เพื่อนรักหักเหลี่ยมสวาท ตอนที่ 9

หลังจากที่ยัยบีแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ผมก็เร่งให้เธอมาทานอาหารเช้าที่ทำด้วยฝีมือของผม เธอทานไม่ได้มากนักก็อิ่ม ส่วนไอ้คุณเอกหลังจากทานอิ่ม มันก็ลุกขึ้นยืนพร้อมก้มหน้าลงไปจุ๊บแก้มยัยบีดังฟอด ก่อนเงยหน้ามายักคิ้วยั่วผมเล่น นี่มันคงเข้าใจผิดคิดไปว่าผม
มีใจให้กับยัยบีเกินกว่าความเป็นเพื่อนกระมัง มันถึงพยายามทำพยายามโชร์ทุกช็อต ที่คิดว่าทำแล้วผมจะปวดใจ ผมคิดว่าก็ดีเหมือนกันที่มันเข้าใจผิดไปแบบนั้น ปล่อยให้มันทำไป เพราะผมหาได้รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวแต่ประการใด ข้างฝ่ายยัยบีพอโดนไอ้คุณเอกมันนัวเนียๆ ไม่ยอมห่างแบบนี้หลายๆครั้งเข้า เธอก็คงเริ่มชินกับการแสดงอารมณ์ความรักไม่เลือกที่เลือกเวลาของมัน

และที่มหาวิทยาลัยในเช้าวันนั้น ก็อย่างที่ผมคาดเดาไว้ไม่มีผิดว่าพี่เกศยังไม่ยอมเชื่อง่ายๆว่ายัยบีกับผมเป็นแฟนกัน แต่เธอก็แสบพอตัวที่แชร์เรื่องราวของผมกับยัยบีไปตามกลุ่มเพื่อนๆของเธอ แต่มันหาได้หยุดอยู่เพียงแค่กลุ่มเพื่อนของพี่เกศ เพื่อนๆเธอต่างแชร์กันต่อไปต่อไปจนยังไม่ถึงช่วงเย็นข่าวเรื่องดาวมหาลัยพบรักกับไอ้หนุ่มบ้านนอกอย่างผมก็ลือกันกระหึ่มไปทั้ว ทั้งรุ่นปี1และรุ่นพี่ๆ ต่างมองเหมือนจับสังเกตุเวลาที่ผมกับยัยบีเดินไปไหนมาไหนกันในช่วงพักและช่วงเลิกเรียน

"ชัย..เธอไม่รู้สึกยังไงหรอที่..คนมองเราแบบนั้นอ่ะ..." ยัยบีถามผมในขณะที่เราสองคนเดินมาที่รถบีเอ็มของไอ้คุณเอก ที่ตอนนี้มันยังไม่เลิกเรียน

"ช่างคนพวกนั้นเหอะ...เราสองคนรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงก็พอแล้ว..." ผมตอบเรียบๆไม่ใส่ใจกับสายตาของเพื่อนๆพี่ ๆในคณะ

"อืมม..แล้วชัยมีแฟนละยัง...ถ้ามีแล้ว เดี๋ยวบีช่วยเคลียร์ให้ได้นะ.."

ผมไม่รู้ว่ายัยบีถามเพราะหวังดีอยากเคลียร์เรื่องให้ หรือถามเพราะความอยากรุ้กันแน่ แต่เมื่อผมส่ายหัว เธอก็เหมือนกับโล่งใจถอนหายใจออกมาดังเฮือกอย่างปรอดโปร่งแล้วส่งยิ้มให้กับผม

"เออ..ชัย..เค้าถามหน่อยสิว่า..เป็นการควรมั๊ยที่พี่เอกชวนเค้าให้ไปอยุ่ที่คอนโดด้วยน่ะ.."

