ไอ้หนุ่มวิตถารVSอีสาววิปริต

เรื่องเกิดเมื่อ 4 เดือนที่แล้ว ก่อนมหาวิทยาลัยปิด
ผมเป็นคนต่างจังหวัดครับ แต่มาเรียนอีกจังหวัดหนึ่ง ต่างภาคที่ผมมีภูมิลำเนาอยู่ ตอนนั้นผมอยู่ปี 2 ครับ
น้าชายผมก็มาทำงานอยู่ที่นี่ด้วย น้าผู้ชายมีเมีย สมมุติว่าชื่อน้าแพร น้าผู้ชายอายุ 35 ทำงานเอกชน น้าผู้หญิงอายุ 30 รับราชการ แต่งงานมา 3 ปี ยังไม่มีลูก เพราะยังไม่พร้อมเรื่องการงาน
ผมไม่ได้อยู่บ้านน้า เพราะเกรงใจ อีกทั้งต้องการอิสระ จึงเช่าหอพักอยู่ ผมเช่าได้ไม่แพง เพราะไม่ใกล้ ม. ผมมีรถมอเตอร์ไซค์ ไม่มีปัญหาการเดินทาง
ถ้าน้าชายผมไปต่างจังหวัด น้าชายจะให้ผมมาอยู่เป็นเพื่อนน้าแพร เพราะบ้านน้าเปลี่ยว เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่ผมเรียนปีแรกแล้ว วันเสาร์-อาทิตย์ น้าอยู่บ้านทำกับข้าวกิน ก็จะโทร.เรียกผมไปกินด้วย
น้าแพรจัดว่าเป็นผู้หญิงสวย เคยประกวดนางงาม ได้ตำแหน่งด้วย เธอเป็นคนภาคนี้ แต่ไม่ได้จังหวัดนี้ มารับราชการ น้าผู้ชายเลยมาอยู่ด้วย
น้าแพรไม่ค่อยพูดครับ พูดน้อย ดูเครียด แต่ลึกๆ ใจดี น้าผมเตือนผมไม่ให้ถือสา หากเธอพูดอะไรแรงๆ เพราะเธอพูดตรงๆ แกว่าน้าผมแกก็ว่าต่อหน้าผมไม่เกรงใจ
มาถึงตัวผม ยอมรับว่า ผมมีอารมณ์ทางเพศ เกือบจะเรียกว่า SEX จัดก็ได้ แต่ผมไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงบ่อยนะครับ ในชีวิตแค่ 3-4 ครั้ง สมัยเป็นนักเรียนมัธยม กับเพื่อนนักเรียนที่ใจแตก ไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกครับ
พอมาอยู่มหาวิทยาลัย ผมยังไม่มีแฟน ถ้ามีแฟนผมคงได้ระบายบ้าง
การปลดปล่อยอารมณ์ทางเพศของผมคือการสำเร็จความใคร่ด้ วยตัวเองนั่นแหละครับ ผู้ชายก็มีแต่การใช้มือเท่านั้น
ผมเคยอ่านข่าวผู้ชายใช้กางเกงในผู้หญิงชัก ผมไม่เคยลองสักที เห็นกางเกงในสวยๆ ที่ตากอยู่เคยคิดอยากลองเหมือนกัน
น้าแพรอยู่บ้าน จะนุ่งกางเกงขาสั้นเห็นขาขาว ใส่เสื้อคอหลวมๆ อาจเพราะความเคยชินที่อยู่กัน 2 คนผัวเมีย จึงไม่ค่อยระมัดระวัง ก้มๆ เงยๆ ผมเห็นหน้าอกบ่อยๆ ถ้าเสื้อในหลวมไม่รัด ก้มนานๆ ก็จะเห็นหัวนมบ้าง
พอเห็นนมน้าแพรทีไร ผมจะแข็งตัวทุกที
