ตอนที่ 11 ความคิดชั่ว ๆ ในหัวผม
ความรู้สึกเสียวสุดยอดกลับมาอีกครั้ง
"อ๊าาา คิดถึงหีเหมียวจังเลย อูยย อย่าขมิบแรงสิครับ เดี๋ยวผมก็เสร็จไวกันพอดี"
ผมค่อย ๆ กระเด้าเย็ดช้า ๆ เพื่อซึมซับความเสียวที่ได้รับจากหีแม่
"ซีดดด แล้วเหมียวละคิดถึงควยผมมั้ย"
ผมอยากรู้ว่าแม่จะตอบว่าไง
"อึยยย เสียวหีจัง"
แม่ครางอย่างได้อารมณ์
"คิดถึงสิ ถ้าไม่คิดถึงจะมาแอ่นหียอมให้เย็ดแบบนี้เหรอ อ๊าาา แรงอีก เย็ดแรง ๆ เลยฉันเสียว"
คำตอบของแม่ทำให้ผมเสียวจี๊ดดไปทั้งควยเลย และเริ่มเย็ดแรงขึ้นตามคำขอของแม่
"ถ้างั้นก็ต้องให้ผมเย็ดบ่อย ๆ นะ"
"จะเย็ดเมื่อไหร่ก็บอก ฉันพร้อมให้คุณเย็ดเสมอ อูยย ของคุณเข้าลึกดีจัง"
ว้าววว สุดยอดเลย ผมกระเด้าควยถี่เร็วขึ้น หีแม่ทั้งแน่นทั้งบีบรัด ทั้งพ่อทั้งไอ้กรนี่ไม่รู้จักของดีเอาซะเลยนะ ปล่อยให้หีดี ๆ แบบนี้หลุดมือไปได้ยังไง แต่ก็ดีแล้วแหละ ไม่งั้นผมก็คงไม่ได้มีโอกาสได้มาเย็ดหีของแม่แน่ ๆ
ผมคิดไปเอวก็ยังทำงานไป มือผมบีบก้นงอน ๆ ของแม่ไปด้วยเพื่อลดความเสียว ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะห่างเหินกับการเย็ดไปนาน หรือเพราะความตื่นเต้นที่ได้มาเย็ดกับแม่อีกก็ไม่รู้ ทำให้ผมเริ่มจะกลั้นน้ำควยเอาไว้ไม่ไหว แต่ผมยังไม่อยากจะรีบเสร็จหรอกครับ ผมอยากจะเสียวนาน ๆ กว่านี้
ผมเลยหยุดการกระเด้าไว้ก่อน แต่เอื่อมมือไปบีบขยำหน้าอกของแม่แทน แต่เหมือนว่าแม่จะไม่รู้ว่าทำไมผมถึงหยุดไม่ทำต่อ เลยเป็นฝ่ายดันสะโพกเข้าหาผมเอง แม่คงจะกำลังมันแหละมั้งเลยไม่อยากให้ขาดตอน แต่ผมเนี่ยสิจะแย่เอา
"ดะ เดี๋ยวก่อนครับอย่าพึ่งขยับสิ"
ผมบอกแม่ไปแต่ดูเหมือนแม่จะไม่ได้ยินหรืออยากจะแกล้งผมก็ไม่รู้ สะโพกของแม่ยังคงขยับเด้งหีเข้าใส่ควยผมอย่างต่อเนื่องจนผมต้องจับยึดสะโพก แม่เอาไว้ แต่แม่ก็ยังคงส่ายสะโพกบดหีกับควยผมไม่เลิก ผมกลั้นความเสียวจนตัวโก่งเลยตอนนี้
ผมเริ่มทนต่อไปไม่ไหวแล้วครับ ขืนปล่อยไว้แบบนี้ผมเสร็จแน่ ๆ ต่อให้ผมอยู่เฉย ๆ ผมก็เสร็จเพราะแม่ไม่ยอมอยู่นิ่ง งั้นผมจะทนอยู่เฉยไปทำไมล่ะ ผมไม่ยอมทรมาณอยู่ข้างเดียวหรอก ผมเลยเด้งควยสวนกับหีแม่กลับอย่างรุนแรง ไหน ๆ ก็จะเสร็จแล้วให้มันสุด ๆ ไปเลยแล้วกัน