ยัยบีถามมาแบบนี้ผมเลยงง ก็ทั้งวันนี้ไอ้คุณเอกกับยัยบีไม่ได้เจอกันสักหน่อย เอ๊ะหรือว่าเขาสองคนแอบพบกันแล้วชวนกันอย่างที่ยัยบีถามผมกันแน่

"คุณเอกเค้าชวนเมื่อไหร่..ตอนไหนล่ะ..." ผมถามเพราะอยากรุ้[/post]
"พี่เอกส่งsmsเข้ามือถือบีน่ะ..ก็เลยได้คุยกันตอนอยู่ในห้องน้ำ.."

ยัยบีตอบพร้อมยิ้มอายๆ นี่มันลับลมคมในถึงกับต้องไปแอบคุยกันในห้องน้ำแล้วหรือนี่ แต่ก็สมควรแล้วละ เพราะพี่เกศตามติดตัวไอ้คุณเอกมันแทบจะตลอดเวลา ยกเว้นตอนเข้าห้องน้ำเพียงเท่านั้น อ้าว..เอ๊ะ..แล้วมันไม่ต้องเข้าเรียนกันหรือไงนี่ ผมชักสงสัย กะว่าพอกลับถึงบ้านถ้าไม่ลืมคงต้องซักถามไอ้คุณเอกมันเสียหน่อย อย่าเพิ่งงงเลยครับว่าทำไมผมถึงต้องเขี้ยวเข็ญเรื่องการเรียนของมันขนาดนี้ ทำตัวยิ่งกว่าพ่อของมันเสียด้วยซ้ำ นั่นเป็นเพราะเงื่อนไขที่พ่อของไอ้คุณเอกตกลงกับผมมานั่นแหละว่า นอกจากต้องดูแลเรื่องส่วนตัวให้มันรวมทั้งเรื่องการเรียนด้วย เพราะค่าใช้จ่ายต่างๆทั้งหมดของผมนั้นตั้งแต่ค่าใช้จ่ายส่วนตัวจนถึงค่าหน่วยกิต ค่าการศึกษา พ่อของไอ้คุณเอกเป็นผู้จ่ายให้ทั้งหมด โดยแลกกับการที่ผมต้องทำงานรับใช้ไอ้คุณเอกมันไม่ต่างจากข้าทาส รวมทั้งต้องดูแลเรื่องการเรียนของมัน ไม่ให้ตกให้สอบผ่านจบไปพร้อมกันกับผม

"แล้วบีคิดว่าไงล่ะ...รักคุณเอกจนคิดว่าจะไปอยุ่ด้วยกันแบบผัวเมียหรือเปล่าล่ะครับ..." ผมลองถามหยั่งเสียงของยัยบีดูก่อน ว่าเธอนั้นรู้สึกเช่นไรกับไอ้คุณเอกมัน

"เอ่อ..แล้วชัยคิดว่าพี่เอกเค้ารักบีหรือป่าวล่ะ...." ยัยบีไม่ตอบแต่ย้อนถามกลับ ผมก็ไม่แน่ใจจึงตอบไปตามจริงว่า

"เราก็ไม่รู้นะ..แต่ว่าคุณเอกไม่เคยชวนผู้หญิงคนไหนมาอยู่ด้วย..บีคิดเอาเองแล้วกัน.."

ขณะที่ผมพูดไปนั้น ผมพูดไปตามความจริง หารู้ไม่ว่าเพราะคำพูดของผมคำนั้นแท้ๆที่ทำให้ยัยบีตัดสินใจย้ายออกจากหอพักแล้วเข้ามาอยุ่ในคอนโดกับไอ้คุณเอกมันจริงๆ ซึ่งในภายภาคหน้าผมถึงได้สำนึกเสียใจจนถึงทุกวันนี้ว่าผมไม่ควรพูดเช่นนั้นออกไปเลย

"บีล่ะ...รักคุณเอกเค้าละป่าว..." ผมถามยัยบีกลับไปบ้าง เธอครุ่นคิดอยู่สักครู่ก้ตอบกลับมา