ผมเคยจ้องนมน้าแพรจนแกจับสายตาได้ แกเอามือกุมเสื้อตรงอกแล้วค้อนผม บ่นหรือด่าพึมพำ ผมไม่ได้ยิน
น้าแพรจะซักกางเกงในแล้วตากในห้องน้ำ ไม่เอาไปตากข้างนอก ไม่ทราบเพราะอะไร
ผมเข้าห้องน้ำลองจับดู ผ้ากางเกงในผู้หญิงนุ่มเนียนมือมาก ผมเคยเอามาดมแต่ได้กลิ่นแค่น้ำยา หรือผงซักฟอก
ผมเคยเอามันมาพันรอบของผมรู้สึกดี แต่ไม่กล้าใช้มัน คือรู้สึกอายๆ ตัวเอง ไม่ได้กลัวน้าแพรรู้ เพราะคิดว่าซักทำความสะอาดได้ อีกอย่างผมยังไม่มีอารมณ์เต็มที่
น้าชายผมไปต่างจังหวัดอีก บอกไปต่างจังหวัด 4-5 วัน ให้ผมมาอยู่เป็นเพื่อนน้าแพรเช่นเคย ตรงกับที่ผมมีเรียนแค่วันเดียว 3 ชั่วโมง
ผมมาบ้านน้าก่อน คือวันรุ่งขึ้นน้าจะไป ผมมาตอนเย็น กลางคืนน้าชายกับน้าสาว จะไปหลายวันได้สั่งลากัน ผมได้ยินเสียงครางของน้าแพรเป็นระยะ เสียงเข้าห้องน้ำ แม้เช้ามืดก่อนน้าจะไปก็สั่งลาอีกที ผมตื่นมา น้าแพรครางดัง เพราะไม่คิดว่าผมจะตื่น
การที่ผมบังเอิญ (ผมไม่ได้แอบฟัง) ได้ยินเสียงน้าชายกับน้าแพรสั่งลากัน 2 ครั้ง 2 คราว ทำให้ผมเกิดอารมณ์มาก
น้าชายออกจากบ้านตี 5 น้าแพรส่งแล้วก็กลับเข้านอน
ผมเข้าห้องน้ำ เพื่อทำธุรกิจส่วนตัวอาบน้ำ กะว่าจะไปวิ่งออกกำลัง ไปตลาดซื้อของระหว่างอาบน้ำก็เกิดอารมณ์ ผมสำเร็จความใคร่ และตาไปมองเห็นกางเกงในของน้าแพรตัวจิ๋ว ผมเอามาพันรอบของผม แล้วสำเร็จความใคร่ เมื่อทำแล้วรู้สึกมีอารมณ์ดีมาก ผมจินตนาการถึงนมน้าแพรที่เห็น แล้วจินตนาการว่าได้ร่วมกับน้าแพร เสียงครางของน้าแพรที่ผมได้ยินมันดึงขึ้นที่หู
ใกล้ถึงจุดผมเร่งมือแล้วเผลอตัวครางซี้ด และเรียกชื่อน้าแพร-น้าแพร จึงสำเร็จน้ำกามพุ่ง ผมเอากางเกงในหุ้มมัน จึงทะลักเต็มกางเกงใน
ผมซักมันคิดว่าน้าแพรคงไม่รู้แล้วตากไว้ที่เดิม
แทนที่จะไปวิ่งออกกำลัง ผมเลยแค่เดินไปซื้อน้ำถั่วเหลือง และปาท่องโก๋มากิน
น้าแพรตื่นมาเกือบ 8 โมง เข้าห้องน้ำไปทำงาน แต่งตัวเสร็จออกมา ผมนั่งอยู่หน้าบ้าน
เธอไม่มองหน้า ไม่พูดกับผมเลยครับ หน้าเธอเครียด ผมถามจะไปทำงานแล้วหรือเธอก็ไม่ตอบ ขี่รถไปเลย
ซึ่งตามปกติ เธอจะไม่เป็นแบบนี้ จะทักทายผม ถามผมมีเงินไหม มีข้าวมีอะไรอยู่ในตู้ ทำกินได้ตามสบายนะ
เธอโกรธผม...โกรธผมเรื่องอะไร?
