เรื่องเล่าของผัวเมีย #54

 

 


   "ดำ&นิ่ม คู่เพื่อน 1"


   เมื่อผมเห็นรายชื่อปลัดอำเภอที่ย้ายมาใหม่ผมก็ร้องลั่นด้วยความยินดีเพราะรายชื่อและนามสกุลนั้นมันเป็นเพื่อนของผมเอง


   ผมกับเจ้า"ดำรง"หรือ"ดำ"หัวหกก้นขวิดมาด้วยกันตั้งแต่ชั้นมัธยมต้น  มันกับผมเป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียนมาด้วยกัน เล่นกีฬาอื่นๆ มาด้วยกันตลอด  พอเรียนจบชั้นมัธยมปลายมันเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพฯ  แรกๆ เราทั้งสองก็เขียนจดหมายติดต่ออยู่กันตลอด  แต่ระยะหลังห่างหายไปจนมันเรียนจบเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย


   วันแรกที่เจอกันดำมันอ้าปากค้างไม่นึกไม่ฝันว่ามันจะเจอผมที่นี่  เราถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันอยู่นาน  รูปร่างดำดูอวบอ้วนขึ้นมากแต่เนื่องด้วยตัวมันสูงกว่าผมนิดหน่อยจึงทำให้ดูสมส่วน  ส่วนผิวคล้ำดำของมันก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงแต่ที่เห็นชัดเจนคือหน้าผากของมันที่กว้างขึ้นแต่ใบหน้าหล่อเข้มของมันก็ยังหล่อเหลาอยู่เหมือนเดิม  และด้วยงานของผมกับของมันที่ต้องประสานงานกันอยู่ตลอดทำให้เราต้องพบกันอยู่บ่อยๆ อยู่แล้วเราจึงเริ่มกลับมาเป็นคู่หูกันอีกครั้ง  ทั้งคู่หูคอเหล้าและคู่หูกีฬา


   เดือนกว่าๆ  ดำจึงได้พบกับกลอยเมื่อผมพามันไปกินข้าวเย็นที่บ้านผมเห็นมันมองเธอแทบไม่ละสายตา  และด้วยอัธยาสัยเข้าคนง่ายของคนทั้งสองก็ทำให้ทั้งสองเข้ากันได้อย่างรวดเร็ว


   "ไหนมึงบอกว่าชอบคนผิวคล้ำไง  ทำไมถึงมาได้คนขาวๆ อย่างกลอยเป็นเมียล่ะวะ?"


   ดำมันเอ่ยถามผมในวันหนึ่งผมก็บอกว่า กูคิดจะจีบเล่นๆ แต่เสือกติดจริงๆ กูก็เลยปล่อยเลยตามเลย  ดำหัวเราะบอกว่า ไม่ปล่อยเลยตามเลยก็บ้าแล้วก็กลอยสวยออกอย่างนี้  ผมแอบยิ้มในใจเมื่อเพื่อนเอ่ยชมเมียรัก  แล้วผมก็แอบวางแผนไว้ในใจเหมือนกัน


   หลายเดือนต่อมาเย็นวันศุกร์วันหนึ่ง  หลังผมออกเวรก็แวะไปหาดำที่บ้านพักหลังที่ว่าการอำเภอเพื่อจะนัดกันไปออกกำลังกายกันสักหน่อย  แล้วผมก็ต้องยืนนิ่งจ้องมองหญิงคนหนึ่งที่มาเปิดประตูต้อนรับ  เธอมีใบหน้าที่สะสวยมีรอยยิ้มละไมเต็มใบหน้าอีกทั้งผมดำยาวขลับยาวสลวยเต็มแผ่นหลังและมีสีผิวสีนำผึ้งของเธอดูเตะตาผมแต่แรก  และที่เด่นอีกอย่างคือสองเต้าคู่ใหญ่ที่เด้งดันเสื้อยืดรัดรูปออกมาจนเห็นเด่นชัด  ผมนั่งมองเธออยู่จนดำออกมาจากห้องน้ำแล้วแนะนำเธอให้ผมรู้จัก "นิ่ม" คือชื่อของเธอและเป็นเมียของมัน


