีแต่ผมก็ยึดจับสะโพกแกไว้ ตอนนี้น้ำหีแกเริ่มไหลออกมาแล้วครับ ผมขยับดึงควยออกมาแล้วดันเข้าไปใหม่ มันเริ่มคล่องตัวขึ้นเพราะมีน้ำหีมาช่วยหล่อลื่น

หีแกมันฟิตแน่นเอามาก ๆ ครับ ฟิตกว่าของแม่ผมอีกนะผมว่า
"ไอ้บ้า แก ฉันบอกว่าให้เอาออกไป โอ๊ยย ฉันเจ็บ ฮือ ๆ"
แกดิ้นใหญ่เลยครับตอนนี้ น้ำตาไหล ถีบขาไปมาจนผมต้องจับล็อคขาแกเอาไว้ มือแกดันอยู่ตรงหน้าท้องผมเพื่อไม่ให้ควยผมเข้าไปลึกมากกว่านี้ แต่ไม่มีประโยชน์หรอกครับ เพราะผมยังคงหลับหูหลับตาดันเข้าดึงออกอยู่อย่างนั้น จนในที่สุดควยผมก็ไปฝั่งเข้าไปอยู่ในหีแกได้จนมิดโคน

สุดยอดจริง ๆ ครับ หีแกตอดรัดควยผมแรงมาก ๆ แถมถี่อีกต่างหาก ไม่น่าเชื่อครับว่าผู้หญิงอายุ 50 อย่างแก หีจะยังฟิตได้ขนาดนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะแกไม่เคยมีผัวมาก่อนก็ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็สุดยอดเลยครับที่ผมได้เปิดซิงคนอายุ 50

ตอนนี้แกเริ่มหยุดดิ้นแล้วครับ คงคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เพราะควยผมเข้าไปได้จนมิดแล้ว แต่น้ำตายังคงไหลพรากอยู่ เอามือปิดหน้านอนสะอึกสะอื้น คงทั้งเจ็บและเสียใจเลยแหละ ผมแช่ควยไว้แปปเดียวก็เริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ

มันแน่นเอามาก ๆ เลยครับ มันเหมือนกับควยผมถูกรีดยังไงยังงั้น จนผมเสียวไปทั้งลำ
"อูยยย หีสุดยอดจริง ๆ เลย ทำไมมันถึงฟิตได้ขนาดนี้ อ๊าาา" ผมครางออกมาอย่างลืมตัว
ยัยเจ๊ฮัวคิ้วขมวดกัดฟันแน่นเลยครับเมื่อผมเริ่มซอยควย มือทั้งสองข้างจิกที่แขนผม มันเจ็บครับ แต่ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ (สงสัยผมคงจะโรคจิตแน่ ๆ)

ผมก้มลงไปดูภาพควยผมที่วิ่งเข้าออกหีแกจนแคมในสีชมพูเข้มปลิ้นเข้าปลิ้นออก ดูเหมือนจะมีเลือดออกมาด้วยนะครับแต่ก็ไม่แน่ใจ มันยิ่งทำให้เงี่ยนหนักขึ้นไปอีก ตอนนี้ยัยเจ๊ฮัวจะรู้สึกยังไงผมไม่สนใจแล้ว แต่ผมรู้ว่าผมเสียวควยมาก ๆ ครับ จนผมต้องเร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

ตัวแกโยกไปมาเพราะแรงกระแทกของผมจนนมกระเพื่อม เห็นแล้วอดไม่ไหวเลยเอื่อมมือที่ว่างอยู่ไปบีบบี้นมแก มันนิ่มดีมากเลยครับ เต็มไม้เต็มมือไปหมด ยังเหลืออีกข้างที่ว่างอยู่ผมเลยก้มลงไปดูดเลีย แต่ผมก็ดูดอยู่ได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องเลิกครับเพราะมือแกทั้งจิกทั้งข่วนหลัง ผมจนเจ็บไปหมด

ความเสียวทวีเพิ่มมากขึ้น หีแกตอดควยผมถี่ยิบ จนผมทนต่อไปไม่ไหว ผมซอยควยอย่างเร็วก่อนจะอัดแน่นครั้งสุดท้ายแล้วก็พ่นน้ำควยเข้าใส่มดลูกแก อย่างแรง ยัยเจ๊ฮัวดูจะสะดุ้งอยู่เหมือนกันครับ คงรู้สึกถึงน้ำควยอุ่น ๆ ของผมที่ฉีดเข้าไปภายในของแก แกผงกหัวขึ้นมามองหน้าผมอย่างตกใจทำตาโต

"แก...แก ปล่อยเข้ามาข้างในฉันทำไม ไอ้สารเลว แค่ข่มขืนฉันยังไม่พอ แกยังจะทำให้ฉันท้องอีกเหรอไง ไอ้....."
ยัยเจ๊ฮัวด่าผมอย่างสาดเสียเทเสียครับ คงจะโมโหเอามาก ๆ ที่รู้ว่าผมปล่อยใส่ข้างในหีแก ผมลืมนึกไปสนิทเลยครับเรื่องนี้ แต่ผมว่าวัยขนาดแกไม่น่าจะท้องได้แล้วนะ หรือว่าผมเข้าใจผิดหว่า แกอาจจะยังไม่ถึง 50 ก็ได้

