ใต้เงารัก ตอนที่ ๑

 
 



         “ลออ แจ๋ม  เพิ่งจะทุ่มกว่าเองเข้าห้องกันแล้วเหรอ !”



          “ยังครับเจ๊” .... ลออ ลูกจ้างหนุ่มพม่าของชั้น นุ่งกางเกงขาสั้นตัวเดียวเสื้อไม่ใส่ วิ่งออกมาจากทางหลังบ้านทันทีที่ชั้นร้องเรียกหา



          “ทำอะไรกันอยู่ !”



          “ดูทีวีครับ เจ๊จะเอาอะไรครับ !”



          “เจ๊วานไปซื้อไอติมร้านหน้าบ้านเรานี่ให้เฮียกับน้องหน่อยสิ เฮียกับน้องอยากกินไอติมกัน ซื้อเหมือนเดิมนั่นแหละ เอามาอย่างละสองอันนะ ลออจะ
กินอะไรก็ซื้อเอา ซื้อมาให้แจ๋มด้วย”.... ชั้นยื่นเงินให้เขา และอดที่จะเหลือบตามองเป้ากางเกงขาสั้นของเขาที่ตุงออกมาเพราะบางอย่างไม่ได้...



         ลออเขาไม่ได้ใส่กางเกงใน


        
          “ของเฮียสองอัน ของน้องสองอันนะครับ !”

          “ใช่ ซื้อมาแล้วเอาขึ้นไปให้ข้างบนเลยนะ !”

          “ครับเจ๊”

          “เข้ามาแล้วอย่าลืมปิดล็อกประตูบ้าน ใส่กุญแจอะไรให้เรียบร้อยเหมือนเดิมด้วยล่ะ เจ๊ไม่ลงมาดูอีกแล้วนะ !”

          “ครับ”


          “เออพรุ่งนี้ปิดร้านวันหนึ่งนะ ตอนเช้าไม่ต้องทำกับข้าวกัน เดี๋ยวพาเฮียกับน้องไปเที่ยวกัน”

          “พรุ่งนี้ปิดร้านเหรอครับเจ๊ !”

          “ปิดวันหนึ่ง พาเฮียกับน้องไปเที่ยวน้ำตก ไปแต่เช้าหน่อย สายมาร้อน”

          “น้ำตกที่ไหนครับเจ๊ !”

          “เจ๊บอกลออก็ไม่รู้จักหรอก ไปเดี๋ยวก็รู้เอง”

          “ไปทั้งวันรึเปล่าครับเจ๊ !”

          “กลับสี่ห้าโมงเย็น ขากลับแวะซื้อกับข้าวมากินด้วย ไม่ต้องทำกัน”

          “ครับ”


          “เดี๋ยว แล้วเธอจะออกไปแบบนี้น่ะเหรอ  !!”


          “กลางคืนไม่มีใครมองหรอกเจ๊ แล้วซื้อหน้าบ้านเรานี่เอง ไม่ได้ไปซื้อไกลซะหน่อย”.... ลออเขาก้มมองหน้าขา หรือก้มมองเป้ากางเกงของตัวเอง
ที่ตุงนูนออกมาพูดพูดพึมพำ


          “โอเค้ ไป ๆ... แล้วแต่เธอ”

          “งั้นผมเข้าไปใส่เสื้อก็ได้ครับ”

          “ที่เจ๊ทักเนี่ย ข้างล่าง ไม่ใช่ข้างบน !!”

          “อ้าวเหรอ งั้นผมเข้าไปใส่กางเกงในก็ได้ครับ”

          “ไป ๆ.. จะทำอะไรก็แล้วแต่เธอ ใส่ไม่ใส่ก็เรื่องของเธอ”

          “งั้นไปแบบนี้แหละ”
 


         ชั้นมองตามหลังหนุ่มลูกจ้างพม่า แล้วถอนหายใจออกมาเฮือก ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถอนหายใจทำไม



         ลออกับแจ๋มลูกจ้างต่างด้าวชาวพม่า 2 คนผัวเมียของชั้น ลออเขาอายุ 21 ปี ส่วนแจ๋มเมียเขาอายุ 19 ปี เดิมทีชั้นไม่มีลูกจ้าง ไม่มีคนช่วยทำงาน
บ้าน ชั้นกับสามีเราช่วยกันทำเอง แต่เมื่อหลายเดือนก่อน สามีของชั้นประสบอุบัติเหตุบนท้องถนน ทำให้ช่วงล่างของสามีชั้นเป็นอัมพาตเดินไม่ได้ ตอนนี้
ต้องนั่งรถเข็ญไฟฟ้า ชั้นก็เลยจำเป็นต้องรับคนงานเข้ามาช่วยเป็นตีนเป็นมือหยิบโน่นทำนี่ให้  เพราะลำพังชั้นคนเดียวไม่ไหว เหนื่อยมาก ไหนจะลูกชาย
อายุ 3 ขวบที่กำลังเรียนชั้นอนุบาล ไหนจะงานบ้าน และไหนจะงานเปิดร้านขายของอีก