   ดำบอกว่า กำลังจะโทรหาผมพอดี  มันว่า จะเลี้ยงรับนิ่มในวันนี้พร้อมบอกให้ผมรับกลอยมาด้วยในตอนเย็น


   นิ่มทำงานเป็นตัวแทนประกันชีวิตเธอจึงสามารถตามดำไปได้ทุกที่  ทั้งสองแต่งงานกันมาตั้งแต่ดำรับราชการใหม่ๆ  ทั้งสองยังไม่มีลูกด้วยกันสาเหตุเพราะนิ่มมีบุตรยาก  ปรึกษาหมอก็แล้วพยายามก็แล้วก็ยังไม่มีลูกสักที  ดำว่า แรกๆ ก็เสียใจมากที่ไม่สามารถมีลูกได้แต่เมื่อนานๆ ไปก็คุ้นชินกับการอยู่สองคนผัวเมียแล้ว


   เย็นวันนั้นเราทั้งสองคู่ก็ตั้งวงกันอยู่หลังบ้านพักของดำที่มีไฟในเตาย่างกำลังคุโชนโดยมีสองสาว  กลอยกับนิ่มยืนคุยกันพร้อมกับย่างหมึก,กุ้งและหอยแครงไปด้วย  ทั้งสองคนเข้ากันได้อย่างรวดเร็วแถมอายุยังเท่ากันอีกจึงพูดคุยกันได้อย่างถูกคอ  ผมกับดำนั่งดื่มอยู่ที่แคร่มองสองสาวที่หัวร่อต่อกระซิกกันอยู่  แน่นอน!  ไม่มีใครมองเมียตัวเองเลยเพราะสายตาของเราทั้งสองต่างจ้องมองเมียของกันและกัน


   กลอยกับนิ่มมีส่วนสูงใกล้เคียงกันแต่ว่านิ่มจะผอมเพรียวมากกว่ากลอย  ทั้งสองไว้ผมยาวเหมือนกันความสวยโดดเด่นไม่แพ้กันเรียกว่าทั้งสองคนกินกันไม่ลงจริงๆ  แต่ที่แตกต่างกันอย่างชัดเจนคือ  หน้าอกของนิ่มจะใหญ่กว่ากลอยมากขณะที่สะโพกของกลอยนั้นใหญ่กว่านิ่มนิดหน่อย  ขณะเดียวกันนั้นสีผิวของทั้งสองคนก็ตัดกันอย่างชัดเจน  กลอยมีผิวขาวกระจ่างขณะที่นิ่มมีผิวสีน้ำผึ้งนวล


   "เป็นไงมาไงมึงถึงตกลงปล่องชิ้นกับนิ่ม  ไหนมึงบอกชอบคนขาวไง?"


   ผมถามดำด้วยคำถามเดียวกันกับที่มันเคยถามผม  และคำตอบก็เหมือนกันกับผมคือ มันจีบเล่นๆ ไม่คิดว่าจะติด  แต่พอติดแล้วก็ติดหนึบเลย  ผมก็ว่า โชคดีแล้วที่มึงจีบติด  ปล่อยผู้หญิงอย่านิ่มไปก็ถือว่าโง่ล่ะ  เราทั้งสองหัวเราะพร้อมระะลึกถึงความหลังเมื่อครั้งสมัยยังเรียนมัธยมที่เราทั้งสองจีบสาวแข่งกัน  ดีหน่อยที่รสนิยมสาวในใจของเราไม่เหมือนกัน  คนหนึ่งชอบผิวขาว  อีกคนชอบผิวคล้ำเราจึงไม่เคยแย่งสาวคนเดียวกันสักที


