บ่ายวันอาทิตย์ แดดร้อนแรงปกคลุมไปทั่วนิคม 304 เสียงรถบรรทุกวิ่งผ่านถนนใหญ่ไม่ไกลนัก แต่ภายในหมู่บ้านกลับสงบเงียบ บ้านของนิ่มมีเพียงเสียงเครื่องซักผ้าที่กำลังหมุนดังอยู่ด้านหลัง
นิ่มสวมเสื้อยืดแขนกุดสีขาว กางเกงเลกกิ้งรัดรูปสีเทา ทำให้สรีระโค้งเว้าถูกเน้นชัด — เอวคอด สะโพกผาย หน้าอกอวบแน่นดันผ้าบาง ๆ จนเห็นรูปทรงชัดเจน
เธอกำลังตากผ้าอยู่หลังบ้าน เหงื่อเล็ก ๆ ซึมตามไรผม
เสียงมอเตอร์ไซค์ดังขึ้นหน้าบ้าน — เนาว์โผล่มาอีกแล้ว
---
การมาเยือนโดยไม่ได้นัด
"สวัสดีครับคุณนิ่ม ผมผ่านมาเลยแวะเอาผลไม้มาให้" เนาว์ยกถุงมะม่วงสุกกับส้มโชว์
นิ่มยิ้มบาง ๆ "โอ้โห ลำบากจังค่ะ ขอบคุณนะคะ"
เนาว์เหลือบมองนิ่มที่แต่งตัวสบาย ๆ เหงื่อเล็ก ๆ เกาะตามแก้มและคอขาวเนียน มันทำให้เธอดูน่ามองยิ่งกว่าตอนแต่งตัวเต็ม
---
การช่วยเหลือเล็ก ๆ
"กำลังทำอะไรอยู่ครับ"
"ตากผ้าค่ะ" นิ่มตอบพลางหยิบเสื้อขึ้นพาดไม้แขวน
เนาว์ก้าวเข้ามาช่วย "ให้ผมช่วยไหมครับ"
นิ่มหัวเราะนิด ๆ "ช่วยได้เหรอคะ"
"ก็ลองดูสิครับ อย่างน้อยผมก็ยกสูง ๆ ได้"
เมื่อเขาเอื้อมมือขึ้นแขวนผ้า แขนล่ำแม้มีพุงแต่เต็มไปด้วยแรงงานกลางแจ้ง ก็เกือบชนกับไหล่นิ่ม เธอเผลอสูดหายใจแรง ใจเต้นผิดจังหวะ
ช่วงเวลาสั้น ๆ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกดึงดูด
---
นั่งพักด้วยกัน
หลังเสร็จงานเล็ก ๆ นิ่มชงกาแฟเย็นให้เนาว์ นั่งคุยกันที่ระเบียง
"คุณนิ่มเก่งจังเลยนะครับ ทั้งทำงาน ทั้งดูแลบ้าน"
"ก็แค่ทำหน้าที่ค่ะ...แต่บางทีก็เหนื่อยเหมือนกัน"
นิ่มถอนหายใจเบา ๆ ความกดดันจากงานและครอบครัวที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง กลับถูกดึงออกมาโดยง่ายเมื่ออยู่กับเนาว์
"เหนื่อยก็พักบ้างสิครับ...บางทีคุณก็ควรมีคนคอยดูแลบ้างเหมือนกัน" เนาว์พูด น้ำเสียงนุ่มนวลแฝงความหมาย
หัวใจนิ่มสั่น เธอหลบสายตาแต่ใบหน้าร้อนผ่าวอย่างควบคุมไม่ได้
---
สัมผัสที่ไม่ตั้งใจ
ขณะส่งแก้วกาแฟให้ มือของทั้งคู่สัมผัสกันเล็กน้อย นิ้วเนาว์สัมผัสหลังมือของนิ่ม
วินาทีนั้น หัวใจนิ่มเต้นแรงราวจะหลุดออกมา
"ขอโทษครับ" เนาว์รีบพูด แต่สายตายังคงจับจ้องใบหน้าของเธอ
"ไม่เป็นไรค่ะ" นิ่มตอบเสียงเบา รู้สึกถึงความร้อนวูบวาบไปทั้งตัว
เธอไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมสัมผัสเล็ก ๆ แค่นั้นถึงทำให้รู้สึกเหมือนกำลังแอบทำสิ่งที่ผิดแต่เร้าใจ
---
รายงานถึงเทพ
คืนนั้น ข้อความถูกส่งไปถึงเทพอีกครั้ง
เนาว์ :
"วันนี้ได้ใกล้เธอมากขึ้นครับพี่ ตอนช่วยตากผ้า มือเกือบแตะกันหลายครั้ง...ตอนให้กาแฟ นิ้วผมสัมผัสหลังมือเธอ เธอหน้าแดงชัดเจนครับ...ผมว่าหัวใจเธอเริ่มสั่นแล้ว"
เทพอ่านข้อความด้วยความตื่นเต้น มือเขากำแน่น — ความฝันเริ่มเป็นรูปธรรมทีละขั้น
วันพุธที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2568
นิ่ม Ntr 5
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น