แต่ก็ได้ไม่เท่าไหร่ครับเพราะผมกลั้นต่อไปไม่ไหวแล้ว
"ผมจะเสร็จแล้วนะครับ อูยยย ทำไมมันเสียวควยอย่างนี้" ผมกระเด้าควยถี่ยิบ
"อ๊าาาา ผมแตกแล้ว น้ำควยผมแตกแล้ว"
ผมพ้นน้ำควยเข้าไปในหีแม่อย่างแรงเลย
"ซีดดด อย่าพึ่งหยุดนะ ฉันจะเสร็จแล้ว อย่าหยุด อึยยย"
พอผมได้ยินว่าแม่ใกล้จะเสร็จด้วยแล้วเลยกระเด้าต่อทั้ง ๆ ที่ฉีดน้ำเข้าหีแม่ไปเรียบร้อยแล้ว
"โอ๊ยยย เสียวหี โอ๊ยยย ฉันแตกแล้ว น้ำหีแตกแล้วววว"
ตัวแม่กระตุกเหมือนทุกครั้ง ผมกระแทกตามไปอีก 2-3 ที แล้วแม่ก็ฝุบลงไปกับที่นอน ผมลงไปนอนแผ่หลาหอบหายใจอยู่ข้างแม่
ผมเองก็อยากจะถามแม่อยู่เหมือนกันนะว่าทำไมถึงยอมมามีอะไรกับผมอีก แต่ถึงอยากจะรู้แต่ก็ไม่อยากจะถาม เพราะกลัวว่าจะไปปลุกความรู้สึกผิดชอบในใจแม่ขึ้นมาอีก จะเป็นผลร้ายมากกว่าผลดี แค่แม่ยอมมีอะไรกับผมอีกแค่นี้ผมก็ดีใจแล้วละครับ
ใจจริงผมก็อยากจะเย็ดแม่ต่ออีกรอบเพราะควยผมยังคงแข็งอยู่ แต่ไม่อยากหักโหมมากเกินไป วันหลังยังมีอีกเยอะ เลยไม่อยากรีบร้อน ผมหยิบเสื้อผ้ามาใส่ และเกิดอยากแซวแม่เล่นเลยก้มหน้าลงไปใกล้ ๆ แล้วกระซิบ
"เมื่อกี้เหมียวร้องเสียงดังจัง ไม่รู้ลูกเหมียวตื่นหรือเปล่านะ"
แม่เอื่อมมือมาหยิกที่แขนผม ผมยิ้มอย่างมีความสุขแล้วก้มลงไปหอมแก้มแม่
"ขอบคุณนะครับ แล้ววันหลังให้ผมเย็ดอีกนะ"
ผมขยับผ้าห่มขึ้นมาห่มให้กับแม่แล้วขยับตัวลงมานอนข้างล่าง ซักพักก็ได้ยินเสียงแม่เดินออกไปข้างนอกคงจะไปล้างเนื้อล้างตัวแหละมั้ง และผมก็หลับไปอย่างรวดเร็ว
ผมตื่นมาตอนเช้าเพราะรู้สึกว่ามุ้งมันขยับ ผมลุกขึ้นมานั่งก็เห็นแม่กำลังจะเก็บมุ้งอยู่ พอเห็นผมตื่นก็หันมายิ้มให้
"หลับสบายหรือเปล่าอาร์ม" ผมยิ้มตอบ
"หลับสบายมากเลยครับแม่ แล้วแม่ละครับนอนหลับฝันดีหรือเปล่าเมื่อคืน"
แม่หันมาค้อนผมนิดนึง
"ฝันดีสิจ๊ะ แม่ไม่ได้ฝันดีแบบนี้มานานแล้วล่ะ"
แน่ล่ะครับ ก็เสร็จด้วยลิ้น กับควยผมไปอย่างละรอบ จะไม่ฝันดีได้ยังไง แต่ผมก็ยังแกล้งถามแม่ต่อ
"แล้วแม่ฝันว่าอะไรเหรอครับเมื่อคืน"
"เรื่องอะไรจะบอกล่ะ"
แม่ทำท่าเหมือนเด็ก ๆ แล้วก็แลบลิ้นใส่ผมก่อนจะเดินออกไป ผมล้มตัวลงนอนต่ออย่างเป็นสุข เพราะผมได้แม่กลับมาอีกครั้งแล้ว