หรือเธอ...รู้ว่าผมใช้กางเกงในเธอสำเร็จความใคร่?
ผมรีบไปที่ห้องน้ำ ดูกางเกงในที่ผมใช้สำเร็จความใคร่ มันไม่อยู่ในห้องน้ำแล้ว ไม่มีตัวอื่นด้วย
ผมไปดูที่ราวตากผ้า
มันไม่มีกางเกงใน
แน่เลย...น้าแพรรู้แน่ว่าผมใช้กางเกงในเธอมาสำเร็จคว ามใคร่
ตายล่ะกู จะทำอย่างไร?
ความสุขความมันที่ผมได้จากการสำเร็จความใคร่ เมื่อครู่หายไปปลิดทิ้ง
น้าแพรรู้ได้อย่างไร?
นึกไปนึกมา ผมก็ตบกบาลตัวเอง
ผมนี่โง่ชมัด
น้าแพรซักกางเกงในตอนค่ำ พอรุ่งเช้า กางเกงในเธอก็แห้ง หรือหมาด ใกล้แห้ง ผมเอามาซักอีก มันก็เปียกซิ เธอจึงรู้
แล้วผมจะแก้ตัวอย่างไร หากเธอถาม หรือผมต้องอธิบายให้เธอ เพื่อแก้ไขความผิดของผม
มีทางเดียว...ต้องบอกว่าผมทำกางเกงในเธอตกพื้น แล้วผมจึงเอามาซักให้ใหม่
ตามปกติ น้าแพรจะกลับบ่ายแก่ๆ ก่อนงานเลิกด้วยซ้ำ เพราะงานแผนกเธอไม่มีงานมาก
วันนั้นน้าแพรกลับซะค่ำ
ผมอยู่ในห้องนอน ผมรีบออกมา น้าแพรเจอหน้าผมก็ไม่พูดกับผมอีก
เธอนั่งบนเก้าอี้รับแขก ดูโทรทัศน์เงียบ
ผมอดรนทนไม่ไหว เลยพูดก่อน
''น้าดูเงียบไป...โกรธผมเรื่องอะไร''
แกมองหน้าผม แววตาทั้งแค้น ทั้งโกรธ ฉายออกมาเต็มๆ
''ดีแล้วที่ถาม...แกเอากางเกงในน้าไปทำอะไร?''

''ฮึ...ตอบมา...แกเอากางเกงในของน้าไปทำอะไร?''
น้าแพรถามซ้ำเมื่อเห็นผมก้มหน้านิ่งไม่ตอบ
''น้าจะบอกน้าชายแก...ตอบมา...''
''น้าอย่าบอกได้ไหม?''
''งั้นตอบมา...''
ผมนึกขึ้นได้ว่าผมเตรียมคำตอบไว้
''ผมทำตกลงพื้นครับ...มันสกปรกเลยเอามาซักใหม่ให้''
''โกหก...เมื่อกี้ยังบอกหยกๆ ว่าอย่าให้ฉันบอกน้าผู้ชาย...น้ารู้...มันมีคราบ แกซักไม่หมด...โน่นอยู่ในถังขยะโน่นไปดูซะ''
ผมแก้ตัวไม่เนียน...ซวยล่ะซิ
''แกเอาไปสำเร็จความใคร่ใช่ไหม...เหมือนที่หนังสือลง ผู้ชายเอากางเกงในผู้หญิงไปสำเร็จความใคร่''
น้าแพรร้องไห้น้ำตาไหลพราก
''ไม่คิดเลย...แกจะเป็นโรคจิตทางเพศแบบนี้...''