"ตอนแรกบีก็แค่ชอบๆพี่เอกเค้านะ..ชัยก็รุ้นี่คะว่าพี่เอกเค้าป๊อปแค่ไหนในสายตาสาวๆที่มอ. พี่เค้าครบสูตร หล่อ รวย เลือกได้ แล้วที่
พี่เอกเค้ามาสนใจเลือกบี มันก็ทำให้บีปลื้ม แต่ครั้งแรกคิดว่าจะลองคบลองคุยกันไปก่อน เพราะบีก็ได้ยินมาเช่นกันว่าพี่เอกเค้ามีสาวๆเยอะ..ตะ..แต่ว่าพอผ่านคืนมะวานไป ที่พี่เอกเค้าทำกับบีแบบนั้น มันทำให้บี..เอ..ไงดีล่ะ..บีเสียสาวให้พี่เค้าไปแล้ว..ชัยต้องเข้าใจ
นะว่าผู้หญิงแบบบีน่ะ ถ้าเสียสาวให้ใคร ก็หวังจะรักเค้าไปตลอด..แม้ว่าสิ่งที่พี่เค้าทำมันจะผิดก็ตาม..แต่บีก็.."

ยัยบีพูดพร่ำพรรณาจนท้ายเสียงเริ่มสั่นเครือ คำพูดสุดท้ายจึงไม่ได้ออกมาจากปาก แต่ผมก็พอเข้าใจความรุ้สึกของเธอเหมือนกัน เสียสาวไปแล้วยังไงมันก้ต้องสู้หัวชนฝาละครับ เพื่อให้ได้ชายหนุ่มคนนั้นมาครอบครอง

"อืมมม,,,ชัยเข้าใจบีแล้วละ..ไม่ต้องพูดต่อก็ได้ครับ...เราหัวอกลูกผู้หญิงเหมือนกัน..ฮ่าๆๆๆ"

ประโยคตอนท้ายผมแกล้งดัดเสียง จนเหมือนกระเทย เรียกเสียงหัวเราะจากยัยบีได้ จนเธอหายจากอาการซีเรียส ยิ้มแย้มพูดคุยกันได้ตามปรกติ จนสักครุ่ไอ้คุณเอกมันก็เดินมาที่รถโดยมีพี่เกศเดินควงแขนตามมา โดยไม่แคร์สายตานักศึกษาคนอื่นที่เดินสวนกัน เพราะอกอวบใหญ่ของพี่เกศนั้นจงใจเบียดกับลำแขนของไอ้คุณเอกแบบเน้นๆตั้งใจ เพื่อแสดงออกว่าตนเองเป็นเจ้าของชายหนุ่มสุดป๊อปของมหาวิทยาลัย จนพอเดินมาใกล้รถ เสียงแหลมสูงของพี่เกศก็เริ่มแซวขึ้นทันที

"ต๊ายยยย..รักกันหวานชื่นน่าอิจฉาจริงๆเลยค่ะน้องบีขา...แอบมาซุ่มพลอดรักกันในรถ อิอิ" เสียงแหลมสูงนำหน้าเจ้าตัวเข้ามาก่อน ผมเงียบไม่อยากตอบโต้ ยัยบีก็เช่นกันต่างก็เงียบกันทั้งคุ่ มีเพียงไอ้คุณเอกเท่านั้นที่พูดออกมา

"ช่างเขาเถอะเกศ....ส่งเอกแค่นี้พอแล้ว จะรีบกลับบ้าน.." ไอ้คุณเอกมันพูดออกมาอย่างหงุดหงิด แสดงพิรุธขึ้นมาเสียเอง คนฉลาดและมีเซ้นท์สูงอย่างพี่เกศ มีหรือที่จะไม่รุ้สึกว่ามันผิดปรกติ แต่เธอก็ยังใจเย็น

"คืนนี้เกศไปหาเอกที่คอนโดนะคะ..." พี่เกศพูด พร้อมกับฉีกยิ้มส่งสายตามายังยัยบี ที่นั่งตัวลีบสองมือประสานกันอยู่บนตักบีบแน่น

"อย่าเลยเกศคืนนี้เอกมีรายงานกลุ่มกับเพื่อนๆที่คณะ..ไม่สดวกครับ..."