         ลออกับแจ๋มลูกจ้างหนุ่มสาวชาวพม่าของชั้นคู่นี้ เมื่อก่อนพวกเขาทำงานบ้านช่วยพี่สาวกับพี่เขยชั้นขายของอยู่ที่กรุงเทพฯ ทำมาได้หลายปีแล้ว
โดยที่ไม่ได้มีปัญหาอะไร  ทั้งคู่เป็นคนขยันขันแข็ง นิสัยดี ซื่อสัตย์ไว้ใจได้ พี่สาวกับพี่เขยชั้นก็เลยส่งทั้งคู่มาช่วยงานชั้นแล้วหาคนใหม่เข้าไปแทน

         ชั้นได้ลออกับแจ๋มมาอยู่ด้วยก็สบายขึ้นเยอะ เพราะลออกับแจ๋มเป็นคนขยันขันแข็งตามที่พี่สาวกับพี่เชยชั้นบอก บริเวณนอกบ้านในบ้านสะอาด
สะอ้านเป็นระเบียบร้อยทุกอย่าง งานทุกอย่างทุกเรื่อง ชั้นกับสามีบอกแค่ครั้งเดียวทั้งคู่จะทำกันเรียบร้อยหมด โดยที่ชั้นกับสามีไม่ต้องคอยบอกซ้ำ ไม่ว่าจะ
เป็นงานในบ้าน นอกบ้าน ซักผ้า รีดผ้า ทำกับข้าว ช่วยขายของ... ฯลฯ

         และเหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมด ที่ชั้นชอบลออกับแจ๋มลูกจ้างผัวหนุ่มเมียสาวชาวพม่าคู่นี้ที่สุดก็คือ ทั้งคู่เป็นคนรักสะอาดสะอ้าน ห้องนอนพวกเขาจะ
สะอาดเป็นระเบียบร้อยมาก นับตั้งแต่พี่สาวกับพี่เขยชั้นส่งทั้งคู่มาให้ชั้นเมื่อ 3-4 เดือนก่อน ในบ้านทั้งชั้นล่างและชั้นบนมองหาฝุ่น มองหาหยากไย่ไม่เจอ
เลย ทั้งคู่ทำกับข้าวเป็น และทำกับข้าวกันเก่งมาก แล้วก็ทำกับข้าวกันอร่อยด้วย นับตั้งแต่ชั้นได้พวกเขามาอยู่ด้วย ในครัวชั้นแทบจะไม่ได้เข้าเลยก็ว่าได้
ถึงเวลาลออกับแจ๋มเขาจัดการทำกันเองหมด  ตอนเช้ากับตอนเย็นชั้นก็เลยมีเวลาเปิดร้าน-ปิดร้านสบาย ๆ โดยไม่ต้องเร่งรีบเพื่อเข้าครัวทำกับข้าว และเร่ง
รีบไปส่ง-ไปรับลูกชาย เพียงแค่ชั้นบอกลออกับแจ๋มว่าวันนี้จะให้พวกเขาทำกับข้าวอะไรกัน พวกเขาก็จะทำกันเสร็จสรรพเรียบร้อย เรื่องนี้ต้องยกความดี
ความชอบให้กับพี่สาวกับพี่เชยของชั้นที่สอนเขาดี

         แล้วลออกับแจ๋มลูกจ้างผัวหนุ่มเมียสาวชาวพม่าของชั้นสองคนนี้ นอกจากทั้งคู่จะเป็นคนรักสะอาดสะอ้าน นิสัยดี ซื่อสัตย์ ขยันขันแข็งทำงานเก่งไม่
อยู่นิ่งกันแล้ว ทั้งคู่ยังรูปร่างหน้าตาดีเหมาะสมกันอีกด้วย แจ๋มคนที่เป็นเมียรูปร่างหน้าตาสวย ออกแนวน่ารัก ๆ อวบนิด ๆ ผิวขาว ไว้ผมยาว เวลายิ้มแก้มบุ๋ม
หรือมีลักยิ้ม ในประวัติของเธอที่พี่สาวชั้นให้มาเธอสูง 167 ซม.