''ผมไม่ได้เป็นโรคจิต''
''ไม่ได้เป็นโรคจิตแล้วทำไมถึงทำแบบนี้...ไหนบอกมาซิ ...''
ผมตัดสินใจพูดหมด ไหนๆ มาถึงขั้นนี้แล้ว
''ก็น้าโป๊...''
น้าแพรจ้องหน้าผมเขม็ง
''ฉันโป๊?...น้าโป๊อย่างไร...''
''ผมเห็นนมน้า...บางทีน้าก็ไม่ระวังผมเห็นกางเกงในน้ า...''
คราวนี้น้าแพรเป็นฝ่ายเงียบบ้าง
''น้าเห็นแกเป็นหลาน...บางทีก็อาจไม่ระวัง...ไม่คิดว ่าแกจะมีความรู้สึกแบบนั้น...แกไม่เคยเห็นของผู้หญิง หรือ...''
''ครับ...ไม่เคยครับ...ผมเห็นของน้าเป็นคนแรกในชีวิต ...''
น้าแพรนิ่งเงียบ เอาผ้าเช็ดน้ำตาเรานิ่งกันไปนาน
''แกพูดจริงๆ หรือ?...แกไม่เคยมีแฟนหรือ?''
''ไม่เคยมีครับ''
''แล้วที่มหาวิทยาลัย''
''ไม่มีครับ...''
น้าแพรนิ่งไปอีก
''เคยเที่ยวผู้หญิงอย่างว่าหรือเปล่า?''
น้ำเสียงน้าแพรอ่อนลง
''ไม่เคยครับ...''
''ครั้งเดียวก็ไม่เคย?''
''ครับ''
''แล้วแกมีอารมณ์ทางเพศทำไง?''
''ผมก็ช่วยตัวเองครับ...''
ดูน้าแพรสนใจผมมากขึ้น
''บ่อยไหม?''
''บ่อยครับ...''
''บ่อยอย่างไร...เดือนละครั้ง?''
''เกือบทุกวันครับ''
''ตายแล้ว...แก sex จัดขนาดนั้นหรือ?''
ผมไม่ตอบ
''เอากางเกงในผู้หญิงมาทำทุกครั้งหรือ?''
''เปล่าครับ...เพิ่งของน้าเมื่อเช้ามืดนี่เป็นครั้งแ รก...''
''เมื่อเช้ามืด''
''ครับ...''
''แกมีอารมณ์ตั้งแต่เช้ามืด...ชักว่าวตั้งแต่เช้ามืด ?''
''ครับ...เพราะน้า...''
''เพราะฉัน?''
''ครับ...''
'ฉันไปทำอะไรให้แก?''

''น้านอนกับน้าผู้ชาย เมื่อคืนและเมื่อเช้ามืด ก่อนน้าผู้ชายจะไป น้าส่งเสียงร้องครวญคราง ผมได้ยิน ผมเลยเกิดอารมณ์ทางเพศครับ''
''แกแอบดูฉัน?''
''ผมไม่ได้แอบดูครับ ไม่ได้แอบได้ยิน แต่เสียงของน้ามันดังมาถึงหูผม''
''ใครใช้ให้แกฟัง?''
น้าแพรเถียงข้างๆ คูๆ
''แล้วทำไม แกต้องเอากางเกงในฉันมาซัก''
''ผมขอโทษครับ ผมเข้าห้องน้ำ แล้วเกิดอารมณ์จากการที่ได้ยินเสียงของน้า ผมเพิ่งทำครั้งแรกครับ''
น้าแพรนิ่ง เราต่างคนต่างเงียบ
''เอาเถอะ น้าคิดดูแล้ว ตามเหตุตามผล น้าก็มีส่วนผิดเหมือนกัน''
''น้าอย่าบอกน้าผู้ชายนะครับ''
เธอไม่ตอบ
''แกรู้ใช่ไหมว่ามันไม่ดี มันผิดปกติ วิตถาร''
''ครับ แต่ผมไม่เคยทำกับใคร กับกางเกงของใคร เพิ่งมาทำครั้งนี้''
''นั่นแหละ มันอาจจะติดเป็นนิสัย''
''คงไม่หรอกครับ''
''ถามจริงๆ มันแตกต่างกันอย่างไร ใช้กางเกงกับไม่ใช้กางเกง บอกได้ไหม?''