   เวลาผ่านไปหลายเดือนความสัมพันธ์ของเราทั้งสี่คนก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ  เรานัดกันเล่นกีฬาในตอนเย็นเป็นประจำ  หลังเล่นฟุตบอลแล้วก็เข้าไปเล่นแบตมินตันในหอประชุมโรงเรียนกันต่อ  หากกลอยไม่ติดเวรบ่ายก็จะจับคู่เล่นกันโดยทั้งผมกับดำต่างก็อยากจะจับคู่กับเมียของกันและกัน  ผมกับดำจึงฉวยโอกาสจับมือเมียเพื่อนอยู่บ่อยครั้ง  เมื่อเสร็จจากออกกำลังกายก็จะต่อด้วยวงเหล้านิดหน่อย  บ้านผมบ้างบ้านพักของดำบ้างตามแต่โอกาสอำนวย


   เย็นวันหนึ่งขณะที่สองสาวกำลังคุยกระหนุงกระหนิงกันไปพร้อมทำกับแกล้มกันไป  ส่วนผมกับดำก็นั่งดื่มอยู่ที่แคร่หลังบ้านพักของดำ  สายตาของดำจ้องมองโคนขาขาวอวบของกลอยใต้กางเกงขาสั้นสีดำซึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิโขลกน้ำพริกอยู่  ผมมองสายตาของเพื่อนออกว่ามันคิดยังไงกับเธอซึ่งผมก็ยังคิดหาหนทางไม่ออกว่าจะทำยังไงดีจะเริ่มยังไงดีเพราะกล้วว่าเพื่อนจะมองเราทั้งสองในแง่ที่ไม่ดี  อีกทั้งก็ไม่แน่ใจด้วยว่ามันจะคิดยังไงกับผมที่ก็แอบมองเมียของมันอยู่เหมือนกัน  แต่จากการคาดเดาผมก็ดูๆ ว่ามันก็ไม่ได้ว่าอะไรที่เห็นผมมองเมียมันเพราะเราทั้งสองก็รู้ทางของกันและกันดีอยู่แล้ว  ดีไม่ดีดำอาจจะชอบแบบผมก็ได้  ยังไงผมก็ว่าจะรอดูๆ ไปก่อน


   จนเวลาล่วงเลยผ่านมาอีกหลายเดือน  ดำนัดผมที่ร้านอาหารของค่ำวันหนึ่ง  เราทั้งสองละเลียดเหล้าเข้าปากพร้อมกับฟังเพลงไปด้วยจนได้เวลาพอสมควร  ดำจึงได้เปิดปากกับผมในเรื่องที่มันเตรียมมาพูด


   "กูพูดจริงๆ นะเพื่อน  มึงอย่าโกรธกูนะ"


   ผมทำสีหน้าไม่เข้าใจจนมันย้ำอีกรอบ  ดำพูดเบาๆ กับผมว่า เอก...กูชอบกลอยว่ะ  ผมจึงทำทีหัวเราะแล้วพูดกลับไปว่า มึงก็อย่าโกรธกูนะ  กูก็ชอบนิ่ม  ดำทำหน้าขึงขังบอกว่า กูจริงจังนะโว้ย  ผมจึงทำหน้าจริงจังกับมัน  ดำพร่ำเพ้อพรรณาว่า กลอยสวยอย่างนั้นรูปร่างดีอย่างนี้ไม่นึกเลยว่าจะมีลูกสองคนแล้ว  มันพูดเสียงอ่อยๆ ว่า มึงก็รู้ว่ากูแพ้ความขาว  ผมหัวเราะตบบ่ามันบอกว่า กูเข้าใจ  ดำหัวเราะแล้วพูดว่า กูก็รู้ว่ามึงก็มองนิ่มเหมือนกัน  ผมยิ้มพูดว่า มึงก็รู้ว่ากูแพ้ผิวน้ำผึ้ง  แล้วเราสองคนก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน


   "เอก...กูกับมึงมาแลกเมียกันไหม?"