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีตอนกี่โมงก็ไม่รู้เพราะได้ยินเสียงเหมือนใครมาโวยวายอะไรอยู่ที่หน้าบ้าน
"...นี่ก็ผลัดมา 2 อาทิตย์แล้วนะ จะผลัดไปถึงเมื่อไหร่กัน แบบนี้ฉันก็แย่สิ ถ้าหล่อนไม่มีตังค์จ่ายก็เก็บข้าวของออกไปซะ ฉันจะได้ให้คนอื่นเค้ามาเช่าแทน"
ผมงงเลย มันเรื่องอะไรกันเนี่ย
"เจ๊ฮัว ตอนนี้ฉันมีปัญหาเรื่องเงินนิดหน่อยน่ะเจ๊ ขอเวลาให้ฉันอีกซักอาทิตย์นะ ฉันรับรองว่าฉันมีจ่ายให้แน่ ๆ"
อ๋อ ผมรู้ทันทีที่ได้ยินแม่เรียกชื่อเจ๊ฮัวออกมา เพราะแม่เคยเล่าให้ฟังว่ายัยเจ้ฮัวคนเนี้ย เป็นเจ้าแม่เงินกู้ในย่านนี้ แถมเรียกดอกเบี้ยสูงเอามาก ๆ ไม่รู้จะขูดรีดขูดเนื้อกับคนหาเช้ากินค่ำไปถึงไหนกัน แต่ก็ไม่มีใครกล้ามีปัญหากับแกเพราะแกรู้จักคนใหญ่คนโตแถวนี้หลายคน และอีกอย่างนึงแกก็เป็นเจ้าของบ้านที่แม่ผมเช่าอยู่ซะด้วย สงสัยที่มาเนี่ยคงมาทวงเงินค่าบ้านแน่ ๆ แต่ทำไมแม่ถึงได้ค้างค่าเช่าบ้านยัยเจ๊หน้าเลือดนี่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
ผมอยากจะเห็นหน้ายัยเจ๊คนนี้ก็เลยลุกเดินออกไปดู เสียงยัยเจ๊ฮัวยังคงขึ้นเสียงไม่เลิก
"รับรอง ๆ คราวที่แล้วหล่อนก็พูดแบบนี้ แล้วยังไง แล้วก็ผลัดไปเรื่อย หล่อนไม่มีจ่ายก็บอกมาตรง ๆ แล้วก็เก็บข้าวของย้ายออกไป"
ผมออกไปยืนหน้าประตู ก็เห็นว่าแกดูมีอายุแล้วแหละ ก็ปาเข้าไป 50 ได้แล้วมั้ง หน้าตาธรรมดา ๆ แต่แค่ดูผ่าน ๆ ก็รู้เลยว่าเป็นคนจีนแน่ ๆ เพราะผิวแกขาวมาก ๆ แต่งตัวดีมีฐานะ
"โธ่เจ๊ ฉันรับรองว่าอาทิตย์หน้าฉันมีจ่ายให้แน่ ๆ นะเจ๊นะ ให้เวลาฉันหน่อย อย่าไล่ฉันออกไปเลยนะเจ๊"
ดูเหมือนแม่จะยกมือไหว้มันด้วย แต่ผมไม่แน่ใจนะเพราะแม่หันหลัง
"เสียเวลาฉันจริงจริ๊ง" ยัยเจ๊ฮัวยังโวยวายไม่เลิกพร้อมกับชี้หน้าแม่ผม
"ฉันจะให้เวลาหล่อนครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วนะยัยเหมียว ถ้าถึงเวลาหล่อนยังไม่มีจ่ายให้ฉันล่ะก็ เตรียมตัวเก็บข้าวของออกจากบ้านไปได้เลย"
ยัยเจ๊ฮัวคงเหลือบมาเห็นผมเข้าก็มองตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยด้วยสายตาเหยียด ๆ เบะปาก แล้วก็เชิดหน้าสายตูดเดินจากไป ดูมันทำ ผมอยู่ของผมอยู่ดีดี๊ ทำไมต้องมองแบบดูถูกแบบนั้นด้วย เหมือนกับผมเป็นกิ้งกือ ไส้เดือนงั้นแหละ หรือไม่มันก็คงจะคิดว่าผมเป็นแฟนใหม่ของแม่ล่ะมั้ง