         ส่วนลออผัวของเธอในสายตาชั้น ชั้นว่าลออเขาหล่อรูปร่างหน้าตาดี ลออเขาสูง 171 ซม. ตาสวย ปากสวย จมูกโด่ง ผิวสีแทนเข้ม  ผิวสีแทนเข้ม
ของเขาในที่นี้ชั้นหมายถึงสีแทนเข้มจริง ๆ ไม่ใช่ผิวดำแดง หรือดำคล้ำเหมือนผู้ชายพม่าที่เราเห็นกันอยู่ทั่วไป  แล้วลออเขาไม่สูบบุหรี่ เวลาที่ลออเขายิ้ม
ฟันขาวของเขาตัดกับสีแทนเข้มของใบหน้าเขา เสริมให้ยิ้มของเขาดูมีเสน่ห์ดูหล่อมาก ลูกค้าผู้หญิงของหน่วยรถแว่นฯหลายคน เวลามาซื้อของชอบพูด
แหย่ พูดหยอกล้อเล่นกับลออ เพราะลออเขาหล่อรูปร่างหน้าตาดี

         แล้วลออเขาจะไม่ได้รูปร่างหน้าตาหล่อแต่เพียงอย่างด้วย เครื่องเคราเจ้าโลกของเขาก็คงจะไม่ใช่เล่นเหมือนกัน เพราะไม่ว่าเขาจะนุ่งกางเกงขาสั้น
หรือขายาว หลวมหรือพอดีตัว เป้ากางเกงของเขาจะตุงบวมออกมาเป็นก้อนให้เห็นตลอดเวลา โดยเฉพาะเวลาที่ลออเขานุ่งกางเกงขาสั้นที่เป็นผ้ายืดเดินไป
เดินมาด้วยแล้ว เป้ากางเกงของเขาจะอูมออกมาเป็นก้อนใหญ่ชัดจนมาก ชั้นสารภาพตรง ๆ อย่างไม่อาย ว่าบางครั้งชั้นแอบมองแล้วหวิวเผลอคิดออกนอกลู่
นอกทางไปเหมือนกัน


         ชั้นพูดแบบนี้  คุณอาจจะคิดหรือด่าชั้นว่าอีแรด


         ก็แหม... สามีชั้นช่วงล่างเป็นอัมพาตมาจะครึ่งปีอยู่แล้ว  แล้วชั้นก็เพิ่งจะอายุ 36 เอง ยังไม่ได้หมดไฟหรือแก่หงำเหงือกหนังเหี่ยวย่นเหี่ยวยาน
อะไรซะหน่อย สวยก็สวย ผิวพรรณก็ขาวเนียนเต่งตึง จะเรียกว่าอยู่ในช่วงเบญจเพสปลาย ๆ ก็น่าจะไม่ผิด  ของเคยกินไม่ได้กินตกอยู่ในสภาพนี้อด ๆ อยาก
ๆ แบบนี้ เห็นเด็กหนุ่มรูปร่างหน้าตาหล่อ หนำซ้ำยังเป้าใหญ่ตุงทิ่มตาแทงใจอยู่ทุกวัน มันก็ต้องคิดต้องมีความรู้สึกบ้างเป็นธรรมดาบ้าง ถ้าหากชั้นไม่คิดไม่รู้
สึกอะไรเลยนี่สิน่าเป็นห่วง  


         ชั้นลืมบอกไป ชั้นทำธุรกิจค้าขายเกี่ยวอุปกรณ์ตรวจวัดสายตาประกอบแว่น โดยเปิดชั้นช่างของบ้านซึ่งเป็นเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นหลังใหญ่เป็น
ที่ทำการค้าขาย ชั้นล่างเปิดเป็นร้านจำหน่ายขายสินค้า จำพวกอุปกรณ์เกี่ยวกับตรวจวัดสายตาประกอบแว่นให้กับหน่วยรถตรวจวัดสายตาประกอบแว่น
เคลื่อนที่ ส่วนชั้นบนจะเป็นพื้นที่พักอาศัย มีห้องนอน ห้องนั่งเล่นพักผ่อนอเนกประสงค์ ข้างบันไดขึ้นลงชั้นบนติดตั้งลิฟท์ตัวเล็ก สำหรับสามีชั้นควบคุมรถ
เข็นไฟนำรถเข็ญไฟฟ้าขึ้นลงระหว่างชั้นบนกับชั้นล่างของบ้านเองได้

         ธุรกิจค้าขายอุปกรณ์ตรวจวัดสายตากรอบแว่นตา ฯลฯ ที่ชั้นทำการค้าการขายอยู่นี้  ชั้นขายให้กับเฉพาะหน่วยรถตรวจวัดสายตาประกอบแว่น
เคลื่อนที่เท่านั้น คนทั่วไปไม่ได้ขายให้ เพราะมันเป็นเรื่องเทคนิคการค้าของสินค้าประเภทนี้ คนที่ทำงานอยู่ในแวดวงนี้จะรู้ดีว่าเป็นยังไง ราคาจริง ๆ ของ
แว่นตาอันหนึ่งเท่าไหร่  ตรงนี้ชั้นขอไม่พูดถึง เพราะเดี๋ยวจะมีผลกระทบไปทั้งระบบ






         # #  # # # # # # # # # #