   ดำก้มหน้ามาพูดเบาๆ กับผม  ดูเหมือนว่ามันจะรวบรวมความกล้าพอสมควรที่จะเอ่ยคำนี้ออกมา  ผมค่อนข้างตกใจพอสมควรที่ได้ยินมันพูดออกมาเพราะไม่คิดว่ามันจะพูดตรงๆ ขนาดนี้  แต่มันก็ทำให้ผมอดยิ้มในใจไม่ได้ที่งานนี้ไม่ยากอย่างที่คิดเมื่อดำมันเปิดใจออกมาแล้ว  ผมทำท่าตกใจร้อง เฮ้ย!...เบาๆ ทำเอามันหน้าเสียไปทีเดียว  ผมพูดว่า แล้วผู้หญิงเขาจะเล่นด้วยหรือวะ?  ดำกลับมายิ้มบอกว่า สบาย  กูกล่อมนิ่มแล้วเพราะนิ่มก็ชอบมึงเหมือนกัน  ดำยกเหล้าซดพรวดหมดแก้วแล้วก็พูดว่า ช่วยหน่อยเพื่อน  ช่วยกล่อมกลอยให้กูที  ผมยิ้มในใจแล้วบอกกับมันว่า เออๆ...เดี๋ยวจะพยายาม  ดำกระหยิ่มเหมือนเด็กได้รับของขวัญยังไงยังงั้น


   ความจริงแล้วผมกับกลอยก็พูดคุยกันมาพักใหญ่ๆ แล้วสำหรับเรื่องนี้  เธอก็รู้อยู่ตลอดว่าดำนั้นชอบมองเธอ  มันทำเอาเธอแทบละลายเลยล่ะเมื่อสายตาของดำจ้องมองเธอแทบจะกลืนกินอย่างนั้น  อีกทั้งดำก็พูดคุยดีไม่มีล้ำเส้นอะไรกลอยก็เลยชอบนิสัยของมัน  อีกอย่างที่เธอชอบจริงๆ คือชายผิวคล้ำที่เตะตาเธอเหลือเกิน  กลอยตีแขนผมเบาๆ แล้วพูดงอนๆ ว่า ชอบนิ่มใช่ไหมล่ะ?  ผมหัวเราะแล้วดึงเธอเข้ามากอดแล้วบอกว่า ชอบสิ  แต่รักเมียมากกว่า  กลอยหน้าแดงด้วยความอายพร้อมมองค้อนผมแต่แววตาเธอเปื่ยมไปด้วยความสุข


   หลังจากคุยกันวันนั้นผมกับดำก็เปิดโอกาสให้แก่กันและกันแต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีโอกาสกันสักเท่าไหร่นักด้วยว่าการงานของเราด้วย  แล้ววันหนึ่งดำก็โทรมาหาผมบอกว่า ช่วยพานิ่มกลับไปหาลูกค้าที่จังหวัดเดิมที่มันทำงานอยู่ให้หน่อย  มันว่ามันติดธุระสำคัญจริงๆ ไม่สามารถไปกับนิ่มได้


   "มึงดูแลนิ่มดีๆ นะโว้ย  เดี๋ยวกูให้รางวัล"


   ดำพูดไปหัวเราะไปแบบมีเลศนัยซึ่งผมก็รับรองกับมันอย่างดี  นิ่มบอกนัดลูกค้าบ่ายสามโมงเย็นโดยเธอให้ผมขับรถพาเธอออกเดินทางตั้งแต่ห้าโมงเช้า  พอถึงตัวจังหวัดนั้นนิ่มก็ให้ผมพาไปที่สำนักงานประกันก่อนกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วเธอจึงบอกให้ผมไปส่งเธอในหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง  นิ่มบอกผมให้มารับเธอเวลาหกโมงเย็น  แม้ใจผมอยากจะถามอะไรกับเธอหลายคำแต่ก็เก็บเงียบไว้ก่อน  ผมขับรถวนเข้าตัวเมืองไปยังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งก่อนจะตีตั๋วเข้าไปดูหนังสักเรื่องเพื่อรอเวลาไปรับนิ่ม