ผมโมโหตั้งแต่เห็นมันมาชี้หน้าขึ้นเสียงกับแม่ผมแล้ว ยิ่งมาเจอแบบนี้ผมยิ่งโมโหใหญ่ พอแม่เดินกลับเข้ามาผมเลยถามว่านี่มันเรื่องอะไรกัน แม่ถอนใจแล้วบอกให้เข้าไปคุยกันในบ้าน แม่บอกว่า 2 เดือนมานี้เงินช๊อต เพราะตอนนี้แม่อยู่คนเดียวแล้ว เมื่อก่อนยังมีคนช่วยแชร์ค่าใช้จ่าย แต่ตอนนี้แม่ต้องรับภาระคนเดียว
ผมก็พอจะเข้าใจแล้วว่าอะไรเป็นอะไร แต่ผมก็ยังไม่พอใจอยู่ดีกับท่าทางที่มันทำ แม่บอกว่าทุกคนแถวนี้เค้ารู้กิตติศัพท์แกหมดแหละ แกเป็นคนปากร้าย ถ้าใครไม่จ่ายเงินแกตามกำหนดล่ะก็ แกด่าไม่ไว้หน้า โดนกันมาหมดแล้ว พอผมรู้ว่าแม่มีปัญหาด้านการเงินผมก็เริ่มรู้สึกไม่ดี เพราะผมมาอยู่กับแม่ แม่ก็ต้องรับภาระที่จะต้องเลี้ยงดูผม ถึงแม้มันจะไม่ใช่เงินมากมายอะไร แต่สำหรับคนไม่มี ทุกบาทมีค่าเสมอ
"ผมมาเพิ่มภาระให้แม่หรือเปล่าครับเนี่ย"
แม่ยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
"เปล่าเลยอาร์ม แม่ไม่เคยคิดว่าอาร์มเป็นภาระนะ แม่รู้สึกดีด้วยซ้ำไปที่แม่ได้มีโอกาสดูแลลูก"
แม่ลูบหัวผม "ไม่ต้องคิดมากนะลูก แม่หาทางออกได้อยู่แล้ว"
แม่ยิ้มให้ผมเพื่อให้ผมสบายใจ แต่ผมดูออกว่าในตาแม่มีแววกังวลซ่อนอยู่ ผมต้องหาทางช่วยแม่ให้ได้ ผมคิดอยู่ในใจ แต่จะทำยังไงล่ะ เรียนก็ยังเรียนไม่จบ จะไปหางานทำก็ทำไม่ได้เพราะยังไม่ปิดเทอม จะไปขอพ่อก็คงจะไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าจะไปบอกว่าขอไปทำอะไร เฮ้อ คิดแล้วก็กลุ้ม
วันนี้ผมก็กะจะค้างที่บ้านแม่อีกซักคืนนึง แต่พอผมรู้อย่างนี้แล้วก็เลยไม่อยากอยู่เป็นภาระของแม่ต่อ ผมเลยบอกแม่ว่าจะกลับบ้าน แม่รั้งผมไว้ให้ค้างต่ออีกคืน แต่ผมปฏิเสธแล้วขอตัวกลับเลย ระหว่างที่ผมเดินออกมาก็คิดหาวิธีที่จะช่วยแม่ไปตลอดทาง และแล้วก็ไม่รู้ว่าสวรรค์หรือนรกกันแน่ที่ทำให้ผมได้ยินเสียงคนบางคน จนทำให้ความคิดชั่ว ๆ ของผมมันผุดขึ้นมาในหัวผมได้
เสียงที่ผมได้ยินดังมาจากบ้านหลังหนึ่งที่อยู่เกือบจะหน้าซอยแล้ว มันเป็นบ้านสองชั้นไม่ใหญ่มากนัก คนที่อยู่ในบ้านหลังนี้ก็คือเจ้าของเสียงที่ผมได้ยินนั่นแหละครับ