ผมนิ่งคิดก่อนจะตอบไปตามตรง
''มีความสุขมากกว่าครับ มันอาจเป็นจินตนาการ''
''จินตนาการอะไร?''
ผมไม่ตอบ
''จินตนาการเธอกำลังทำกับน้า?''
ผมไม่ตอบ
''บ้า...เธอสร้างจินตนาการว่ากำลังทำกับน้า''
น้าแพรลุกขึ้น เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงเข้าไปในห้อง
ผมปิดโทรทัศน์ ปิดไฟห้องรับแขก ทั้งๆ เพิ่งไม่กี่ทุ่ม คิดว่าเรื่องมันคงจบแล้ว จะเดินเข้าห้อง
น้าแพรออกมาจากห้อง เปิดสวิตช์ไฟที่ผมเพิ่งปิด
''นั่งลง...''
เธอชี้ไปที่เก้าอี้
ผมนั่งลงตามเธอสั่ง
เธอโยนกางเกงในสีขาวใส่มาที่ผม
''เอ๊า..น้าให้เธอ ตัวเก่านั้นฉันทิ้งมันไปแล้ว มีอารมณ์หรือเปล่า?''
ผมรับมันมาดู น้าแพรพูดต่อไป
''น้าคิดดู มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องแปลก เธอก็โตแล้ว หนุ่มแล้ว และไม่มีแฟน มันก็ต้องมีอารมณ์ทางเพศเป็นของธรรมดา น้าก็เรียนหนังสือมา
การสำเร็จความใคร่ บางครั้งก็ต้องใช้จินตนาการ มันสร้างอารมณ์ได้เร็วและมากกว่า''
''น้าเคยหรือเปล่า?''
ผมขัดจังหวะเธอ
''เคยอะไร?''
''เคยสำเร็จความใคร่ ด้วยตัวเองน่ะ''
''บ้าหรือ? ฉันมีแฟนนะ''
''ผมหมายถึง ก่อนหน้ามีแฟนน่ะ ตอนน้ายังสาว หรือเป็นวัยรุ่น''
น้าแพรนิ่ง หน้าแดง
''แกคิดว่าอย่างไรล่ะ คิดว่าน้าเคยหรือไม่เคย?''
น้าแพรมีเสียงดีขึ้น เป็นกันเองตามปกติที่เคยเป็น
''คงเคยมั้งครับ น้าก็เป็นมนุษย์ปุถุชนเหมือนกัน''

น้าแพรไม่ตอบ แต่กลับมองจ้องหน้าผม
''ทำให้น้าดูหน่อย!''
''ทำอะไรน้า?''
''เอากางเกงในน้าซัก...ให้น้าดู'' น้าแพรพูดด้วยใบหน้าราบเรียบ แต่ผมตาเหลือก
''ไม่เอาหรอกน้า...ผมอาย...''
''จะอายทำไม แกพูดมาหมดเปลือกแล้ว''
''ถึงไม่อายก็ไม่มีอารมณ์ เพิ่งถูกน้าด่าเมื่อกี้...''
''ไม่ทำให้ดู น้าฟ้องน้าผู้ชายแกนะ''
ผมรู้น้าแพรอารมณ์ดีแล้ว คงขู่ผมไปอย่างนั้นเอง ผมมองหน้าเธอ... เกิดความคิดขึ้นมาแว้บหนึ่ง ผมดูกางเกงในที่อยู่ในมือผม
''น้าอยากดูจริงๆ หรือ?''
''จริงๆ...อยากเห็น ศึกษา...''