   หนังจบเรื่องผมออกมาเดินรับแอร์อยู่ในห้างครู่หนึ่งนิ่มก็โทรมาตาม  ผมขับรถไปรับเธอที่เดิมก็เห็นเธอเดินควงแขนออกมากับชายวัยกลางคนคนหนึ่ง  ผมขมวดคิ้วมองอย่างคนสงสัย  นิ่มมาทำอะไรที่นี่?  ทำไมนิ่มกับผู้ชายคนนี้ดูสนิทสนมกันเกินกว่าคำว่า "ลูกค้า" ที่เธอเคยบอกผม  หรือว่านิ่มมีกิ๊ก  แล้วดำมันจะรู้ไหมนี่?  แล้วทำไมนิ่มถึงเปิดตัวผู้ชายให้ผมรู้เธอไม่กล้วผมไปบอกดำเลยหรือ?  สารพัดคำถามที่ผุดขึ้นในหัวผมแต่ผมก็ต้องเก็บความสงสัยทั้งหมดเอาไว้ในใจ


   เวลาหกโมงเย็นแล้วนิ่มบอกให้ผมหาร้านอาหารเพื่อกินข้าว  ผมเลี้ยวรถเข้าร้านอาหารเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ดูแล้วบรรยากาศร่มรื่นดี  นิ่มสั่งเบียร์มาดื่มเธอบอกว่าวันนี้อยากกินเบียร์แต่ผมรับรู้ว่าผมได้กลิ่นเบียร์จากลมหายใจเธอหน่อยๆ แล้วตั้งแต่ขึ้นรถมา  ผมจึงตกลงใจดื่มเบียร์เป็นเพื่อนกับเธอ  ไม่รู้นิ่มกระหายมาจากไหน  เธอยกเบียร์ซดเอาๆ จนหมดเบียร์ไปสองขวดอย่างรวดเร็วขณะที่ผมหมดไปแค่สองแก้วเท่านั้น  เหมือนว่าเธอครึ้มอกครึ้มใจอะไรบางอย่าง


   "มีอะไรหรือคะคุณพี่?  มองน้องเหมือนจะมีคำถาม  ถามมาได้เลยค่าถ้าสงสัยอะไร?"


   นิ่มที่อาการเริ่มจะเมาหน่อยๆ แล้วยิ้มอย่างคนรู้ทันมาให้กับผม  ผมยิ้มตอบเธอแล้วถามว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นใครเหรอ?  นิ่มตอบว่า ลูกค้าค่ะ  ผมยิ้มๆ พูดออกไปว่า ลูกค้าจริงๆ นะ  นิ่มยิ้มกว้างยื่นหน้ายื่นตามาหาผมพร้อมตอบเสียงคางยานว่า ค๊า...ผมหัวเราะจ้องตาเธอพูดว่า แต่พี่ว่าไม่ใช่แค่ลูกค้า  ต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ  นิ่มยิ้มหวานไม่ตอบ  เธอเสหน้าหันไปมองทางอื่นเหมือนจะปล่อยให้ผมคิดเรื่องของเธออยู่คนเดียว


   เบียร์หมดไปสามขวด  เราทั้งสองจึงเริ่มรับประทานอาหาร  นิ่มดูจะเมาพอสมควรเธอคุยไปยิ้มหวานไปทำเอาใจผมเต้นสั่นเพราะแววตาเธอมันเหมือนมีประกายไฟอยู่ในนั้น  เรากลับขึ้นรถเพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับเมื่อกินข้าวอิ่มแล้ว  ขณะที่ผมขับรถนิ่มก็มองออกทางหน้าต่างตลอดเวลาก่อนจะหันมาถามผมว่า พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า?  ผมตอบว่า ว่าง  แล้วนิ่มก็นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง


   "เราหาที่พักกันที่นี่สักคืนเถอะ"


   ผมหันไปมองนิ่มที่จ้องมองผมอยู่นานแล้ว  แววตาของเธอบ่งบอกอะไรบางอย่างที่ผมรับรู้ได้  ป้ายไฟส่องสว่างข้างหน้าบอกว่าเป็นรีสอร์ทที่พัก  ผมหักพวงมาลัยแวะเข้าไปทันที


   อะจึ๋ย...กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มกันเลยทีเดียวแต่ขอยกยอดไปต่อตอนหน้าก็แล้วกันนะครับรับรองมีเสียวแน่นอน