ยัยเจ๊ฮัวด่าผมไปร้องไห้ไป พอความอยากหายไปความกลัวก็เริ่มเข้ามาแทนที่ครับ ผมเริ่มรู้ตัวในสิ่งที่ทำลงไปแล้ว ผมดึงควยออกมาและใส่กางเกงกลับเข้าที่เดิมอย่างเร่งรีบ เห็นแกยังคงนอนร้องไห้อยู่ผมก็ยิ่งใจเสีย อยากจะขอโทษแกแต่ก็ไม่มีเสียงพูดออกมา

ตอนนี้สิ่งที่ผมคิดเพียงอย่างเดียวก็คือรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ผมเลยกับหลังหันโกยแนบออกจากห้องไปเลย ผมวิ่งลงไปข้างล่างแล้วออกไปทางที่ผมเข้ามาและจัดการทุกอย่างให้กลับเข้าที่ เข้าทางเดิม แล้ววิ่งไปที่ป้ายรถเมล์ ผมขึ้นรถเมล์คันแรกที่ผ่านมา เพราะผมอยากจะไปให้ไกลจากที่นั่นให้เร็วที่สุด มันจะไปไหนก็ช่างมันก่อน ไว้ค่อยหาทางกลับบ้านเอาทีหลัง

ผมต้องนั่งรถหลายต่อเลยครับกว่าจะกลับถึงบ้านได้ พอเข้าบ้านเสร็จผมก็รีบเข้าไปอาบน้ำแต่ก็รู้สึกแสบที่แขนและหลังเวลามันโดน น้ำโดนสบู่ ตอนนี้แขนผมมันเป็นรอยเล็บจิกลึกเข้าไปในเนื้อเต็มไปหมดครับ ช้ำเป็นจ้ำ ๆ เลย แต่ข้างหลังผมไม่เห็นว่าเป็นไงบ้าง

ผมอยากจะดูเหมือนกันครับว่ามันเป็นอะไรมากหรือเปล่าแต่ในห้องน้ำมันไม่มี กระจกเลยต้องออกไปดูในห้องแทน ผมพันผ้าเช็ดตัวเดินออกไปแล้วหันหลังส่องกระจก โอ้โห รอยเล็บทั้งนั้นเลยครับ มีทั้งแบบข่วน ทั้งแบบจิก เต็มไปหมดทั้งหลังเลย คงจะทายาลำบากเหมือนกัน จะไปให้พ่อทาให้ก็นะ เดี๋ยวเรื่องยาว

ผมใช้แอลกอฮอล์เช็ดที่แขนก่อนแล้วค่อยเอายาแดงทา ส่วนข้างหลังผมใช้ที่ปั่นหูมาพันกับตะเกียบจุ่มแอลกอฮอล์แล้วค่อย ๆ เช็ด แสบได้ใจจริง ๆ แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อเห็นรอยแดงแถมมีรอยช้ำสีดำเหมือนเลือดคลั่งอยู่เป็นวง ใหญ่เหมือนกันครับอยู่ตรงหลังด้านซ้าย นี่ผมโดนเล็บหรือโดนอะไรตีมาวะเนี่ย

ผมค่อย ๆ เอื่อมมือไปกดดูเบา ๆ ว่ามันเป็นไงบ้าง ไม่รู้สึกอะไรครับ เอ แปลก ก็เห็นชัด ๆ อยู่ว่ามันเป็นรอยช้ำนี่ ผมลองกดใหม่แต่แรงขึ้นก็เหมือนเดิมครับ ไม่รู้สึกอะไร ผมต้องเพ่งมันดูใหม่ อ๋อ มันไม่ใช่รอยช้ำแล้วครับแต่มันเป็นปาน ผมหัวเราะออกมากับตัวเอง นึกได้แล้วครับว่าผมมีปานอยู่ที่หลัง ลืมไปเลยนะเนี่ยเพราะไม่ค่อยได้ส่องกระจก

และมันก็เลยทำให้ผมถึงบางอ้อครับ อย่างนี้นี่เอง แม่คงเห็นปานที่หลังผมเลยจำได้ว่าเป็นผม เพราะปานของผมมันออกจะไม่เหมือนคนอื่นซักเท่าไหร่ มันมีทั้งปานแดงและปานดำทับซ้อนกันอยู่เป็นวงแต่ปานดำจะใหญ่กว่า ผมว่าน้อยคนที่จะมีแบบผมนะ แม่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เกิดทำไมจะจำปานลูกตัวเองไม่ได้ล่ะ นี่ถ้าผมไม่โดนยัยเจ๊ฮัวข่วนเอานี่คงยังไม่รู้ไปอีกนานเลย แต่มันคุ้มกันมั้ยในสิ่งที่ผมได้รู้กับสิ่งที่ผมทำลงไป เฮ้อ....