''ตัวนี้มีแต่กลิ่นซักฟอก ดมแล้วไม่เกิดอารามณ์''
''แล้วไง ถึงจะเกิดอารมณ์?''
''น้าถอดตัวที่น้ากำลังใส่อยู่มาซิ''
''บ้า...สกปรก...ไม่เอา''
''มันมีกลิ่นตัวน้า...ดมแล้วเกิดอารมณ์... บอกตรงๆ ผมอยากดมกางเกงในของน้าที่กำลังใส่อยู่มานานแล้ว''
''ไม่เอา...น่าเกลียด...''
''น่าเกลียดอะไร...น้าบอกเอง มาถึงขั้นนี้แล้ว... ผมอยากดมของน้าไม่ว่ากางเกงใน หรือตัวน้า...ตรงนั้น...''
''บ้าหรือ?...''
''น้าไม่เคยถึงดม..ถูก..'' ผมชอบคำว่าเลีย...
''ทะลึ่ง...บ้า...สกปรก...''
''น้าไม่เคยหรือ ?...''
''ไม่รู้...''
''น่า...น้า...ถอดมาให้ผม...''
ผมเดินเข้าไปใกล้ เธอถอยหนีหันหลังให้ผม
''ถอยไปก่อน... เดี๋ยวถอดให้...''
น้าแพรถลกชุดนอนหลวมๆ ย่อตัวลงนิดดึงกางเกงในสีดำออกมา เมื่อมันหลุดจากขา เธอโยนมาให้ผม
''เอ๊า...''
ผมเอามาดม มีกลิ่นอับ แต่ไม่มากนัก ผสมกับกลิ่นน้ำยาซักฟอก
''น้าเพิ่งใส่มันเมื่อกี้...''
ผมเดินไปนั่งบนเก้าอี้ น้าแพรเดินตามนั่งเก้าอี้ตรงข้าม
ผมดึงกางเกงนอก-ในออก ยังอายอยู่ เลยเอากางเกงในของน้ามาปิด
น้าแพรจ้องมันตาแทบไม่กระพริบ
ของผมเริ่มพองขยายตัว...ความอายหายไป เมื่อความต้องการทางเพศเข้ามาแทน ของผมขนาด 6 นิ้ว ตอนนั้นไม่รู้ว่าใหญ่หรือเล็ก เพราะไม่เคยเห็นของคนอื่น
ผมปล่อยมือ มันตั้งเด่ ผมเอากางเกงในน้าแพร มาพันรอบมัน แล้วคำเบาๆ เริ่มขยับมือขึ้น-ลง
รู้สึกแปลกๆ เมื่อมีคนมาจ้องมอง เหมือนการแสดง เหมือนการละเล่น สัก 4-5 นาทีผมก็บอกน้าแพร
''ไม่ไหวน้า...ทำไม่ได้...ไม่เสียว...มีน้ามาจ้องมอง ...แต่...น้า...''
''อะไรหล่ะ?''
''ผมไปนั่งใกล้ๆ น้าได้ไหม?''
น้าแพรนิ่งครู่หนึ่งแล้วขยับตัวไปชิดเก้าอี้อีกด้าน
ผมเดินกุมไปนั่งใกล้เธอ ตัวแนบชิดกัน รู้สึกน้าแพรตัวร้อนผ่าว ตาแกยังจ้องมอง
ผมขยับมือ หัวของผมโผล่ออกมานอกผ้า
สักครู่ ผมเอื้อมมืออีกมือไปจับมือน้าแพร...เธอสะบัด แต่ผมกำแน่น แล้วเธอก็อ่อนให้มือจับมือ รู้สึกมือเธอสั่นนิดๆ
ผมแนบตัวเบียดน้าแพรมากยิ่งขึ้น
''น้าจับของผม...''