"ฉันไม่รู้ และฉันก็ไม่สนใจด้วย แกจะไม่มีเพราะเหตุผลอะไร แม่เสีย หรือพ่อจะป่วยมันก็เรื่องของแกไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันรู้แต่ว่าพอถึงเวลาจ่ายเงินแกก็ต้องจ่ายให้ฉัน"
คงพอจะเดาออกใช่มั้ยครับว่าเป็นใคร ก็ยัยเจ๊ฮัวจอมโหดนั่นแหละครับ ผมหันไปมองตามเสียงก็เห็นยัยเจ๊ฮัวยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าบ้าน แล้วก็มีผู้ชายคนนึงเดินคอตกออกไป โอ้โห มันหน้าเลือดได้ใจจริง ๆ เลยนะ ผมเองไม่ค่อยชอบยัยเจ๊คนนี้อยู่แล้วด้วย ยิ่งมาเห็นแบบนี้ยิ่งเกลียดเข้าไปใหญ่
อารมณ์ชั่ววูบก็เลยพาให้ผมคิดจะแก้เผ็ดยัยเจ๊ฮัวมัน โดยการจะแกล้งไปปล้นบ้านมันซะเลย ไม่รู้ผมคิดไปได้ยังไงเหมือนกันนะ และผมไม่คิดถึงผลที่จะตามเลยตอนนั้นว่าสิ่งที่ผมจะทำจะก่อให้เกิดผลอะไรตาม มาหรือเปล่า ผมรู้แต่เพียงว่าผมอยากจะแก้เผ็ดมันให้ได้แค่นั้น
ผมกลับบ้านไปเตรียมการ เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นสีดำทั้งเสื้อและกางเกง โดยที่ไม่ลืมเตรียมไอ้โม่งที่ใส่ประจำไปด้วย และมีดทำครัวอันไม่ใหญ่มากนักติดตัวไปด้วยเล่มนึง ที่เอาไปไม่ได้คิดจะเอาไปฆ่าใครหรอกครับ แค่จะเอาไปขู่แค่นั้นเอง จะไปมือเปล่าก็กะไรอยู่
ผมรอเวลาให้มืดซักหน่อยแล้วก็นั่งรถไปยังเป้าหมายทันที ตอนกลางคืนแถวนี้ไม่ค่อยมีผู้คนเดินซักเท่าไหร่ครับ ค่อนข้างจะเปลี่ยวเลย ดีหน่อยตรงที่มีไฟส่องทาง ไม่งั้นคงอันตรายน่าดูเลยครับแถวนี้ ผมเห็นบ้านยัยเจ๊ฮัวชั้นล่างปิดไฟมืดสนิท มีแต่แสงไฟสลัว ๆ ส่องลอดออกมาจากห้องด้านบนเท่านั้น ผมใส่ไอ้โม่งทันที และย่องหลบเข้าไปตามมุมมืดของบ้านยัยเจ๊ฮัว และสอดส่องหาวิธีที่จะเข้าไปในบ้านให้ได้
ผมมองหาอยู่นานในที่สุดก็พบ เหมือนกับฟ้าดินเป็นใจให้ผมทำชั่วได้สำเร็จ ปรากฎว่ามีหน้าต่างบ้านหนึ่งปิดไม่สนิท แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังต้องงัดอยู่นานเหมือนกันกว่าจะเปิดมันออกได้ แถมพอเปิดได้แล้วยังเจอมุ้งลวดขวางอยู่อีกชั้นนึงด้วย ยังโชคดีที่ไม่มีเหล็กดัด ไม่งั้นล่ะก็หมดสิทธิ