ไอ้คุณเอกมันรีบปฎิเสธทันควัน แต่พี่เกศแทนที่จะโวยวาย เธอกลับยิ้มเยือกเย้น พยักหน้ารับทราบ แล้วเขย่งตัวจุ๊บแก้มไอ้คุณเอกดังฟอด แล้วโบกมือบ๊ายบาย จากนั้นเธอก็เดินจากไป ไอ้คุณเอกก็รีบเปิดประตูขึ้นมาบนรถนั่งที่เบาะหลังเพียงลำพัง จนผมออกรถพ้นประตูหน้ามอ.ตรงไปแยกเกษตรระหว่างรอยูเทิร์นนั้น

"น้องบี...ปีนมานั่งข้างหลังกับพี่..."

มันร้องบอกยัยบีเบาๆ แต่เธอยังอิดออดเชื่องช้า จนไอ้คุณเอกร้องบอกอีกครั้งนั่นแหละยัยบีจึงรีบโหย่งตัวปีนข้ามเบาะไปนั่งคู่กับมัน ในจังหวะที่ผมออกรถพอดี จนยัยบีเสียหลักหล่นไปกองที่เบาะเสียงกระโปรงทรงเอขาดดังแคว๊กกก พร้อมเสียงร้องว๊ายด้วยความตกใจ

"ห่าชัยเอ๊ย..มึงนี่รู้ใจกูจริงๆ...ทำกระโปรงน้องบีขาดซะขนาดนี้ กูล้วงเพลินเลยเพื่อน..ฮ่าๆๆๆๆ"

ไอ้คุณเอกมันหัวเราะชอบใจที่เห็นกระโปรงยัยบีขาดตรงรอยผ่าด้านหน้าเลยลึกเข้าไปจนไม่สามารถปิดเนินสาวอวบอูมได้ พอรถออกตัวมันก็เอื้อมมือไปคว้าจับบีบด้วยความหื่นลามกไม่เลือกที่เลือกเวลา ผมได้ยินเสียงร้องว๊ายๆ ของยัยบีดังเบาๆ สองสามครั้งก็เงียบเสียง ผมรู้โดยไม่ต้องเงยหน้าไปมองกระจกส่องหลังเลยว่า ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังทำอะไรกันอยุ่ เพราะเสียงครางฮือๆอูยๆของยัยบีมันบอกได้อย่างชัดเจน

"ตกลงบีย้ายมาอยู่กับพี่เอกนะครับ..." หลังจากที่ไอ้คุณเอกมันฟัดยัยบีไปได้สักพักมันก้ร้องถาม เสียงยัยบีตอบรับเบาๆ ไอ้คุณเอกคงชอบใจสมใจจนมันหลุดเสียงหัวเราะดังลั่น

"ห่าชัย..ไปช่วยกันขนของน้องบีที่หอเลย "

ไอ้คุณเอกมันพูดแสนง่ายดายว่าไปช่วยกัน แต่ผมรุ้เลยว่าคงมีผมกับยัยบีเท่านั้นละที่ต่างก็ช่วยกันขนเสื้อผ้าข่าวของจำเป็นย้ายมาอยู่
กับไอ้คุณเอกที่คอนโด ส่วนข้าวของอื่นๆนั้น คงรอให้ใกล้สิ้นเดือนก่อนค่อยมาขนย้ายกันอีกที

"น้องบีครับ...มาตกลงกันก่อนนะว่า..ถ้าช่วงพี่เกศเขามาหาพี่เอกที่คอนโด น้องบีต้องแสดงตัวว่าเป็นแฟนของชัยมันนะครับ..รอจนกว่าพี่จะจัดการเรื่องพี่เกศเรียบร้อย..เข้าใจนะครับ..."

ผมได้ยินเสียงนุ่มทุ่มของไอ้คุณเอกออดอ้อนอธิบายกล่อมให้ยัยบีฟังจนเธอเคลิ้มยินยอมทุกอย่าง ไม่ว่าไอ้คุณเอกมันจะบอกอะไรแบบไหน ขณะนั้นผมคิดว่าที่ยัยบีทำลงไปคงเพราะเธอรักไอ้คุณเอกอย่างแน่นอน