ผมเอามือเธอมาจับของผม
น้าแพรขัดขืนเล็กน้อยก่อนจะกำมันเต็มไม้เต็มมือ ผมเอามือประคองมือเธอแล้วทำมันให้มันรูดขึ้นลง เธอคล้อยตาม
ผมดึงกางเกงในที่หุ้มออก มือน้าแพรจึงกำของผมเต็มๆ
ผมโอบกอดเธอ น้าแพรไม่ขัดขืน มือทำงาน เพราะคงเคยทำมาก่อน
ผมหลับตา เอนพิงพนักเก้าอี้
น้าแพรตีหน้าท้องผมดังเพียะ
''สบายไปแล้วแก''
''ผมขอบคุณน้าแพรครับ ผมไม่เคยมีความสุขแบบนี้เลย''
''แกโกหกน้าหรือเปล่า ที่บอกว่าไม่เคยผู้หญิงน่ะ''
''สาบานได้ครับ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมจริงๆ ผมไม่เคยแม้แต่เห็นหน้าอก เห็นจิ๋มของผู้หญง นอกจากเด็กที่วิ่งแก้ผ้า
แต่ น้าแพรครับ ของผมเป็นไง?''
''อะไรคือเป็นไง?''
''ใหญ่หรือยาวน่ะ''
''ก็พอควรล่ะ''
''ผู้หญิงชอบแบบไหนครับ''
''ชอบคนเก่ง''
''ไม่ชอบใหญ่หรือ?''
''เจ็บนะ สู้คนเก่งไม่ได้''
''น้าแพรครับ''
''อะไรอีกล่ะ''
''ขอผมดูอก ดูร่างกายน้าได้ไหมครับ''
''แกก็เหมือนผู้ชายทั่วไป ได้คืบจะเอาศอก''
พูดจบน้าแพรปล่อยมือจากของผม เธอลุกขึ้น
''ไปที่ห้องเธอ อ้อ แล้วปิดไฟห้องนี้ด้วย''
น้าแพรเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมเปิดไฟห้องรับแขก แล้วยืนรอน้าแพรหน้าห้องน้ำ เพราะรู้สึกปวดฉี่ เสียงน้าแพรเปิดน้ำ คงชำระทำความสะอาดเพื่อเตรียมรับศึก พอเธอออกมา ผมก็เข้าห้องน้ำ ออกมาไปที่ห้องผม น้าแพรนอนอยู่บนเตียงแล้ว
ผมนอนประกบ
เธอหันมาเผชิญหน้ากับผม
''สาบานนะ จะไม่เอาไปพูด และจะไม่แสดงความเป็นเจ้าของน้าไม่ว่าต่อหน้าใคร แกยังเป็นหลานของน้า และน้าคือน้าแก''
''ครับ''
ผมจูบปากเธอ ทีแรกเธอไม่จูบตอบ ผมลูบไล้หน้าอก หน้าท้อง และตรงนั้น
น้าแพรอวบนูนและร้อนแรง ทั้งๆ ที่ในยามปกติเธอดูเคร่งเครียดจริงจัง
น้าแพรอุทธรณ์ว่า ของผมทั้งใหญ่และยาวกว่าของน้า ขอให้ผมเบาๆ หน่อย เธอว่า มันคับและเจ็บเหมือนเธอเสียตัวใหม่ๆ ทีเดียว
วันรุ่งขึ้นน้าแพรลางาน เล่นเสียวกับผมทั้งวัน ต่อด้วยทั้งคืน ไม่กลัวท้อง เพราะเธอฉีดยาคุมอยู่แล้ว
เมื่อน้าผู้ชายกลับมา ผมกลับห้องเช่า น้าแพรจะแอบมาหาผมเกือบจะทุกวัน
น้าแพรบอกว่า เธอไม่ได้รักผม แต่ชอบเพราะผมวิตถารดี เธอมีผู้ชาย 2 คน คนหนึ่งเรียบร้อยธรรมดา อีกคนโลดโผรุนแรงวิตถาร