ผมค่อย ๆ ออกแรงดันมุ้งลวดให้เปิดอ้าออก พยายามให้เกิดเสียงน้อยที่สุด จนในที่สุดผมก็เข้ามาอยู่ในบ้านได้ ที่ผมเข้ามาเป็นในส่วนของห้องครัว มันค่อนข้างมืดครับ แล้วผมก็ดันลืมที่จะเอาไฟฉายติดตัวมาด้วย ลืมอะไรไม่ลืม ดันลืมไฟฉาย ผมต้องหลับตาอยู่พักเพื่อให้สายตาเคยชินกับความมืด ก็พอจะทำให้เห็นอะไรได้ลาง ๆ
ผมเดินออกจากห้องครัวไปก็เจอกับห้องรับแขก และบันไดที่ขึ้นสู่ชั้นบนอยู่ทางด้านซ้ายของห้อง ผมไม่มีเวลาสำรวจมองอะไรมากนัก รีบเดินขึ้นไปชั้น 2 ทันที พอขึ้นไปถึงด้านบนผมเห็นประตูห้อง ๆ นึงเปิดอ้าอยู่มีแสงลอดออกมา แล้วมีเสียงเหมือนมีคนอาบน้ำดังมาจากห้องข้าง ๆ ที่ขณะนี้ประตูปิดสนิท ผมมองไปอีกฝั่งนึงก็เห็นประตูบานนึงปิดอยู่เลยไม่รู้ว่าข้างในเป็นห้องอะไร
ผมค่อย ๆ ชะโงกหน้ามองลอดประตูที่เปิดอ้าอยู่เข้าไป ก็พบว่ามันเป็นห้องนอนครับ เสียงที่เหมือนมีคนอาบน้ำคงจะมาจากห้องน้ำที่อยู่ห้องข้าง ๆ นั้นเอง ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยเจ๊ฮัว เพราะเท่าที่ผมรู้มายัยเจ๊ฮัวอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีลูก ไม่มีผัว
ผมรีบเข้าไปข้างในห้องทันทีแล้วยืนรออยู่ข้างประตูที่เปิดอ้าอยู่ ซึ่งถ้ายัยเจ๊ฮัวเข้ามากว่าจะเห็นผม ผมก็คงประชิดตัวได้แล้ว ผมชักมีดที่เสียบไว้ด้านหลังออกมาถือไว้ เสียงอาบน้ำในห้องข้าง ๆ เงียบลงแล้ว ยัยเจ๊ฮัวคงจะเข้ามาในไม่ช้า มือข้างที่ถือมีดอยู่เริ่มมีเหงือซึมออกมา ใจผมเริ่มเต้นแรงเพราะความตื่นเต้น
ผมเริ่มกลัวในสิ่งที่ตัวเองกำลังจะทำ จนคิดที่จะหันหลังกลับ แต่เหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว เพราะเสียงประตูห้องน้ำได้เปิดออก พร้อมกับมีเสียงคนเดินใกล้เข้ามา แล้วร่างยัยเจ๊ฮัวเริ่มปรากฎให้เห็นแต่ก่อนที่แกจะหันมาเห็นผม ผมก็ตัดสินใจจู่โจมทันที
ผมยื่นมีดไปข้างหน้าพร้อมกับตวาดใส่แต่ไม่ถึงกับดังมากนัก
"หยุด!!! อย่าขยับ"
แล้วสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อยัยเจ๊ฮัวตกใจพร้อมกับชูมือทั้ง 2 ข้างขึ้น ทำให้ผ้าเช็ดตัวแกหลุดไปกองอยู่กับพื้น จนผมได้เห็นเรือนร่างขาวอวบของแกเต็ม 2 ตา....
วันพฤหัสบดีที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2567
ความบังเอิญ 11
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น