แฝงร่างฝังสวาท 9 แบบนี้ฉันก็อายแย่ซิ

 



 

เมยานีขึ้นไปนอนบนเตียงของตัวเองด้วยอารมณ์ขุ่นมัว นับวันแพรมีแต่จะก้าวร้าวกับเธอมากขึ้น นี่ถึงขนาดใช้คำว่า"ปากโป้ง"กับเธอเลยหรือ มันน่าโมโหจริงๆ เพื่อนๆน้องแพรแต่ละคนก็ดูเหลือขอจริงๆ ติดยากันบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้

"โมโหลูกเลี้ยงล่ะซิ" เมฆพูด
"ถ้าลูกคุณพูดก้าวร้าวกับคุณแบบนี้คุณจะโมโหมั้ยล่ะ" เมยานีย้อนถามอย่างหงุดหงิด
"ถ้าลูกผมพูดกับผมแบบนี้ผมตบมันหัวทิ่ม แต่บังเอิญผมยังไม่มีลูก"

แม้จะยังอารมณ์เสีย แต่เมยานีก็อดหัวเราะไม่ได้

"ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะทำกับลูกแบบนั้น ฉันว่าถ้าเป็นลูกคุณจริงๆ คุณอาจตามใจจนนิสัยแย่กว่านี้ก็เป็นได้"
"ก็อาจจะจริงแต่โอกาสเป็นไปได้น้อย" เมฆพูด "คุณไปอาบน้ำให้ใจเย็นๆดีกว่า"
"ดีเหมือนกัน"

เมยานีลุกขึ้นยืน ปลดกระดุมเสื้อออกไปหนึ่งเม็ดแล้วเธอก็ชะงัก

"อ้าว หยุดทำไมล่ะครับ มีอะไรเหรอ" เมฆถาม
"ทำไมอยากให้ฉันอาบน้ำ" สาวสวยถามกลับ
"ก็คุณกำลังอารมณ์เสีย อาบน้ำให้สดชื่นจะได้อารมณ์ดีไง"
"ไม่ใช่" เมยานีตอบ
"ทำไมไม่ใช่" เมฆถาม
"คุณอยากเห็นฉันแก้ผ้าใช่มั้ย ถ้าฉันแก้ผ้าคุณจะได้แอบดูฉันให้หนำใจเลยล่ะซิ"

เมฆหัวเราะก๊าก

"คุณใช้คำว่า "แอบดู" คุณกล้าใช้คำว่า "แอบดู" เหรอ" เมฆถามอย่างขบขัน
"หรือไม่จริง"
"ไม่จริงน่ะซิ ตัวคุณก็คือตัวผม ผมต้องแอบดูด้วยเหรอ"

เมยานีหน้าแดงซ่าน เขาพูดก็มีเหตุผล เอาละทีนี้จะทำยังไงล่ะ ถ้าแก้ผ้าเขาก็ต้องเห็นเธอหมดทั้งตัว ถ้าไม่แก้ผ้าจะอาบน้ำได้ยังไง

เมฆหัวเราะอย่างขบขัน

"ไปอาบเถอะคุณ ไม่ต้องคิดมาก ยังไงผมก็ต้องเห็นคุณสักวันหนึ่ง นอกจากคุณจะไม่อาบน้ำตลอดชีวิต"
"คุณหลับตาได้มั้ย ตอนฉันอาบน้ำน่ะ"
"นี่มันตัวคุณนะ คุณลืมไปแล้วหรือไง ถ้าผมหลับตาคุณก็มองไม่เห็น แต่ถ้าคุณลืมตาผมก็ต้องมองเห็น" เมฆยังคงหัวเราะอย่างสนุกสนาน "นี่คุณกลัวอะไรเนี่ย ผมอยู่ในตัวคุณอย่างนี้ผมจะทำอะไรได้ หรือคุณกลัวผมจะข่มขืนคุณ ผมจะเอาอาวุธอะไรมาข่มขืนคุณล่ะ ด้วนเป็นขันทีอย่างนี้"

เมยานีหัวเราะออกมา

"ก็จริงของคุณ แต่ฉันอายนี่"
"ไม่ต้องอายหรอก ผมดูแล้วจะเก็บเป็นความลับ ต่อให้ของคุณกลีบบานเป็นกระด้งก็จะไม่ไปบอกใครให้คุณต้องอับอายขายขึ้หน้าหรอก"

เมยานีหน้าแดงก่ำ

"ไอ้บ้า ฉันไม่ได้อายเพราะของฉันเป็นแบบนั้นซะหน่อย"
"เอ๊า ว่าไม่ได้ คุณสวยบาดใจถึงขนาดนี้ ถ้าผมเป็นผัวคุณผมขอคุณเย็ดเช้าเย็นๆทุกวันแล้วมันจะไม่บานได้หรือ"
"เงียบเดี๋ยวนี้นะ คุณนี่มันปากเสียจริงๆเลย"
"โอ้โฮ นี่คุณด่าผมหรือเนี่ย หึหึ แต่ผมไม่โกรธหรอก ดูจากการใช้คำแล้วผมว่าคุณเป็นคนสุภาพจริงๆ ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นเค้าคงใช้คำว่า “ปากหมา” แทนคำว่า “ปากเสีย” อืมม นี่ด่าแบบยังรักษาสมบัติผู้ดีอยู่ใช่มั้ย"

เมยานีหัวเราะคิก

"รู้ตัวก็ดีแล้ว"
"แล้วตกลงคุณจะอาบหรือไม่อาบ ขืนไม่อาบละก็ตัวเหม็นตาย ผู้หญิงถึงจะสวยยังไงถ้าตัวเหม็นก็ไม่ไหวนา แล้วผมก็ไม่ยอมเหม็นไปกับคุณด้วยหรอก"
"อย่าปากดี ถ้าฉันยอมตัวเหม็น คุณจะทำอะไรได้" เมยานียั่วโมโหเขา หญิงสาวเริ่มรู้สึกว่าเมฆก็เป็นคนมีอารมณ์ขันไม่เลวคนหนึ่ง